Wizzewasjes

Page 40 of 1204

Aan en rond de Bostalsee

By ms

On 11 mei 2024

In Vakanties

In september 2023 waren we voor de eerste maal aan de Bostalsee¹ en op de wandeling rondom het meer kwamen we voorbij:

(Lees verder onder de foto)

Geen vermelding, geen plaatje, geen naam noch van beeld noch van kunstenaar.

Een ietsje verder zagen we:

(Lees verder onder de foto)

En weer geen gegevens, maar een dag of twee later zag ik volgende plaatje:

(Lees verder onder de foto)

En toen ging ik even aan het googelen. De Skulpturenstraße² loopt van Sankt Wendel naar Bosen² en maakt deel uit van een groter geheel.

Er zijn er wel meer van die Skulpturenstraßen und -Wegen die bij “Straße des Friedens – Straße der Skulpturen³” in Europa behoren.

(Lees verder onder de foto)

We wilden die wel afwandelen, maar men maakte gewag van 25km en dan ben je nog niet terug. En omdat we geen zin hadden om daar naar bussen en bushaltes te gaan zoeken, gingen we vanuit ons verblijf een aantal kilometer die Straße richting Sankt Wendel volgen.

We kregen geen enkel beeld te zien en keerden onverrichter zake terug en beloofden onszelf dat we tegen volgende keer, wél de busdienst naar Sankt Wendel zouden raadplegen en dat we dan vandaar de 18km richting Bosen zouden nemen, maar niet tot in Bosen, maar wel tot aan ons verblijf.

En terwijl we daar toch waren boekten we al voor “de volgende keer”. Het was ons zo goed bevallen dat Luc het park verkoos voor ons verblijf rond zijn verjaardag.

De tijd is er overheen gegaan en veel gedachten ook. Uiteindelijk hebben we beslist die kunstroute niet af te wandelen, vermits we op het stuk dat we wél deden, geen beelden meer stonden behalve de twee die hierboven op de foto’s staan.

En ergens in de aanvang van de lente van dit jaar besloten we het anders aan te pakken. De plannen waren er dus al, maar hoe we ze realiseerden komt in de loop van de volgende dagen nog aan bod … of misschien niet.

Vast staat enkel: we waren er nog maar pas en het was al voorbij.

pske van mske:

Googelen gaf me ook meer info over de twee beelden hierboven op foto: “Leo Kornbrust: Liebesthron (1979) – Bostalsee” en het tweede: “Shlomo Selinger: „Requiem für die Juden“ (1980) – Bostalsee.

De foto’s van het project vind je hier⁴. Maar wellicht staan niet meer alle beelden tentoongesteld.

____________________
¹ Bostalsee
² Straße der Skulpturen St. Wendel
³ St. Wendel
⁴ Straße des Friedens – Straße der Skulpturen in Europa
____________________

Hamamdoekenhistorie

By ms

On 10 mei 2024

In Za za, ze & zo

Een paar jaar geleden kreeg ik bij het boeken bij Center Parcs de melding dat ik nu bij de “Friends” behoorde en dat ik dus enkele voordelen te verwachten had. Ik kreeg zo een mogelijkheid tot vervroegde incheck, een voorkeurskeuze voor het huisje en dan nog een geschenkje ter plaatse.

Dat geschenkje was een hamamdoek en al wist ik niet wat ik met het ding moest doen, zo een mooi geweven doek kan voor veel dienen. De hamamdoek belandde in de kast, zo nieuw als hij was.

En de jaren gingen voorbij tot we in het jaar van corona te maken kregen met de opening van Plopsaqua, waar we uiteindelijk, door lockdown en aanverwanten, pas een jaar later naartoe konden. En ik besloot dat dat hamamdoek uitermate geschikt was voor de sauna.

Later was er een actie bij Colruyt en konden we er eentje kopen voor 7€. Die was voor Luc. En wij saunaden dat het lieve lust was.

En toen ik, op een dag, nogal onverwacht in de Kringwinkel, nog zo’n doek vond, verhuisde die ook mee en ging bij mijn tweede set badgerief. Je weet maar nooit dat we twee dagen na elkaar zouden gaan en noch handdoek noch hamamdoek droog blijken te zijn.

…

Laatst … we waren gaan zwemmen, de sauna had eivol gezeten en na het bubbelbad waren we gaan douchen, waar de douche werd overspoeld door een bus schoolgaande jeugd en wij daar op de vlucht zijn geslagen bij zoveel jeugdig geweld.

Die avond … komt Luc, hoogst ontsteld binnen en zegt: “Ik kom net tot de bevinding dat ik mijn hamamdoek in die douche heb laten hangen”.

En ik ineens besef … ik de mijne ook.

Weet je, we zijn stante pede in de auto gesprongen en, ondanks we de volgende ochtend terug zouden gaan zwemmen, naar Plopsaqua gereden.

Je kan niet geloven hoe ergerlijk traag het ging om die nog geen 9km af te leggen.

Ik wist dat het onlogisch was, want als ze bij de receptie waren afgegeven, waren ze sowieso in veilige handen en als ze niet bij de receptie waren afgegeven, waren ze even sowieso verloren. Want in die douche zouden ze -ook- sowieso niet blijven hangen zijn.

Onnozel om zo begaan te zijn met twee linnen doeken, maar het waren wel ónze linnen doeken.

“Oh” zei de receptionist en hij dook achter de receptie in de kast en toverde de twee tevoorschijn.

“Het moet dan toch niet altijd verkeerd aflopen” zei ik opgelucht “het kan ook eens goed gaan”.

“Zou je er geen foto van nemen?” vroeg Luc en dat deed ik dan maar.

Is ’t alles?

By ms

On 9 mei 2024

In Za za, ze & zo

Ooit, lang geleden toen we nog dagelijks naar de beenhouwer moesten om ons vlees, was het de gewoonte dat je je bestelling niet ineens opgaf, maar stapsgewijs, waarna de beenhouwer dan vroeg: “Dat zal ’t zijn?” of “Is dat alles?” Dat was normaal. Of beter: dat vonden wij toch normaal.

Nu hebben we die gewoonte niet meer en kan diezelfde vraag nogal raar overkomen als je in een cafetaria een koffie en iets fris gaat drinken.

Die keer, in september, aan de Bostalsee, vond ik het zelfs licht arrogant. Het was in de namiddag, te laat en/of te vroeg om te eten. Hij noteerde de bestelling en vroeg: “Is dat alles?” Okee, er lag geen klemtoon op die verkeerde intenties zou aantonen, maar de vraag zat me wat dwars. Luc vond het een gewone vraag en verwees naar de beenhouwer, ik vond het toen toch wat opdringerig.

Nog zo een voorval, in Aachen. We gingen een koffie drinken in de stad, voor we naar de auto terug gingen. Omwille van zijn toenmalige rugpijn zette Luc zich al op het terras en ging ik bestellen, zoals gewoonlijk: een koffie en iets fris. “Wollen Sie keine Kuchen?” vroeg ze, met haar blik de standaard met taart aanwijzend en weer met die licht afkeurende ondertoon.

Ik bedankte gewoon, ik ga niet aan iedereen een uitleg doen over een maximum van 1.200kcal.

Maar dan bedenk ik, dat ik, bij het schrijven dezes, enkel deze twee voorvallen voor ogen heb, dus zal het me bij andere zaken niet opgevallen zijn. Zodoende vraag ik me af of ik toch geen beetje gelijk heb, dat ze bij beide voorgaande voorvallen toch wel licht arrogant ontstemd waren over onze -volgens hen ontoereikende- bestelling.

De reddingsstrook

By ms

On 8 mei 2024

In Za za, ze & zo

Een poos geleden reden wij op een avond over de E19 naar huis en kwamen tussen de twee afritten van Mechelen in een vrijwel stilstaande file terecht.

