Zoek
Donzen winterjas kan in de was
T-shirts met praat hangen aan de draad
Sandalen aan mijn voeten
En mouwen in de kas(t)
Page 35 of 1203
Er is weer voetbal op tv
Ik wil naar bed en boek wil mee
Maar nog geen log
Gepland op ’t blog
Een limerick en huppekee!
[© ms – 23 juni 2024]
Waarschijnlijk ben ik niet de enige die al gemerkt heeft dat op bepaalde huizen de kerstversiering blijft hangen. Ze wordt dan wel niet aangestoken maar ze is er.
Nu las ik de voorbije week over een kantoor waar de kerstboom het hele jaar door blijft staan, met aangepaste versiering per seizoen1, wel te verstaan.
En dan denk ik aan mijn eigen gedachten daaromtrent rond die periode. Vóór de kerstboom van de zolder komt, neem ik een foto van de hoek waar hij komt, want ik vind het een gezellig hoekske.
Als ik, na die dagen, de kerstboom heb opgeruimd, vind ik het hoekske eerder leeg ogen. De kerstboom komt hoe dan hoger dan de tafellamp.
Zou ik de kerstboom laten staan met telkens andere versierselen? Ik denk het niet. Er komen wel de veranderlijke en aangepaste attributen per seizoen en de kerstboom hoort daar -volgens mij- bij de winter bij.
____________________1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/06/18/linda-zet-heel-jaar-kerstboom-op-kantoor-in-aangepast-thema/
Eerst keek ik wat raar op toen ik de titel van het artikel las.
Eerst je whatsappjes laten controleren voor je ze verstuurt1?
En toen ik het helemaal gelezen had moest ik het toch wat laten bezinken. Er is een voorstel om, in de strijd tegen kindermisbruik, van iedereen, die een fotootje via Whatsapp wil verzenden, de toelating te eisen dat de inhoud gecontroleerd wordt, dat er iemand meekijkt.
Het zint me niet. Het verwonderde me dan ook niet dat er bij stond dat dat botst met ons recht op privacy.
En oh, als je geen toestemming geeft mag je de dienst niet meer gebruiken.
Is dat niet een beetje de onschuldigen straffen terwijl de crapuleuzen al druk doende zijn een oplossing te vinden.
Stel je voor dat je een winkel wil binnengaan en dat men je vraagt of je toestemming geeft dat ze, in de strijd tegen winkeldiefstal, mee gaan kijken … het lijkt er wel wat op.
Ik krijg er een beetje een vieze smaak van.
Uitgelichte afbeelding:Afbeelding van Gordon Johnson via Pixabay.
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/06/20/eu-buigt-zich-weer-over-chat-control-strijd-tegen-kindermisb/
Er was een tijd dat je in elk dag-, week en/of maandblad een kruiswoordraadsel kon vinden. Ik vulde die met plezier in. De andere raadsels en puzzels interesseerden me niet, ik vond ze nogal kinderachtig.
Soms was er dan wel eens een paar vakjes of een rij vakjes, die niet ingevuld geraakten. Dan kon je bij de volgende uitgave wel de volledige oplossing gaan bekijken … als je dat al zou willen.
Later kwamen er meer puzzels, ook minder kinderachtige, zoals een Zweedse puzzel, de sudoku en ik ging aan de slag. Die zijn wel handig om, met de telefoon, te doen tijdens het fietsen met het binnenhuisveloke.
Maar toen merkte ik dat je bij die sudoku van HLN een hint-knop kon gebruiken. En die toonde je dan het vakje dat je moest uitzoeken. Zo was het gemakkelijk natuurlijk, want in dàt vakje paste maar één cijfer. Als je wou kon je zo die hele sudoku oplossen en je dan opgeven als supersnelle oplosser.
Dat was niks voor mij dus. Ik speelde nog niet vals bij het kaarten, wat zou ik hint-knoppen gaan gebruiken.
Bij die van Het Nieuwsblad heb je ook knoppen, maar die tonen je dan wel of je op de juiste weg bent of markeren de eventuele fouten.
Maar Zweedse puzzels en kruiswoordraadsels, daar moet je eigenlijk ook niks meer voor weten. Ken je het woord niet? Lijkt de verwijzing wel voor marsmannetjes geschreven? Dat kan geen kwaad.
Eén of andere bolleboos heeft namelijk alle opgaves mét oplossing op internet gezet, een echte kruiswoordraadseldictionaire gemaakt, om zo te zeggen.
Negeren en de oplossing lezen in de volgende editie kan niet meer, die geven ze niet meer.
Dus los ik ze op zonder spieken, vaak lukt het volledig, vaak komt ook hetzelfde terug, diegene die niet weet dat een familielid met drie letters een opa, een oma of een oom kan zijn kan ook gaan gluren.
Wat doe ik dus? Als er écht een woord in zit waar ik niet kan opkomen, sta ik mezelf met grote uitzondering toe om te googelen.
