Het is lang geleden, in de tijd dat de gsm pas begon ingeburgerd te geraken. De vaste lijn was voor de zaak. Ik had een gsm voor persoonlijk gebruik.

Tot de dag dat de gsm belde op de parking van de Colruyt. Het was een klant. Hij had naar Broer gebeld, had Neefke aan de lijn gekregen en gezegd dat hij mij dringend nodig had, waarop Neefke het nummer had gegeven.

Ik heb Neefke gebeld en hem gezegd dat het niet de bedoeling was. Ik kon het manneke niet eens onder zijn voeten geven, hij was nog in de apenjaren en had gedaan om goed te doen.

Laatst vroeg iemand aan Luc om het nummer van zijn broer. “Niet doen” waarschuwde ik. En al leek het me wel logisch dat de persoon in kwestie dat nummer kreeg, dan was het nog aan Lucs broer om te beslissen of hij het al dan niet wou geven.

Luc heeft een smsje naar Wachtebroer gestuurd met de melding dat die bepaalde persoon hem wou spreken. Het verdere vervolg kennen we niet. Dat zijn dan ook onze zaken niet.

Ik heb er dus een hekel aan dat mensen te los omgaan met telefoonnummers van anderen en ze zo maar los rondstrooien en te grabbel gooien.