Een taxi hupte als een zenuwachtige vlo van rijvak naar rijvak naar rijvak naar rijvak waarbij hij telkens één auto probeerde voorbij te steken. Dat hij daarbij de kans op een ongeval “in de staart van de file” vergrootte deerde hem blijkbaar niet, maar dat staat nu eenmaal buiten kijf.

Door een verkeerde inschatting van de springlustige taxi kwam die echter niet vóór ons maar een paar auto’s achter ons terecht. Ik kreeg er al lichtekes de kriebels van.

En dan hoorden we het pioewioe pioewioe nader komen en reed Luc tegen de linker borduurstenen aan en gaven de voertuigen van het middenvak ook de nodige ruimte. Het politievoertuig naderde snel, haalde ons bijna in, gevolgd door … de taxi.

“Wel verdraaid” zei Luc. Natuurlijk zegt Luc geen “wel verdraaid”, zo spreekt hij niet, maar nog voor hij uitgesproken is deed de tweede auto na ons de deur dicht, tussen politieauto en taxi in. En ik vond dat hij gelijk had.

Een beetje tijd winnen door achter de hulpdiensten aan te rijden en te profiteren van de goede burgerzin van anderen … daar dient een reddingsstrook niet voor.

Toen dacht ik dat dat mogelijk wel meer zou voorvallen met reddingsstroken waar dan ook en als het dat al niet deed, het toch in de lijn der verwachting kon gaan liggen.

En dan bleek uit FactCheckers dat je die reddingsstroken ook al dient te voorzien als je al gewoon in een file terecht komt¹. Zou een mens zich niet belachelijk gaan voelen als er dan zo ene alle regels aan zijn laars lapt en die reddingsstrook gebruikt om sneller op zijn bestemming te zijn?

Nu had ik ondertussen niet stilgezeten, had op Google Maps gekeken en zei: “Dat ongeval is in Zemst. Rijdt er dus in Mechelen-Zuid maar af, we rijden wel langs binnen door”. En dat dat de juiste beslissing was, werd bewezen door de brandweerwagen die met dringende sirene richting snelweg vlamde.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/29/factcheck-de-reddingstrook-redt-mensenlevens/

Brooddozen

By ms

On 7 mei 2024

In Za za, ze & zo

Zijn we bedot? Of bekocht? Of welke andere term je ook wil gebruiken voor een licht gevoel van -zelfs geen- irritatie als blijkt dat maar wéér een van de alarmartikelen uiteindelijk niet zo erg blijkt te zijn.

Het is nu al een paar jaar dat men het heeft over kinderen die met een lege brooddoos naar school komen. En er kwamen acties. Zo hadden we hier een boekenverkoop ten gunste van de brooddozenzaak. En ja, een boekenverkoop en terwijl meewerken aan een goed doel, wat wil een mens nog meer.

Nu blijkt dat het toch zo erg niet gesteld is met die lege brooddozen. Slechts 3% van de gecontroleerde brooddozen was leeg mààr de inhoud is vaak ongezond¹.

Was dat het doel van het onderzoek? Kijken wat de ouders aan hun kinderen meegaven? Ze hebben het zelfs over een problematiek. En wat ik eigenlijk best eigenaardig vond was dat het stuk fruit (64%) dat als tussendoortje in de boekentas zat, blijkbaar niet meetelde bij de mààr 4% in de brooddoos.

En in Het Nieuwsblad las ik dan weer hetzelfde² maar met lichte nuancering.

Ik begon nu over Het Nieuwsblad omdat men daar verder borduurt op de ongezondheid van de witte boterham met choco². Wij hadden geen brooddoos nodig, we gingen onder de middag naar huis. Dus hadden we ook geen ~~potten~~brooddooskijkers die ons kon vertellen dat de witte boterhammen mét choco -Kwatta- die Broer dagelijks naar binnen speelde, eigenlijk niet zo gezond waren.