En weet je welk woord ik dan niet weet? Het allerlaatste. Niet verwonderlijk natuurlijk, aangezien je de andere eerst invult.
Is dat nu een gedacht van mij, maar hebben ze zo de spanning van het puzzelen niet bedorven?
Een paar dagen geleden …
“Ikea heeft me een e-mail gestuurd” zegt Luc. “Als we vrijdag 2 dingen kopen, krijgen we 15% korting voor hun veertig jaar”.
We wisten wel 2 dingen die we bij Ikea zouden willen kopen, drie ook.
We hebben Ikea op de agenda gezet.
Gisterenmorgen …
“Ikea heeft op TV ook publiciteit gemaakt voor vrijdag” zegt Luc.
“Dat gaat daar een overrompeling zijn” zeg ik.
“Dat denk ik ook” zegt Luc.
We hebben Ikea van de agenda gegooid”.
Zo pakken we natuurlijk naast alle voordelen, maar ik houd niet van massa’s mensen rond mij.
Ook denk ik dan aan Amerikaanse toestanden bij Black Friday met vechtpartijen en zo en ik voel me echt niet geroepen om over iets te gaan bekvechten.
We zullen wel eens gaan als het er rustiger is … als ze dan maar de zaken die wij willen niet uitverkocht hebben, natuurlijk.
Laatst, na een rommelmarkt, bij het napraten met de standhoudster naast ons, kwam ik tot een eigenaardig besef.
De ene had goed verdiend, de ander wat minder en ik vond dat ineens niet zo belangrijk, zolang we maar geen verlies deden en ons amuseerden.
Ik zag het ineens anders. We komen onder de mensen. We praten een beetje met iedereen. We konden er een friet met stoofvlees bestellen, wat we niet deden. We konden er pistolets kopen, wat we wel deden. Koffie was er ook. Andere dranken ook natuurlijk. Dat klinkt zo een beetje als eens op café gaan of een Vlaamse kermis of zo, dingen waar ik door mijn slecht horen geen plezier meer aan beleef.
Het is natuurlijk niet altijd zo. Dit was een binnenrommelmarkt. De sfeer was er beter, de mensen gemoedelijker. Op die manier wil ik wel nog rommelmarkten doen, als ik ze zo kan bekijken als een uitstap.
En de klanten? Die betalen het gelag.
Ik had een dingetje, een ieniemienie dingetje, maar dat ieniemienie dingetje had een voorgeschiedenis de voorbije winter.
Toen had dat ieniemienie dingetje zijn ieniemienie broertjes en zusjes meegebracht en bestreed ik die geniepige dingetjes met een paar onorthodoxe wapens, die niet het beoogde resultaat hadden maar die me leerden dat er vele jaren geleden ook al een voorgeschiedenis was geweest, iets met een échte naam. En dat middel daartegen had ik nog, zij het verouderd en al was het dan gedateerd, het werkte.
Vorige vrijdag was er ineens terug een ieniemienie dingetje en ik besefte dat het tijd werd om ermee naar de dokter te gaan, vooraleer hij weer de familie erbij zou halen. En dokters en ik, je weet wel.
Ik vreesde echt dat hij het ook een ieniemienie dingetje zou noemen, al had ik hem de -vermoedelijke- echte naam genoemd en de voorgeschiedenis uit 2012 verteld. Maar neen, hij verraste me, hij ging grondig te werk en ging opzoeken op zijn laptop, al had ik hem dat allemaal al verteld.
Hij ging wel degelijk over de gemiddelde 15 minuten per patiënt1 en dat stoort als hij dat bij de patiënten doet, die vóór je een afspraak hebben, maar als het jezelf betreft ga je dat wel relativeren.
Ik kwam buiten met een voorschrift voor een gel die de apotheker zou bereiden en ik was content dat het niet was afgedaan als een kleine ontsiering2 in mijn gezicht.
____________________1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/06/13/te-korte-consultaties-huisartsen-vlaams-patientenplatform-else-t/
2 Rosacea
Na onze laatste tussenstop vingen we de thuisreis aan.
Niet over de E40 omwille van de werken aan de Viaduct van Vilvoorde. We reden over Sint-Niklaas naar Willebroek, omdat we op dat uur ook niet op de Antwerpse Ring willen zijn.
Neen, daar namen we ook de A12 niet, want die vervoegt de Ring van Brussel ook nog voor dat Viaduct van Vilvoorde.
Van Willebroek reden we dus naar Mechelen, waar de Mechelsesteenweg ook onderbroken was en we met een omleiding te maken kregen.
We wilden gewoon naar de E19, zo simpel is dat.
Maar dan las ik:
Uitslaande brand aan loods bij Brussels Airport: rookpluim van kilometers ver te zien
Op Google Maps kleurde de Ring rond Brussel al bloedrood en ik opperde dat we misschien beter de afrit Zemst konden nemen om zo via Steenokkerzeel of via Muizen en Kampenhout-Sas te rijden.
Eens de afrit Zemst genomen, werd het Muizen en Kampenhout-Sas. De richting Steenokkerzeel zat ook al dicht geslibd.
