Overal kan je lezen dat een vrouw zo’n 1.700 à 2.000 kcal mag innemen. Dat dat bij mij niet pakt, wist ik al langer.

Ik heb nooit last gehad van overgewicht, ik was eigenlijk aan de magere kant met mijn 62 kilo. Dat veranderde toen ik een jaar of 45 werd. Ik moest wat in het oog houden wat ik at en dat lukte wel, al woog ik dan 10 kilo meer.

De evenementen waren de doodsteek: ’s morgens ontbijt in het hotel, ’s middags had ik recht op vier halve baguettes -waarvan ik er maar één op kon- en ’s avonds op restaurant.

Na de evenementen werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Ik woog dus meer dan ik me voelde en ben aan het grote vermageringsoffensief begonnen. Dat is me gelukt. Het ging wel om meerdere tientallen kilo’s om op mijn gezonde BMI van 66 kilo te komen. En net toen het beloningstijd -ik had mezelf een nieuw kleed en een nieuw badpak beloofd- was er corona en kwam er van beloning niks in huis.

In het begin bleef ik het nauwgezet in het oog houden. Maar gaandeweg verwaterde dat en ik ging normaal eten. Tot men mij een poos geleden zei dat mijn gezicht toch mooier is als het wat ronder is. De alarmbellen gingen af, want ook één kledingstuk was gaan spannen. Neen, geen jeans, want in de zomer draag ik die niet.

Feit is, ik weeg weer meer dan ik dacht en meer dan ik wil wegen. Maar wees gerust, het zijn geen meerdere tientallen deze keer.

Maar toch wist de dokter me wéér te vertellen dat een beetje vermageren wel niet slecht zou zijn. Die houdt dus niet van mijn wat rondere gezicht.

Dat ik me afvraag of alle vrouwen die struiser zijn dan ik die raad meekrijgen, zal ik maar niet zeggen. Straks krijg ik nog de stempel “body-shamer” opgekleefd.

Terug naar dat gezegde van de dokter. Deze keer slikte ik zijn verkeerd vallende uitdrukking niet. Ik haalde mijn telefoon boven, opende mijn lijst, deponeerde die voor zijn neus en vertelde …

• over mijn gewichtsverlies in 2019-2020;
• dat ik met 1.200 kcal per dag bijkom;
• dat ik ergens had gelezen dat er mensen zijn die mààr 900 kcal per dag kunnen eten om niet bij te komen
• dat 1.200 kcal per dag er zo uit zien: ’s morgens één volkorenboterham met een ei of een half driehoekske smeerkaas, ’s middags 100gr. patatten met 200gr. groenten en 50gr. mager vlees, ’s avonds een volkorenboterham met dat ander half driehoekske smeerkaas, tussendoortjes: een appelsien/appel en een banaan (of twee) en een pruim als die in huis zijn tenminste);
• dat ik nog alle dagen met die kcal rekening hield maar ze niet meer bijhield op die rekentabel van 2019-2020;
• dat ik dat allemaal hoogst unfair vind.

Het verwonderde me een beetje dat de dokter dat unfair zijn beaamde. Hij bekeek de tabel nog eens waarop ik hem ten overvloede en als bewijs een foto van mijn 66 kilo liet zien en dat hij dat er best goed uit zien vond. Hij bekeek me ook een beetje anders toen hij opmerkte: “… als je ziet hoe jij daar mee bezig bent”.

Dat het voorgaande opgesomde menu enkel standaard is en afgewisseld kan worden zal wel duidelijk zijn, maar ik kan dus nooit ’s middags friet eten en dan ’s avonds een blikske makreelkes bij de boterham. Ik mag al blij zijn als er nog wat ruimte over blijft om een glas donkere Leffe 0,0% of een glaasje wijn te drinken.

Het zal dus niemand verwonderen dat ik er niet van houd om aangemaand te worden om te eten, om toch maar dat koekske, dat stukske chocolade, die praline, … te nemen.

Het zal dus niemand verwonderen dat ik niet sta te springen om naar familie- of andere etentjes te gaan. Ik ga wel, maar heb er dan een hekel aan als men begint met op- en aan te dringen maar ik heb er ook een hekel aan als ik dan denk: “ach, voor die ene keer” en dat dan een week lang mag uitzweten.

Staat er nog iemand verbaasd dat ik affiches zoals bovenstaande gewoon voorbij loop, omdat ik ook op vakantie niet op restaurant ga.

Zo af en toe eens een McDonald’s? Dan eet Luc wat hij wil en ik neem een wrapke, zo één van die kleintjes, want van McDonald’s vind ik de kcal-lijst op internet. Zo af en toe eens LunchGarden? Maar dan maar één bolleke aardappelpuree i.p.v. twee. Zo af en toe eens een BurgerKing? Dodelijk! Kijk maar naar die hun kcal-lijst. Frietkot? Uitgesloten!

Wat ik nu wel weet is dat ik levenslang gedoemd ben om die lijst bij te houden. Ik voel me begot een boekhouder telkens ik aan tafel aanschuif.