Heel lang geleden, toen klein mske, nog bij grootmoeder op vakantie mocht gaan, zag mske grootmoeder patience spelen. Ze keek en bestudeerde. mske heeft altijd veel geleerd met haar ogen.

Toen ze later het spelleke thuis speelde en uit was, lachte moe haar uit. mske was een bedrieger, een valsspeler, want ze had een kaart die al gestapeld lag terug gaan halen.

mske speelde thuis geen patience meer, want als ze het kaartspel nog maar vastpakte was er ofwel Broer of de anderen die een spelleke wilden spelen en ja, mske moest dan mee liegen of zwette triene trekken of … Of als dat niet het geval was stond moe, of heel af en toe ook eens va – achter haar rug commentaar te geven, zodat ze de volgende zet al zegden nog voor mske de kaart had neergelegd.

Later kende Ex een andere variant van patience en die was ook niet bepaald gemakkelijk.

Er staat patience op de pc. Al wat verboden is, kan je niet doen bij die patience op de pc. Waarom kan je dan wel een kaart terug van het hoopke halen? Valsspeler van een pc! Bedrieger van een pc!

Soms staat Slow achter haar maar tot nu toe heeft hij nog nooit één kaart voorgezegd.