Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De mini-filmpjes

In de week na Kerstmis, zaten we genoeglijk naar een programma op TV te kijken en de tussendoor geserveerde publiciteit voor lief te nemen, toen ik, als door een wesp gestoken, opschrok.

Daar was die akelige kerel weer! Die kerel die, in plaats van de handen uit de mouwen te steken, een gezicht trok als had men hem daar ter plaatse een talloor beschimmelde patatten voorgeschoteld en dat omdat er kalkaanslag op een wijnglas zat. En ik dacht: “Die is lang geleden”.

Ondertussen zijn ze er wel allemaal terug: de man die aan zijn vrouw komt vertellen hoe ze de was moet doen, de vrouw die haar man belachelijk maakt als ze hem komt vertellen hoe hij een leiding moet ontstoppen en de onnozelaar die een wc te lijf gaat met afzuigsysteem dat groot genoeg is als hellegat.

En ik miste ze, de kerstpubliciteitjes. Als ik het zo overdacht kon ik ze ordenen naargelang mijn voorkeur.

Mijn favorieten? Niet moeilijk. Op een gedeelde eerste plaats hebben we die van Proximus: Think Possible1 en die van Bol over die prikkels2. Waarom? Dat moet je aan mijn bovenkamer vragen. Al vind ik van die van Proximus enkel een Franstalige -langere- versie terug op internet.

Wat mij er doet aan denken dat Bol ook wel een geslaagde had over Sinterklaas3.

En dan is er die ene, die ik niet echt goed vond. Maar die had één ding en dat ding is hier een eigen leven gaan leiden. Met een stopwoord als resultaat, omwille van een papegaai die volgens mij gewoon: “Oh! Kroketten” zegt. En dat ik nu te pas en te onpas gebruik als we gaan eten.

(Lees verder onder de foto)

Nog iets? Ook nog iets onnozel? Ergens daar tussen maakten ze ook reclame voor de zenders eigen programmatie en ging het over een -momenteel erg populair- persoon die ook nog kon dansen. Toen is Luc in een kramp geschoten en heeft die danspassen geïmiteerd. En dat doet hij ook te pas en te onpas.

Een mens moet blijkbaar ook selectief zijn in wat vervelend is en heeft niet echt veel nodig om plezier te maken, een paar kinderachtige onnozeliteiten volstaan soms.

Maar is dat nu niet net de bedoeling van de makers van die filmkes?

Uitgelichte afbeelding:
____________________
1 Proximus: Think Possible
2 Bol – De winkel van kerstmakers
3 Bol: de winkel van blije snoetjes
4 Telenet: De dag na de feesten is voor jou alleen
____________________

Previous

Wij wensen iedereen …

Next

Een legging

12 Comments

  1. peter grey

    Zo’n man hadden we in Nederland vroeger ook, een vent in een witte jas die ongevraagd een keuken binnenstapte en een huisvrouw (die had je toen nog) van advies diende omtrent het gebruik van Croma, een bakproduct. Het gekke is dat dat toen kennelijk als best plausibel werd beschouwd, want man+witte jas=deskundige. Die vrouw bakte dan op aanwijzing van die man gehaktballen en dan kwam haar echtgenoot de keuken binnen en zei: ‘Laat die man een happie mee-eten!’ Enfin. Je filmpjes vind ik leuk! Daar is over nagedacht. Ik hoor de papegaai ook kroketten zeggen. 🙂 Zoiets kan zich voor de rest van je leven vastzetten in je brein, net als het dansje. Goeie reclame dus! Al heb ik nooit een pakje croma gekocht. 🙂

    • ms

      Je raakt er aan gewend, aan reclame die niet zo ergerlijk is.

      Maar nu zitten we weer 50 weken opgezadeld met degoutante tandpasta- e.a. halfmedicijnen- en cosmetiaspots, astrante autospots, ongewenste betutteling, afin irriterende pestspots.

      Ik koop eigenlijk nooit iets dat ik via reclame zie. Soms zal ik eens iets googelen, meestal voldoet het daar toch ook al niet.

      Kroketten koop ik wel. Maar dat deed ik ervoor ook al. 😉

  2. De meest ergerlijke reclame is in feite de beste. Die blijf je onthouden. Gelukkig hebben ze hier geen invloed op ons koopgedrag.

    • ms

      Niet helemaal. De meest ergerlijke vergeet ik … tot ze weer opduiken en ik denk: “Ni wéér”.

      Die van die dag na de feesten ga ik wel onthouden, omwille van de kroketten.

      Maar er iets van kopen? Bij Proximus zijn we al, bij de bollekes koop ik zo af en toe en bovendien hadden we ook al slimme stekkers.

  3. elsjeveth

    Sommige commercials zijn echt zo leuk dat ze inderdaad ongemerkt opgenomen worden in t dagelijks leven.
    Zoals de dame die aan een winkelbediende op de wijn afdeling vraagt: wat beveelt u aan bij kip. Waarop de onnozelaar antwoord: Appelmoes ? Aangezien ik niet graag appelmoes eet wordt er hier nogal eens : Appelmoes ??? Geopperd.
    Bol met de kerstcommercial vind ik heel okay 🎄

    • ms

      Ik kan me die situatie met die appelmoes best voorstellen. 😂😂

      Maar ik lust dat wel graag. Bij kip maar ook bij pensen. 😉

  4. Dit zijn echt leuke voorbeelden. Er zijn vaker goeie spots die ik met plezier bekijk, als minifilmpjes. Erger vind ik de reclame voor eigen omroep, telkens weer dezelfde aankondigingen….. 😒

    • ms

      Die zijn ver-schrik-ke-lijk. Zelfde koppen, zelfde moppen, zelfde gezaag, eigenlijk geplaag … dag na dag na … 😕

  5. Ik zie weinig of beter gezegd bijna nooit reclame. Dus ik kan er niet over oordelen. Maar de kroketten op de foto doen mij likkebaarden. Wat heb ik daar plots zin in.

    • ms

      Hadden we eerder kroketten gegeten had ik er zelf een foto van kunnen nemen.

      Maar of het voor één van de komende dagen zal zijn? Ik denk het niet. Ik moet nu eerst die eindejaarskilo’s kwijt. 😁

      • Zwijgt ervan. Het is hier hetzelfde. Aankomen gaat vanzelf, maar kwijt geraken… pfff…

        • ms

          Alle moeite van de wereld doen, ja. En met die feesten zijn ze er voor de helft terug bij. 😮

          Dat binnen zitten met die verkoudheid zal er ook geen goed aan gedaan hebben.😐

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén