Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het venijn in de staart

En dan zijn wij, gemoedelijk rijdend, onderweg naar huis als Luc vraagt wat we gaan eten. Warm eten, wel te verstaan. Dat hij dat vraagt heeft een bepaalde bedoeling, dat wel. We rijden namelijk, onderweg naar huis, een bekend hamburgerrestaurant voorbij.

Mja, zo af en toe kan dat wel een keer en we rijden de parking op. We stappen uit en ik open de zijdeur aan de passagierskant, als daar een furie komt aangestormd, nog erger dan de knijpende gans, die zegt tegen Luc, op agressieve toon, met zeer veel decibels, aangezien ik haar tot aan de andere zijde van de auto versta:

Wilde gij eens uit mijnen auto blijven!

Luc staat op dat moment achter onze auto aan de koffer en ik vraag me af of ik wel goed verstaan heb.

Maar dan ziet ze mij door de ruiten van onze auto staan en zie ik haar weifelend gezicht en hoor haar iets mompelen van: “waar is de mijne dan?”

Eer wij ons goed en wel realiseren wat er pas gebeurd is, is de furie alweer weggestormd en bekijken wij elkaar met een blik van: “Wat was dat nu?”

Volgens Luc had ze, -volledigheidshalve- gezegd:

Hallo! … ! Excuseer! … ! Wilde gij eens uit mijnen auto blijven!

En nog volgens Luc had hij, na haar uithaal, een stap achteruit gezet en ostentatief naar de nummerplaat van onze auto gekeken. En hij dacht dat dàt de oorzaak van haar twijfelen was. Het zal wel een samenloop van de twee geweest zijn. Feit is, dat geen van ons beiden, een woord heeft gezegd.

“En zich dan nog niet excuseren” zei ik. Waarop Luc antwoordde: “Jawel. Ze heeft sorry gezegd”.

“Dat is niet zich excuseren” beweerde ik en dàt zal ik blijven beweren. Want als je voor een hele parking iemand er van beschuldigt in je auto in te breken, moeten de excuses ook voor de hele parking hoorbaar zijn, inclusief voor die met haar slechte oren.

Previous

Het Bruegelhuis

Next

De vierde dimensie

12 Comments

  1. Inderdaad, iets meer dan ‘sorry’ was op zijn plaats geweest maar ze zal te hard geschrokken zijn.
    Het is ook niet niks, iemand zien inbreken in je auto, en dan voor schut staan. 🤣

    • ms

      Daar leek het echt wel op … op een vlucht.

      Maar achteraf gezien, wij parkeerden aan de uiteinde van de parking en haar auto stond ergens halverwege. Dat moet zij toch ook geweten hebben.

  2. Paniek is een slechte raadgever. Korte lontjes ook…. Vrouwlief had bij onze vorige auto, een knalrode ook nog wel eens dat ze bij de verkeerde auto aan de deur of achterklep stond te rukken omdat ze dacht dat het de onze was. ‘O…ik zag een rode dus…”. Nu we weer in een blauwe rijden is dat over. Het verschil tussen de modellen heeft ze zelden leren kennen….Dus ik maak nu alvast excuses voor haar gedrag…..:)

    • ms

      Wij hebben geen rode. Ook geen blauwe trouwens. 😁

      Iedereen kan zich vergissen.
      Maar beter eerst vergewissen.

  3. Ik zou wel tien keer sorry zeggen… vermoedelijk heeft ze zich van schaamte snel verstopt.

  4. Ik heb gelukkig geen kort lontje, maar in haar plaats zou ik bloedrood worden en me ik weet niet hoeveel keer verontschuldigen. Lopen er toch rare mensen rond.

    • ms

      Ik zou ook niet blij zijn moest ik iemand in mijnen auto zien inbreken, maar ik zou toch éérst op zeker spelen dat het wel de mijne is.

      Zeker weten. 🫤

  5. elsjeveth

    Rode oortjes krijg ik hier van. Ooit maakte ik dezelfde fout en vroeg heel kribbig wat die meneer aan mijn auto stond te doen…oeps. Gelukkig konden we er na afloop samen om lachen. En ik heb me wel netjes verexcuseerd met dikke blooskaken

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén