Met nog twee jaar te gaan bij Flickr, overwoog ik ofwel mijn Flickr account privé te zetten, ofwel te stoppen met er foto’s op te plaatsen.

Ik vond namelijk dat ik me namelijk belachelijk maakte. Ik die zo blij was -en ben- met mijn eigen foto’s kwam tot het inzicht dat die gewoon niks voorstellen, behalve voor mezelf dan.

Als ik de foto’s van anderen bekijk zie ik het verschil. Foto’s die zo perfect zijn dat de mijne er niet aan kunnen tippen. Ik weet wel dat die foto’s genomen werden met fototoestellen die ik me niet kan -of wil- permitteren. Het verschil is groot, te groot om nog bevredigend te zijn.

Daar komt nog bij dat ik meer van natuur houd dan van steden en mensen … op foto natuurlijk. En hoeveel bomen en bosgezichten kan je fotograferen? Bovendien is er een immens verschil tussen de waarneming op zich en de foto achteraf.

Foto’s kunnen bewerkt worden, dat kan ik ook. Maar dat is een keuze. Je hebt foto’s die zo bewerkt zijn dat ze niks oorspronkelijks meer hebben. Die foto’s zijn erg mooi, daar niet van, maar het is niet mijn stijl.

Eigenlijk hoorde dit samen met het log van een poosje terug, al zijn ze niet op dezelfde dag ontsproten.

Beide voelden aan als een verlies … het zoveelste in deze tijden.

Maar toen overwoog ik wat anders. Ik bedacht dat ik toch diegene ben die de huidige regels op de voet volg. Niet omdat het regels zijn, maar omdat ik -denkelijk en hopelijk- mijn gezond verstand gebruik. En dat zelfs mensen die hun gezond verstand gebruiken hobby’s mogen hebben, zeker in deze tijden en ook/zelfs als anderen dat maar niks vinden en er bovendien nog plezier aan beleven.

Dan ga ik liever -kan ik beter- foto’s maken die anderen niet smaken, dan domme dingen doen die mezelf en de hele samenleving zouden schaden.