Waarop Het Nieuwsblad ook nog verder experts hun woordeke laat meeklappen in nog een artikel, maar ditmaal werd er wat genuanceerd over de witte boterham met choco³.

Maar kijk! De oplossing lag voor de hand. In een basisschool hebben ze alle kinderen een nieuwe brooddoos gegeven -leeg wel te verstaan- maar wel met info over gezonde voeding.

Kijk, vandaar die lichte vorm van jeuk in mijn hersens waar ik niet bij kan om te krabben.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/05/01/onderzoek-brooddozen/
² Het Nieuwsblad
³ Het Nieuwsblad
⁴ Het Nieuwsblad
____________________

Americano

By ms

On 6 mei 2024

In Za za, ze & zo

Die eerste keer – vergeet ik nooit meer. Het was in Oostende, we waren aan een opkikker toe, maar aan de dijk zat alles barstensvol. Maar in één van de zijstraten vonden we een leeg terrasje -inderdaad- met een viertal kleine tafeltjes -ook inderdaad- en een tweetal stoelen per tafeltje. Dat was voor ons.

En ondanks de gekende men-zegt, die stelt dat men bij lege terrassen of lege cafés op niet veel goeds moet rekenen, gingen we zitten. Binnen in de zaak was er wel geroezemoes van klanten en we zagen dat er wel redelijk wat volk binnen was. En zoals een ander gezegde over voorbeelden die trekken, zat het terrasje na onze aankomst ook snel vol.

Ik bekeek de kaart, ik wou geen kopje koffie dat je in één slok naar binnen kan krijgen -mocht je dat al willen- maar een zjat waar je met je neus in kan en de geur opsnuiven en waarvan je ogen gaan tranen van geluk en je haar staat te dansen op je hoofd terwijl je slokje na slokje neemt.

Normaal bestel ik een Cappuccino als we ergens iets gaan drinken in koffietijd en ondanks de puristen, die beweren dat je Cappuccino enkel bij het ontbijt zou mogen drinken¹, neem ik die als ik goesting heb, net zoals ik ook vierkant mijn voeten veeg aan de uitleg over ananas op pizza en ik denk dat ieder beter in zijn eigen zjat en talloor zou kunnen kijken dan in de mijne.

Terug naar Oostende dus, waar ik met mijn neus nog in die kaart zat en daar een foto van een zjat koffie zag staan, met de vermelding: “Americano” en ik bestelde.

Even later zat ik met een gelukzalig gevoel met met mijn neus in die zjat, de geur op te snuiven, maar gelukkig zonder tranende ogen, van slok na slok te genieten.

…

Daarna heb ik nog, telkens ik het op de kaart zag staan, een Americano besteld, maar aan de grootte van de kopjes te zien, die dansend op het dienblad stonden, kon ik telkens al merken dat het voor de zoveelste keer noppes was.

Vorige week, na Lucs afspraak, wilden we nog een uitstap doen en stelde Luc voor er in Leuven aan ’t Motel, door ons zo genoemd omdat er een Ibis Hotel bij hoort, een tussenstop te maken om iets te gaan drinken. Eigenlijk formuleerde hij het als: “dan kan je de Starbucks automaten eens uittesten”.

Maar daar vind je, behalve die Ibis, het snelwegwinkeltje en een BurgerKing, ook een échte Starbucks. Ik zette mijn Starbucks zjat op de toog en bestelde een Americano, de -laatste- dubbele chocolade muffin en een foto nemen van de muur. Ik kreeg ze alle drie.

(Lees verder onder de foto)

En even later zat ik blij met Lucs ingeving te genieten van een Americano zoals ik hem graag heb … en mijn haar ook.

Gelukkig zit die Starbucks-zjat –én de beker– altijd bij in de auto. Dan kan ik tenminste later die automaten nog eens gaan uittesten.

