Het is niet aangenaam leven in coronatijden. En daar heb ik het dan nog niet over de ziekte op zich, maar over de dingen die wegvallen voor de veiligheid.

Zoals ik gisteren al aanstipte is het op bewegingsgebied al gene vette ni meer. Dat is zo de situatie van voor de laatste versoepelingen in september, waarna het er ineens allemaal beter uit zag. Vooral het zwemmen en het uitkijken naar de kleine vakantietjes tussendoor gaven het leven terug wat meer glans.

Ook de maandelijkse boekenmarkt deed dat. Dat is eigenlijk ons enige regelmatige contact met de buitenwereld. Ook die ligt al drie maanden stil. Eerst omdat de organisatie corona had, daarna omwille van de stijgende cijfers in de scholen en nu …

Dat houdt in dat wij zonder lockdown toch het gevoel hebben in lockdown te zitten, met als gevolg dat ik mijn kas op fret wat resulteert in ongewenste bezoekjes aan de frigo en af en toe de trap op en af stampen om dat weg te werken.

Mentaal is dat niet goed hé …