Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Korting? Wat is dat?

Er was de tijd dat ik de rommelmarkten beu geraakte. Niet de rommelmarkten op zich maar het oeverloze gezwam dat sommigen afdingen noemen.

We hebben er een jaar lang bewust geen gedaan en de coronajaren ook niet, natuurlijk. Nadien zijn we er terug aan begonnen, met een light-versie. Een paar per jaar is meer dan genoeg om er weer geen indigestie aan over te houden.

Maar nu is het ook begonnen op de boekenmarkt. Ze gaan afdingen. En daar stopt het. Niet dat we halsstarrig vasthouden maar iemand die een boek pakt en zelf de prijs gaat zeggen komt van een kale reis thuis.

Nu mag eenieder doen wat hij of zij zelf wil, maar boeken gaan aanprijzen aan een dumpprijs wordt door de meesten van de boekenverkopers niet op prijs gesteld. Wij hebben daar ons gedacht over, maar willen er niet op aangekeken worden als ze bij ons een boek nemen en dan verwijzen naar een dumpprijs.

Om te verhinderen dat het dezelfde weg zou opgaan als de rommelmarkten en ik er weer tegenzin bij zou krijgen, stelde ik Luc voor een rijmsel -of twee- te maken, die we dan op A5 formaat konden afprinten, in een folderstandaard zouden stoppen en die tussen de boeken konden inplanten.

Ik had het nog maar pas geopperd of het eerste concept kwam al op gepopperd. We zaten in de auto en ik noteerde snel en heb er thuis wat aan geschaafd en bijgevijld.

Stel, je koopt drie broden bij de bakker
Je vraagt korting en wat zegt die rakker
Bakker wil geen korting geven
Brood is nodig in het leven
Maar boeken zijn voor ons plezier
Dus korting geven? Ook niet hier!

[© ms – 18 maart 2024]

Maar wij zijn toch rare wezens. Ja, we weten dat zelf ook wel. Terwijl we op zoek waren naar van die folderstandaards, rees de twijfel. Zou dat niet arrogant overkomen? Zouden ze onze stand dan niet compleet links laten liggen? Kon je niet beter eerst horen en dan reageren?

Idee? Afgevoerd!

Previous

Iemand een rolleke plakband?

Next

Zij die de anderen als meid beschouwen

15 Comments

  1. Dit is een interessant onderwerp. De prijs van gebruikte boeken. Hoe bepaal je die? Ik heb echt geen idee. Is er een prijs waar ‘de markt’ het ongeveer over eens is? Zo’n boek? Dat moet zoveel kosten, dat is gewoon de waarde. Of is het, net als bij kunst, afhankelijk van toevallige belangstelling, aanbod, mode, of bijvoorbeeld de plaats van handel(ing)? Ikzelf onderhandel eigenlijk nooit. Als ik de vermelde prijs te hoog vind loop ik door. Maar als iedereen zo denkt loopt de verkoper de kans dat hij/zij met de boeken blijft zitten. Dan zou een beetje loven en bieden voor beide partijen misschien gunstiger zijn. Maar ik begrijp heel goed dat je daar geen of niet altijd zin in hebt.

    • ms

      De prijs van tweedehandsboeken is eenvoudig te bepalen. Even het ISBN nummer googelen en de tweedehandssites tonen hun prijzen.

      Dan bekijken wij of we voor die prijs het boek niet liever zelf houden of toch verkopen.

      Veel bezoekers van boekenmarkten doen dat ook. Ze vragen de prijs en gaan googelen. Dan moeten ze ook wel nog rekening houden met verzend- of afhaalkosten natuurlijk.

      Dat doe ik trouwens ook als ik bij Kringding (bijvoorbeeld) een interessant boek zie. Het is ook daarom dat ik weet dat velen overbieden.

      Het is niet dat wij star willen vasthouden aan onze prijs, maar bij romans (ook bijvoorbeeld) is dat iets heel anders dan bij de non-fictie. Als iemand een zak romans koopt kan je al gemakkelijk een percentje geven.

      Als iemand één boek koopt en gaat beslissen wat het moet kosten is dat een ander verhaal.

      Bij de non-fictie zou ik wél graag aan mijn prijs vasthouden, omdat daar het afwegen tussen houden en wegdoen meespeelt.

      Ik zie een boek, wil het, koop het. Ik ding niet af. Ik heb daar een hekel aan.

  2. Arrogant? Absoluut niet. Ik zou het ludiek noemen, zelfs sympathiek. Het schept ook duidelijkheid, en daar is niets mis mee. Je mag gerust jullie eigen grenzen trekken.
    Jammer dat jullie het niet doen.

    • ms

      Ik heb er een dubbel gevoel bij.

      Maar anderzijds zijn er mensen die afdingen op een roman van 3€ en anderen die een hele valies meenemen, een lap geld bovenhalen en de boeken wegsteken en “tot de volgende keer” zeggen.

      Ik denk ook dat het te maken heeft met vertrouwen. Dat die laatsten er wel op vertrouwen dat de prijzen niet te hoog zijn.

      Wij hebben nu een doos met romans waarover we beslisten dat ze weg “moeten”. Ze gaan al te lang mee, de volgende stap is een rommelmarkt, die daarna is weggeven aan de boekenverkopen voor een goed doel.

