“Hier ligt een muis” zegt Slow als hij de deur van de keuken doorgaat. “Kan niet” zegt mske “we hebben geen muizen”. Slow kijkt nog eens naar de vloer, kijkt naar mske en zegt niks.

“Verdorie” denkt mske “is hij nu aan het grapjassen of niet?” We wonen hier bijna vier jaar en tot nog toe is hier geen enkele muis gesignaleerd.

mske groebbelt de colalightfles en de colalightbierpul bijeen en rept zich naar de keuken. Wel ja, het beest is wel degelijk een muis, maar dan een spitsmuis, en zo dood als een dode muis maar zijn kan.

“Gelukkig hebben ze ze alleen maar vermoord” denkt mske “en er geen stukken uit gebeten”. Het zou anders een appetijtelijk ontbijt geworden zijn. Sommige katten zijn toch echt kannibalen hé.

“Hier ligt een kadaver” zei mske en keek uitgesproken naar de grond naast haar stoel. Slow haastte zich rond het buro en keek ook.

Je zag aan mskes ogen dat ze zich afvroeg waarom de dader het kadaver, dat toch niet van de kleinste was, dan ook niet opgeruimd had. Zodoende zei Slow: “ik niet hoor”.

Ik lag op de pc en heb haar niet gehoord en daarbij, ik heb geen vuilblik.

“Oei” zegt Slow gisteravond “ik heb mijn pillekes niet gepakt”. En hij doet dat dan maar in het buro, maar door een onhandige beweging floept dat pilleke weg.

mske kijkt niet blij. Slow zoekt en zoekt en mske zoekt en zoekt. Ze vinden het niet. “Jamaar” zegt mske “als dat in de cola gefloept is of als Sloef dat vindt en opeet, dat is niet gezond zé”. Gezond of niet gezond, dat pilleke bleef onvindbaar.

Vanmorgen komt mske op het buro en het eerste wat ze ziet is het pilleke. Een wit pilleke op een wit blad papier vooraan op het buro, binnen handbereik.

mske zou eigenlijk moeten weten dat ik niks opeet wat er niet als eten uitziet.

Ik zat namelijk op Slow’s pcscherm en zoals gezegd, hij heeft dat niet graag. Maar hij was toch niet thuis, dan weet hij dat niet. Hij wordt daarvoor niet kwaad of zo, hij zegt alleen maar: “Awel Sloef”.

Maar mske moest lachen omdat ik er af ging toen hij binnenkwam. Straf hé.

Nu doet mske precies of ik daar af ga omdat Slow dat niet zou weten, maar dat is niet waar! Ik ga daar af om rond zijn benen te gaan hangen. Zijt dan al eens vriendelijk zeg …

Toen ze vanmorgen terug kwamen van de Colruyt was ik zo blij dat ik rond hun benen ging hangen. Ik sprong ook op de vensterbank en er terug af en ik zag nog net mske teken doen met haar hand zo ter hoogte van haar voorhoofd.

“Zijn biologische klok is gestoord” zei Slow “hij is niet meer gewend dat wij hier zijn en nu weet hij niet of hij op de vensterbank moet gaan zitten, of niet”.

Ik heb ze maar in hun gedacht gelaten, die weten toch niet wat ik hier allemaal rondpees als zij hier niet zijn.

“Nu hangt die Sloef al de ganse tijd rond mijn benen” zei Slow. “Ah natuurlijk” antwoordde mske “hij heeft de ganse dag alleen gezeten”.

En ze dook terug met haar neus in haar boek.

Ik weet wel dat mske een boekenwurm is en zodoende kan ik beter nog wat aan Slow’s benen gaan flemen.

Toen Slow en mske gisteren de straat indraaiden, zat ik niet voor het raam. “Awel, wat nu?” vroeg Slow zich af. “Dat is omdat we vroeger zijn dan anders” zei mske.

Vandaag draaiden ze de straat in en ik zat niet voor het raam. “Awel merci” zei Slow “dat is er over hé”. “Waarschijnlijk omdat het zo warm niet meer is” zei mske “hij zal liever op de pc liggen”.

Sjaans dat mske dat weet hé …
 

Eindelijk waren ze daar! Het is weer woensdag en het werd weer stilaan later en later. Ik ging dan maar op de vensterbank op de uitkijk zitten.

En toen ze de hoek omdraaiden zag ik mske al naar het venster kijken. Ze had me al zien zitten. Ze wuifde efkes.

De kat is terug! Drachtig! En ze zat in het kot. mske kreeg bijna wat. De konijntjes zijn dood, haar eigen jongskes zijn dood en toch is dat beest terug drachtig.

mske is niet echt goed gezind want hier in huis is er voor gezorgd dat er geen kleine kittens komen en dan moet mske zich de problemen van andermans kat nog gaan aantrekken.

Het wordt gewoon hoog tijd dat ze dat kot achter het kot kunnen afbreken en daar dan een deftige deur naar de tuin in hangen.

mske heeft zelf een speeltje voor mij gemaakt. Ze heeft het geel kindersjokolatteneiercontainerke genomen en daar appelpitjes in gestopt. Eerst waren daar nog geen pitjes in en dan heb ik dat gewoon van het schap getoekt en dat viel onder het buro.

Toen ik nog een klein Sloefke was hadden ze zo een kindersjokolatteneiercontainerke genomen en vastgemaakt aan een koordje en daar hebben we heel veel leute mee gehad. En ook toen ik nog een klein Sloefke was had mske een speeltje gemaakt met oude sleutels. Daar hebben ze mij het ganse huis mee laten doorcrossen.