____________________
¹ Americano-koffie

Verwaarloosd leven

By ms

On 5 mei 2024

In Za za, ze & zo

Er was het artikel waarin verteld werd dat het leven van vrouwen écht zwaarder is omdat hun gezondheid wordt verwaarloosd¹ en het raakte een gevoelige snaar.

Natuurlijk kan ik niet voor alle vrouwen spreken. Natuurlijk denk ik soms over bepaalden dat ze lijden aan hypochondrie. Maar het is wel een feit dat ik al vaker dan vaak, maar niet constant, heb gedacht dat ik er gewoon niet lijk toe te doen.

Daarom heb ik eens een lijstje opgemaakt van de huisdokters die ik in mijn leven heb geconsulteerd met mijn ervaringen daaromtrent.

Een heel simpel voorbeeld? Als ik lees over menopauze bij anderen, hebben die altijd wel één of ander hulpmiddel gekregen. Ik? Iedere vrouw moet daardoor hé madam! Voilà. Daarmee wordt het wat duidelijk?

Maar blijkbaar ben ik daarin niet alleen, als men het zelfs als algemeen voorkomend als nieuwsbericht in de media gaat zetten.

Die huisdokters dus …

Wel, die heb ik netjes in een lijstje gezet voor mijn eigen herinnering, al denk ik niet dat ik ze zal vergeten. Maar dat lijstje is dus niet voor publicatie geschikt.

Nu ben ik gezegend -en nu ga ik efkes hout vasthouden- want ik ben haast nooit ziek, heb een beetje artrose, mijn oren zijn niet meer hoe ze moeten zijn, ik draag een bril, maar al bij al vind ik dat ik op gezondheidsvlak goed scoor.

Behalve … die hevige stressaanvallen op bepaalde onverwachte momenten. Ik ken de oorspronkelijke oorzaak en ook zijn nageslacht, al is dat wel allemaal verwerkt. Maar het hele zaakje is nogal chronisch geworden en soms weet ik waardoor het getriggerd wordt, maar soms is er helemaal geen aanleiding toe maar kan ik zitten schudden en beven van stress.

In elk geval, toen men het begon te hebben over psychologen voor de jeugd, zou ik er eindelijk eens werk van gaan maken.

Ik sprak er de dokter op aan, die me zei dat een beetje vermageren wel zou helpen …

Ondertussen heb ik zo een afkeer van dokters, maar zo een tegenzin om ze te consulteren omdat ik toch altijd het deksel op de neus krijg, waardoor ik voor de kleine ietsjes, die mijn broer kleine bobokes noemt, wel zelf een oplossing zoek –al ben ik er dan tegen– en ook voor die stress een bevredigend medicijn vond.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Plannen in de steigers

By ms

On 4 mei 2024

In Za za, ze & zo

Vertelde ik hier ergens in een log dat ik het gevoel heb dat er sedert de coronaperiode een breuk zat in mijn leven, kreeg ik onderweg naar Center Parcs Erperheide plots een eigenaardig gevoel. De goesting kwam terug en ik begon te denken over Schotland, over de Yorkshire Dales, over Slovenië, over …

Nu stond/staat er sedert een paar maanden al een bestemming in mijn agenda die nog in mijn gedachten zit, al heeft Luc er al weet van. Hij reageert niet erg enthousiast, maar dat komt nog wel. Voor één of andere reden, die wij kennen, wil ik een drietal dagen naar München. Dat staat vast, dat komt ervan en waarschijnlijk nog dit jaar.

Over Schotland, over de Yorkshire Dales, over Slovenië, over … is het laatste woord nog niet gesproken. Het eerste eigenlijk ook nog niet. Het is nog maar een voorontwerp. Luc reageerde nogal lauw met: “dan moeten we een internationaal paspoort kopen”.

En plots sedert een bepaald log realiseer ik me dat drie jaar blijkbaar de tijd is die ik nodig heb om over de, voor mij schokkende zaken te komen.