Onderweg werden we ingehaald door een politiecombi die met gillende sirene en zwaailicht in supersnelle vitesse voorbij stoof en ik dacht: “oh oh, dat is niet goed”.
Dat was het ook niet. Op de rotonde in Kampenhout-Sas lag een mestkar op zijn zijde, de tractor stond nog op zijn wielen en een politieman stond papieren te controleren. Ook was een politie-agente het verkeer -in de richting Mechelen- aan het regelen. Al bij al kwamen wij er nog goed voorbij, na een klein beetje voorzichtig aanschuiven.
En ineens besefte ik dat het ondertussen al uren geleden was dat we nog aten. En ik besefte ook dat ik geen zin had in boterhammen. En ik besefte ook dat drie keer op een dag uit eten Baskuul niet blij zou stemmen. En ik besefte nog meer.
Ik zei: “Eigenlijk wil ik pannekoeken”. “Luc antwoordde dat hij niet zo direct een tearoom kon bedenken die op dat uur nog open zou zijn. Maar ik had het al hélemaal uitgedokterd.
We namen de afrit Landen, we reden de Colruyt binnen, kochten een pak kant-en-klare pannekoeken, warmden die thuis op en gelukkig heb ik ooit eens in een bevlieging van je-weet-maar-nooit een spuitbus crème fraîche gekocht.
Te weten dat ik tegen de kant-en-klare pannekoeken ben en ook tegen spuitbussen met crème fraîche. Die zijn écht enkel en alleen voor de gevallen van je-weet-maar-nooit.
Nadat we -eindelijk- thuis, na twee pannekoeken -ik moet ook aan de gemoedsrust van Baskuul denken- eindelijk rustig gezeten de nieuwsberichten gingen lezen, kwam ik tot de slotsom dat we toch geluk hadden dat we niet over Steenokkerzeel gereden waren. Want wat las ik?
Burgemeester Kurt Ryon van buurgemeente Steenokkerzeel liet een bericht plaatsen op de gemeentelijke Facebookpagina.”De brand situeert zich in een loods op Brucargo in Machelen, niet in Steenokkerzeel”, zegt Ryon. “Maar door de wind komt de rook onze richting uit. We vragen dan ook aan de inwoners van Melsbroek om deuren en ramen gesloten te houden en de ventilatie uit te schakelen.
Dan is een keer iets minder gezond eten toch beter dan wie-weet-wat te gaan inademen.
Ik dacht dat ik die avond vroeg in bed zou gelegen hebben, maar uiteindelijk voelde ik me helemaal niet moe. We hebben toch maar besloten om op onze normale tijd in bed te gaan.
pske van mske:Mijn gedacht over de tussen-n in bepaalde woorden kan je op deze pagina vinden.
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad
Ergens in december waren we op een verkoop van oude boeken en vonden er wel meerdere naar onze gading.
Welk boek herinner ik me het beste? Het boek dat ik niet kocht. Het was een Frans boek over de erotische werken van Paul Delvaux en -en daar slaat de twijfel toe- Fernand Khnopff of Félicien Rops, al denk ik de laatste.
In elk geval, toen ik het jammer ging vinden dat ik het niet mee had gebracht zette ik Paul Delvaux op mijn lijstje voor tijdens ons verblijf bij Sunparks Oostduinkerke in januari, wat toen helemaal niet kon doorgaan.
Ondertussen stond Paul Delvaux dus samen met Permeke en De Blankaart op de agenda. De Blankaart? Met al die regen? Die verhuisde al snel naar een ander lijstje, samen met de The Crystal Ship1 en Beaufort 20242.
Paul Delvaux bleef op de planning, al wist ik niet wat ik er mocht van verwachten. Maar ook die tentoonstelling was méér dan de moeite waard, meer dan wat losse foto’s van werken hadden laten vermoeden. We liepen van de ene verwondering in de andere bewondering.
(Lees verder onder de foto)
Zeker en vast vast was het wel dan wel de eerste keer maar zeker niet de laatste keer dat we er waren.
Het was al na etenstijd toen we er buiten kwamen.
Eigenlijk stond er dan nog een bezoek aan Mu.ZEE in Oostende op het programma, hun laatste tentoonstelling “Full House Collectie3” voor ze dicht gaan voor de verhuis. Die tentoonstelling loopt nog tot in januari 2025 en die hebben we dan maar verschoven. Te veel impressies op één dag geeft ook een indigestie vrees ik.
We besloten dan maar naar onze volgende stop te rijden, ergens tussen Gent en Antwerpen in, ingepland om de werken op de Viaduct van Vilvoorde te vermijden en langs de E19 naar huis te rijden.
Dat het allemaal zo simpel niet was, komt in het derde deel aan bod en ik sluit dit log dan ook af met een beeld in de tuin.
Wordt vervolgd …
____________________1 The Crystal Ship
2 Beaufort 2024
3 MuZEE – Full House Collectie
