Het is al heel lang geleden, het moet zo ongeveer 1977 geweest zijn en voor zover mijn geheugen mij niet bedriegt, lieten we toen centrale verwarming installeren in onze toenmalige woning. Kort daarna had ik last van een verstopte neus bij het opstaan, geen verkoudheid, enkel die verstopte neus. Eens ik weg was naar het werk, loste de verstopping op.

Ik weet het aan te droge lucht, hing luchtbevochtigers maar hielp niet.

Toen we in 1984 verhuisden dacht ik dat het zou opgelost zijn, er was namelijk geen CV in dat huis. Maar het bleef duren. Ik had het er bij de vorige huisarts er niet over gehad, omwille van Biafra maar nu vroeg ik er wel wat over. “Een verkoudheid die nooit goed genas” oordeelde hij en schreef me Claritine in tabletvorm voor, dat niet hielp.

Het probleem met die dokter was, dat altijd alles tot mijn allergie -ik kan er nog boos om worden- teruggebracht werd. Ik had geen allergie, ik heb geen allergie en zal … hm, dat kan ik nu nog niet weten. Hij bleef stoïcijns dat medicijn tegen allergie voorschrijven, dat nooit hielp.

Eens gescheiden en naar hier verhuisd, deed zich het zelfde fenomeen voor. De verstopte neus werd vervangen door niesbuien die steeds heviger werden en steeds langer duurden.

En weer zocht ik een logische verklaring. We gingen meer stofzuigen, we gingen meer verluchten, we gingen meer het beddengoed wisselen. De niesbuien bleven. Ik zocht op internet en vond niets anders dan allergieën van hier en allergieën van daar.

En dan kreeg ik te maken met die jeukende oren met mijn hoorapparaat als gevolg. Ik vroeg de dokter op O.R.L. ook naar die jeuk en vermeldde ook het niezen. Hij raadde me aan een dermatoloog te raadplegen en een allergietest te laten uitvoeren.

Waarom geloven ze mij nu niet als ik zeg dat ik geen allergie heb. Maar omwille van het feit dat wat niet was nog kon komen, heb ik het toch maar laten onderzoeken. Ik had geen allergie, ik heb geen allergie en zal … hm, dat kan ik nu nog niet weten.

De dermatologe deed net of ik haar tijd had verprutst. Het leek wel of ze me verweet dat ik dierf te zeggen dat ik die niesbuien had, het kon namelijk niet. Er was geen allergie: niet aan huisstof, niet aan huismijt, niet aan huisdieren, niet aan … , ze somde heel nadrukkelijk op waar ik allemaal niet allergisch aan was.

Vrijdag de dertiende ging ik voor de jaarlijkse controle naar de tandarts, waarbij ik hem vertelde dat mijn ene snijtand heel eigenaardig doet, het is geen pijn, het is maar een gevoel, maar dat gevoel gaat van die tand recht naar boven tot tegen mijn haargrens. Zelfs ik weet dat het niet kan, mijn oog zit daarvoor in de weg.

Wat zegt de tandarts? Dat ik terug naar O.R.L. moet en moet zeggen dat ze mijn sinussen eens moet onderzoeken. Want daar zou de oorzaak zitten.

Als ik niet in het kastje moet zijn, zouden ze het dan alstublieft aan die muur willen hangen waar ik wél moet zijn? Het is zo een over en weer geloop anders.

Nu merk ik toch dat ik het er vorig jaar ook al over had. Potjandorie, in herhaling vallen is echt wel teken van ouder worden. Maar allee, nu weet ik tenminste wàt ik nog eens extra moet laten onderzoeken bij O.R.L.. Als ik dat nu kan regelen dat ik op één dag een afspraak voor én mijn maag én mijn sinussen kan vastleggen … maar dat zal te veel gevraagd zijn, zeker?