Of gewoon … de parking

By ms

On 3 mei 2024

In Za za, ze & zo

Het overkwam me de laatste tijd regelmatig, dat ik omwille van een teveel aan mogelijkheden, een verkeerde term ging gebruiken. Niets wereldschokkends, niets dat me aan mijn verstandelijke vermogens deed twijfelen. Het ging enkel en alleen over een verspreking bij één bepaald onderwerp.

En telkens ik daar iets over kwijt wilde of iets wou vragen kon ik gewoonweg niet op dat woord komen en zei dan maar, om zonder haperingen verder te kunnen: de Park & Ride.

Maar dat is het niet. Een Park & Ride bevindt zich ergens bij de grote steden en je kan vandaar het OV nemen naar je bestemming.

Ik bedoelde dan de carpoolparking naast de autosnelweg. Waarom dat woord zo moeilijk lag? Ik weet niet.

Om het gemakkelijk te maken heeft Landen ook nog een Kiss & Ride, dat is een strook op de parking van het station. Maar die is hier louter informatief vermeld en komt niet te tussen bij de verwarring van de vorige twee.

(Lees verder onder de foto’s)

En wie nu denkt dat ik volledigheidshalve nog langs een Park & Ride ging rijden om een foto te maken …

De carpoolparking en de Kiss & Ride liggen op onze weg als we na het zwemmen naar huis willen, vandaar …

En eigenaardig genoeg lijkt dat idioot probleemke wel helemaal van de baan sedert ik dit log uitschreef en in concept zette. Daaraan alleen al heeft het zijn recht op verschijnen verdiend, vind ik … al is het eigenlijk maar een onnozel log.

De Water Challenge

By ms

On 2 mei 2024

In Za za, ze & zo

“Goeie Morgen!” dacht ik gisteren bij het openen van de nieuwsberichten. Ze sloegen me ermee in het gezicht. Met de Water Challenge kreeg ik ineens een gulp schuldgevoel in mijn pas wakker geworden hersenen gegoten en dat nog voor ik mijn bed uit was. Mijn haar zou er rechtop van gaan staan, ware het niet dat ik er nog op lag. En dat allemaal nog voor mijn eerste zjat koffie.

Maar dàt was nu precies het probleem. Koffie is niet goed voor het waterverbruik want¹ …

(…)Om de bonen voor één kop koffie te produceren, hebben de koffieboeren aan de andere kant van de wereld 130 liter water nodig(…)

We zouden zo dus 75 procent van het totale volume water dat we verbruiken gewoon importeren. En op die manier berekend zouden we met inbegrip van voedsel en kledij, wat ze ons verborgen waterverbruik noemen, aan een totale watervoetafdruk van 7.400 liter per persoon per dag komen.

Je kan natuurlijk meewerken met die Water Challenge en dan krijg je ~~betutteling~~ tips over hoe je kan besparen.

We hebben een regenwatervat, we hebben geen zwembad, we sproeien ons gazon niet. Als ze het zo stellen wil ik wel stoppen met de auto te wassen of met te dweilen en de ruiten te kuisen …

Dat ze durven aanraden om maar thee te drinken in plaats van koffie, ze moesten zich schamen. Wat een bemoeizucht! Dat ze eens op de Meir of de Nieuwstraat alle mensen, die nieuwe kledingstukken kopen, gaan lastig vallen. Ge zoudt wat horen! Want dat is goed voor de economie.

Maar thee? Een zjat heet water waar ze met één of andere bloesem doorgeroerd hebben kan geen koffie vervangen. Koffie werd altijd al een bakje troost genoemd en ik kan wel enkele bakskes troost per dag gebruiken.

En binnenkort nog meer, als ze me met zulke dingen om de oren blijven slaan.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/04/22/de-water-challenge-gaat-van-start-onze-watervoetafdruk-bedraag/