Nu nog eens over de koers, maar niet echt, gewoon een paar nota’s in de zijlijn om het zo te zeggen.

Vive le Vélo is Vive le Vélo niet meer. Het is maar weer verwaterd tot het zoveelste achterafklapke door veelal weer dezelfde analisten.

Nu vond ik Jan Bakelants¹ toch wel iemand van wie je nog iets kon opsteken, maar hij dook de laatste tijd ook al veel in andere koersgerelateerde programma’s op. En ja, trop is te veel.

En wat wist Jan te vertellen bij iets over publiek en valpartijen? Valpartijen zijn, volgens Jan, mede te wijten aan vrouwen met hun sjakosj. Ik wist niet wat ik hoorde.

Als ik de Tour bekijk zie ik veel gevaarlijke situaties met meelopende carnavalisten, maar vrouwen met een sjakosj zag ik nog niet echt.

Tijdens de live-verslaggeving, die uren duurt en waarin Renaat Schotte² en José De Cauwer³ die uren mogen vullen met … -al dan niet interessante- weetjes, vertelt Renaat ineens dat er een vrouw met een gsm een beetje gevaarlijk doet.

Iets op tegen? Neen, natuurlijk niet. Maar ik zie tal van gsm’s die een beetje te ver of te lang uit steken of maar net op het laatste nippertje weggetrokken worden, waar geen haan naar kraait. Maar die eigenaars hebben dan weer geen sjakosj. Mocht Renaat elke -wat in de weg zittende- gsm in mannenhanden vermelden waren hun uren zo gevuld, zij het met minder interessante weetjes.

Maar alle dwaze dingen die in elke koers gebeuren zijn gevaarlijk en daar zouden ze dan beter het algemene “toeschouwers” gebruiken.

Pas op, bij de situatie die marieclaire gisteren in de reacties aanhaalde, vind ik het absoluut normaal dat er bijstond dat het over een vrouw ging. Dat was absoluut buiten proportie. En dat was een reële gebeurtenis, niet zomaar wat gratuite woorden in de wind.

Nu vraag ik me af hoe het komt. Maar toen ik dit log bedacht vond ik het grappig, maar bij het schrijven vind ik het ineens helemaal niet grappig meer. Ik zal de juiste woorden niet vinden, veronderstel ik.

Nico Dijkshoorn, columnist voor Het Nieuwsblad kan het dan wel grappig beschrijven. Zelfs als het over taaie en saaie voetbal gaat, kan ik plezier beleven aan het lezen van zijn stukjes. En hij heeft het in deze laatste dan wel over de meelopers⁵:

Nog nooit hoorde ik een renner na de koers zeggen: “die schreeuwende badeend naast me, heeft me weer kracht gegeven”.

Even heb ik gedacht: “Ik blog dit log niet” maar ach, het was geschreven en ik had toch geen andere inspiratie … alhoewel ik nog altijd iets over boeken kan vertellen natuurlijk.