      En aan diegenen die zeggen dat ze het elders goedkoper kunnen krijgen, zeggen we sowieso dat ze het dan beter daar kunnen halen.

      Er is eigenlijk een verschil in bieden. Bij sommigen is het wel degelijk bieden, bij anderen is het bedelen en dreigen en dat laatste moet ik niet hebben.

      • Dat lijkt me inderdaad heel vervelend… Dat zou ook niets voor mij zijn. Je vraagt al zo weinig zoals bij die roman van 3 euro. Ik begrijp niet dat mensen daar nog op afdingen.

        • ms

          Dat zijn dus de rommelmarktpraktijken. Daar zou je eigenlijk om goed te zijn sowieso meer moeten vragen dan je wenst te krijgen.

          Ooit geweten, voor een ding uit een hoop ijzeren keukenspullen, vroeg Luc 10 cent en hij bood af op 5ct.

          We hebben geweigerd en die ijzeren keukenspullenwaren waren de volgende dag al naar de kringwinkel.

          Daar kan ik dus de kouw seskes van krijgen, van zulk gebedel.

  3. Ik heb de nodige digitale ervaringen en deel je mening. Niet alleen voor boeken geldt dit gedoe, ook voor andere artikelen. Prijs is prijs. Wil je die niet betalen, loop lekker door. Wij deden ook fysieke rommelmarkten. Met allerlei (goede) spullen. De schaamte voorbij sommige mensen. En als ik op de Vrijmarkten (eind april)hoor hoe sommige volwassenen met kinderen zitten te onderhandelen schaam ik me soms voor de mensheid. Aan de koopkant bepaal ik zelf wat een boek mij waard is. (of een schaalmodel). Ik ken de prijzen aardig en als de vraagprijs te hoog is loop ik verder. Zeker als die prijs de nieuwprijs of die van bijvoorbeeld De Slegte hier overstijgt. Overigens speelt conditie ook nog een rol. Een mint-artikel(boek) is een ander verhaal dan compleet versleten en met stukken er af…..

    • ms

      Op een rommelmarkt kan ik het nog ergens snappen, maar net daarom doe ik ze niet graag.

      Ik zou liefst van al, alle rommel er uit gooien en de rommelmarkten ook enkel doen met de boeken die we niet meer willen meenemen naar de boekenmarkt.

      En dat dan samen met Lucs vynil platen. En eigenaardig, waar eerder echte liefhebbers op af komen.

      De Slegte is ook een slechte raadgever, want veel boeken van De Slegte vind ik ook te duur. Je vindt ze vaak elders goedkoper.

  4. Grappig maar of anderen dat ook vinden?
    Zelf doe ik als de meeste mensen: te duur? doorlopen.
    Volwassen die afdingen op de kindermarkt zijn afschuwelijke lui. Eenmaal zag ik een man pingelen om een gulden, ik kon hem wel aanvliegen. Eigenlijk had ik het moeten doen maar dat heeft niets meer met boeken te maken.

    • ms

      Is iets te duur, dan bedank ik ook en ga gewoon verder. Wil ik écht iets hebben betaal ik de prijs, voor zover ik die op internet niet goedkoper vind. Dat kijk ik dan wél na. En dan weeg ik ook het gemak af van het onmiddellijk te kunnen meenemen tegen de andere mogelijkheden.

      Dat van die gulden? Wel ja, dat is net zoals het voorbeeld dat ik hier boven bij Matroos heb verteld. Dat is niet bieden, dat is bedelen. En dan durven ze zelfs agressief worden en/of met het spul gaan gooien, als ze het nog in hun hand hebben.

      Maar die overweging dat sommigen het misschien niet grappig, maar eerder arrogant zouden kunnen vinden, houdt mij ook tegen om het te doen.

  5. elsjeveth

    Waarom zou je dat niet doen ? ik vind het een grappig gedicht met een duidelijk boodschap. Het is tenslotte jullie handel, en notoire afdingers heb je toch liever niet als klant en begrijpen de boodschap meteen.
    Net als bij de groenteboer op de markt: KNIJPEN IS KOPEN.

    • ms

      Oh jee, nog zo een ding. Gelukkig roept een boek geen “ai” als je het knijpt.

      Dat doen ze ook niet alleen bij de groenteboer op de markt. Ook in de supermarkt.

      Ik denk dat die man vorige week alle witloofstronkskes getest heeft. Hij heeft er enkel niet in gebeten.

      Gelukkig eet ik geen witloof.

      Pske: nu ga ik weer aan het twijfelen: welles/nietes. 😉

      • elsjeveth

        Gewoon doen! Wie weet levert het nog leuke ontmoetingen op. Velen zullen het wel met jullie eens zijn

        • ms

          Zeker, Vooral de mensen die er wat op tegen hebben en die dan maar even tegen mij hun hart komen luchten.

          En als er dan iemand zegt dat hij een bepaalde boekenmarkt, waar het wel schering en inslag is, niet meer gaat doen om die reden, dan vind ik dat jammer.

          En je kan er de dumpverkopers niet op aanspreken, vind ik. Ieder moet doen wat hij wil. Maar op sommige boekenmarkten mag het gewoon niet.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén