Twee ouwe vrouwtjes zitten samen op een bankje en doen zoals ouwe vrouwtjes dikwijls doen. Ze keuvelen.

Zegt dat ene ouwe vrouwtje tegen dat andere: “De TV stond gisteren op “De wereld draait door” en soms komt daar zo een ergerlijk personage in, vraag me niet hoe die heet, want dat weet ik niet, en dan ben ik gevlucht”.

Dat andere ouwe vrouwtje bekijkt haar en vraagt: “Jan Mulder bedoel je …als ergerlijk figuur in de Wereld draait door? Ik vind die vaak wel leuk. Hehe”.

Het eerste vrouwtje schudt meewarig het hoofd terwijl ze zegt: “Niet Jan Mulder. Die vind ik soms leuk, soms vind ik dat hij overal moet tussenkomen. Maar die ene ergerlijke is Marc-Marie Huijbregts. Die kwam er de voorbije week ergens in en gisteren weer”.

Verrast zegt het andere vrouwtje dan weer: “Marc-Marie? Die vind ik juist leuk! Hehe”

En het eerste vrouwtje legt uit: “Ik heb iets tegen venten die zich als vrouw voordoen en daar geld voor krijgen, gewoon omdat vrouwen van de leeftijd die zij uitbeelden helemaal niet meer aan de bak komen bij het medium. Bij VRT zijn er ook zo een paar. Die Stany Crets bijvoorbeeld, die zijn kop kan ik daarom ook niet uitstaan”.

Dit keer is het andere vrouwtje verschrikt: “Maar Marc-Marie doet zich toch niet voor als vrouw? Die praat zo van zichzelf hoor! Hij heeft wel een hele tijd een pruik gedragen omdat ie zichzelf kaal niet knap vond … maar dat is ook alweer een tijdje verleden tijd. Ach … of je iemand mag of niet is erg persoonlijk hè. Ik kan daar niks tegenin brengen eigenlijk. Hehe”.

Het vrouwtje met een hekel aan Marc-Marie vervolgt: “Volgens mij werd die aangekondigd als iemand die een vrouwenrol had vertolkt, ene tante ikweetnietmeerhoehetmensheette. En die kijkt zo eigenwijs”.

Het andere vrouwtje schudt haar hoofd: “Maar nee … daar moet je je echt vergissen hoor … het is een cabaretier en volgens mij heeft ie nog nooit een vrouwenrol gespeeld hoor. Ik vind juist de manier waarop ie altijd zegt wat ie denkt en dan meestal nog op zo’n grappige manier, heel verfrissend. Ik ken alleen een Surinamer die een tante speelt, tante Es om precies te zijn … Jörgen Raymann … en vroeger had je natuurlijk de Indonesische tante Lien … maar dat was Wieteke van Dort die dat speelde … een vrouw dus”.

Twijfelend vervolgt het ene vrouwtje: “Misschien haal ik wel hier en daar wat door elkaar, maar Raymann die kende ik en die vond ik leuk als tante Es, gewoon omdat dat in dat programma hoorde. Het ouwe mannetje keek daar altijd naar. En ik vond die ook wel goed”.

Goedkeurend en bevestigend knikt het andere vrouwtje: “Ja … tante Esselien is leuk … met die snor hahaha en die mannelijke gasten waar ze mee zit te flirten, die krijgen het allemaal benauwd hahahaha. Er zijn er maar een paar die echt goed meespeelden. De rest voelde zich duidelijk opgelaten. Hehe”.

Gelijktijdig kijken de vrouwtjes op hun polshorloge en staan samen op. “Tot morgen maar weer” zeggen ze en gaan elk hun kant op.

*****

Twee ouwe vrouwtjes zitten samen op een bankje en doen zoals ouwe vrouwtjes dikwijls doen. Ze keuvelen.

Zegt dat ene vrouwtje tegen het andere: “Rijk de Gooyer is overleden. Ik had daar mooie herinneringen aan”.

Het andere vrouwtje fronst en antwoordt: “Ik kan me dus niet herinneren vanwaar ik Johnny en Rijk ken. Maar ik dacht gisteren wel, toen ik het las, dat Johnny ook nog niet zo lang overleden was. Ik moet hen ooit ergens gezien hebben of zo, kan niet anders”.

Het eerste vrouwtje knikt: “Hehe … Kraaijkamp overleed half juli …”

Waarop het ene vrouwtje vertelt: “Indertijd keek ik wel naar Ja Zuster, Neen Zuster. Die Gerrit, Leen Jongewaard, vond ik wel iets hebben. Ik was nog een kind hé! Niet een puber die met verliefde blik zat te kijken. En dan zocht ik gisteren naar dat liedje van “Op de step”, maar dat was Wim Sonneveld. Die mocht er in zijn jonge jaren ook wel wezen”.

Het eerste vrouwtje schatert: “Hahahaha! Leen Jongewaard en Wim Sonneveld? Allebei homo! Leuk om naar te kijken, maar aankomen niet. Hehe. Baaidewee … Leen Jongewaard speelde ook mee in ’t Schaep met de vijf poten. Dat was een hele leuke serie die ze onlangs nagemaakt hebben met nieuwe acteurs en de rol van Leen werd in de nieuwe serie gespeeld door … Marc-Marie Huijbreghts!” en ze schatert nog harder.

Het andere vrouwtje bloost een beetje, kijkt wat verschrikt en zegt : “Auw! Leen Jongewaard ook? Nu je dat zo zegt, denk ik dat ik ineens weet waar die historie vandaan komt van die tante en Marc-Marie. Ik zal met een half oor iets opgevangen hebben en dat zal dat geweest zijn. Dan mag ik hem nog niet. Die heeft overal commentaar op. Misschien komt het ook wel omdat hij me wat doet denken aan die ene die telkens in de Laatste Show zit. Die Sven De Leijer, die zit ook altijd precies alles en iedereen uit te lachen”.

Waarop het eerste vrouwtje uitlegt: “Leen Jongewaard was de partner van Robert Long! Hehe. Je kunt Marc-Marie duidelijk niet zetten. Ik wel hoor. ik moet heel vaak om ‘m lachen juist!”

Het tweede vrouwtje knikt goedkeurend: “Nu ja, Leen Jongewaard had dan toch goeie smaak. Robert Long! Dat was dan ook een monument. Op een ander gebied dan wel”.

Gelijktijdig kijken de vrouwtjes op hun uurwerk en staan samen op. “Tot morgen maar weer” zeggen ze en gaan elk hun kant op.

*****

Twee ouwe vrouwtjes zitten samen op een bankje en doen zoals ouwe vrouwtjes dikwijls doen. Ze keuvelen.

Zegt het eerste vrouwtje tegen het andere: “Gisteren wou ik nu toch eens weten hoe het Leen Jongewaard vergaan was, want Hetty Blok leeft nog. Het ouwe mannetje zei dat Leen vier jaar met Robert Long getoerd heeft maar de levenspartner was van Barrie Stevens. Het blijft nu al gelijk, die mannen zijn toch al dood, maar kom”.

Het andere vrouwtje slaat haar hand voor haar mond en zegt: “Ooooh … verhip … ik heb weer eens wat door elkaar gehaald in m’n geheugen. Dat komt vaker voor de laatste tijd. Tuurlijk! Barrie Stevens, de Amerikaanse choreograaf die al heel lang in Nederland woont en nog steeds met zo’n enorm accent spreekt. Dáár was Leen Jongewaard mee. Dat komt door die toer met Robert Long, daarin kwam homoseksualiteit als onderwerp heel erg naar voren, dat ik dat verkeerd onthouden heb als dat zij met elkaar waren.

Waarop het eerste vrouwtje zegt: “Niks erg hoor, ik wou gewoon weten of Leen nog leefde. Zelfs na zijn dood haalt Leen Jongewaard nog grapjes uit. Het kan iedereen overkomen. Neem mij nu. Ik die verkeerdelijk begrepen had dat Marc-Marie tante Leen had gespeeld.

Het andere vrouwtje kijkt haar aan en schatert: “Ooooh … tante Leen! Wwoehahahahaaaa. Ja da’s ook flink de boel door elkaar halen … maar hij speelde dus de rol van Leen … Leen Jongewaard!”

*****

Twee oude vrouwtjes op een bankje. Fictie natuurlijk. Maar we worden allemaal ouder, het zou ons ook kunnen overkomen.