Toen we op pensioen gingen kwamen we tot de bevinding dat we geen sociaal leven meer hadden. Om toch eens onder de mensen te komen maakten we ons een profiel bij iets waar we konden inschrijven om deel te nemen aan één of andere activiteit. We kozen de activiteiten, kwamen onder de mensen als wij dat wilden, geen kakofonie van door elkaar pratende stemmen, geen overvloed van geluiden. Waren we het wat beu, bleven we thuis.

Wat krijgen we nu? Nu we helemaal niemand meer zien? Als je wil inschrijven moet je dat met een bubbel van vier doen. Het is nu precies omdat wij die fameuze bubbel met vier niet hadden dat we dat profiel aanmaakten.

Hetzelfde zag ik maandag trouwens bij Vive le Vélo. Wil je gaan kijken, moet je met vier inschrijven. Nu niet dat ik dàt zou willen, daarvoor hoor ik niet goed genoeg.

Op zoek naar een bezigheid vond ik op de Kringshop breiwol, mooie breiwol en voor een prijske. Ik bestelde, betaalde en wachtte op een bericht om af te halen.

Ik kreeg een bericht maar niet om af te halen. Wel om te melden dat de wol niet langer beschikbaar was.

Hoe kan dat nu? Winkelwagen? Bevestiging? Betaling?

Weet je wat ik denk? Ik denk dat bij het gereedmaken van de bestelling iemand heeft gezegd: “hé, maar die wil ik ook wel” en dat ze toen hebben beslist dat die ouw seut zich maar verder moest vervelen en dat terwijl ik het gehaakte mouwloze vestje in gedachten al voor mij zag hangen.

Weet je hoe ik me voel? Weeral niet goed genoeg om normaal behandeld te worden.

Willen we het nog eens hebben over zielig doen?