Ze kwamen tijdens de eerste sluimerperiode. mske had hen al langer gehoord maar pas toen ze kort bij waren realiseerde ze het zich en zei: “dat was wat ik gisteren tegen Sloef nog wou vertellen”. Slow, voor een keer ook nog in bed, antwoordde: “wou je iets vertellen over de paapoe’s”. “Ze zeggen niet paapoe” zei mske “ze zeggen peipo”. Dit geheel terzijde, maar hierdoor dacht mske dus aan iets dat gisteren voorviel.

Slow en mske reden over de grote steenweg en ineens keek Slow in de achteruitkijkspiegel en zei: “verdomme”. Nu zegt Slow niet dikwijls “verdomme”, dus schrok mske en zeker toen hij rond zich begon te kijken alsof hij een aanval van aliens verwachtte en hij het fietspad op reed. En daar waren ze, ze zegden niet peipo maar fwieoefwieoefwieoe. En hij reed als gek. Slow zette de auto terug in beweging en reed weer de steenweg op. Maar de auto voor hen, die ging niet opzij, al zag mske al de auto’s daarvoor ook één voor één het fietspad op gaan. De ziekenwagen ging naar de middenstrook, haalde in en kon net voor het obstakel terug rechts invoegen. Hierdoor dacht mske aan iets dat nog veel langer was geleden.

In 1993 ging Ex op zijn toot en hij lag op de bevroren grond, met een plasje bloed onder zijn hoofd. De ziekenwagen kwam, nam hem mee en mske stapte in naast de chauffeur. “Ik kan het niet helpen hoor” had mske gezegd” “maar als ik zenuwachtig ben, verander ik in een spraakwaterval”. De man zei dat ze kon spraakwatervallen zoveel ze wou, dat iedereen dat op een andere manier verwerkte. En hij reed en hij vloekte want “ze gaan weer niet uit de weg”. Werkelijk, op plaatsen waar je makkelijk kon uitwijken bleven ze gewoon doorrijden. Ook deze ziekenwagen was links gaan rijden. Achterin zag mske de verpleger -of wat die mensen ook zijn- constant Ex’ pols voelen en ze wist dat het niet goed was. De man voorin riep Virga Jesse op en zei dat hij er aan kwam met … mske is de term vergeten. Het kwam er op neer dat hij er aan kwam met een niet al te ernstig geval en mske zei: “nu ben je in code bezig hé?” De man keek haar aan en ontkende, hij zei dat het standaardprocedure was terwijl hij op het middenbaanvak door het rode licht, de ring rond Hasselt opging over één van de bruggen die mske nu beter leert kennen.

Code of niet, ze stonden buiten te wachten, drie man en een bed.

Ex had een heel zware hersenschudding maar wat hen bang had gemaakt was de heel lage hartslag en bovendien was er dat plasje bloed, waarvan ze nooit hebben geweten van waar het kwam; er was geen wonde. Ze veronderstelden dat hij bij het vallen op zijn tong gebeten had.

Als mske en Slow een ziekenwagen zien letten ze dus goed op of hij niet gepresseerd is, want die mensen riskeren hun eigen leven om een leven achterin te redden.