Nog eens over beestjes.

Een paar dagen voor we op vakantie zouden vertrekken wemelde het van de vliegen op het venster op de overloop en bij de achterdeur. Het leek wel of ze massaal naar buiten wilden. Beide zitten dus in de achtergevel en zijn alle twee geflankeerd door meer vensters. Maar daar zagen we geen vliegen.

Met de collectief zelfmoordplegende wespen in gedachten, ging ik even op zolder kijken of de aanleiding misschien daar te vinden was. Je weet maar nooit of er geen kadaver lag van iets dat binnen geraakte. Niets!

Luc spoot alle vliegen dood. We ruimden de kadavers weg. Stel dat Sloef zich daar eens kostelijk ging mee amuseren. Een zieke kat was zeker niet de bedoeling.

De volgende dag deed het fenomeen zich weer voor. Luc haalde nu onmiddellijk de spuitbus op de proppen en zei: “Ik ga die vliegenvanger die hier nog ligt in de boog van de trap hangen”. Daar had ik mijn bedenkingen bij, want dat “die hier nog ligt” dat was nog van in de beginperiode dat we hier woonden, toen Boerbuur nog koeien had.

Een uur later hing er één vlieg aan de vliegenvanger. De volgende dag hing er één vlieg aan de vliegenvanger, maar niet die van de dag ervoor, of misschien toch wel, maar dan was ze toch wel op een andere plaats gaan plakken. Nog voor ons vertrek hebben we steeds één vlieg op telkens een andere plaats op die vliegenvanger weten hangen.

We lieten een nota achter voor Zoneke en vertrokken.

Bij terugkeer waren alle vliegen weg maar er hing één vlieg aan de vliegenvanger. Volgens Luc was die nochtans nog steeds goed, want hij plakte nogal bij het ophangen.

Daarmee is het raadsel van de vliegeninvasie niet opgelost, maar ik vermoed dat er een overijverige eierleggende vlieg hier ergens neerstreek en haar nakomelingen voor overlast hebben gezorgd.