Zoek
Er was eens een bazige gans
Wat ik vertel is echt geen zwans
Die wou mijn brood
Ik dacht: “Val dood”
Op mijn brood maakt een gans geen kans
Zo had die gans dat niet begrepen
Hij heeft me in mijn been geknepen
Ik gaf geen kik
’t Was maar een tik
Hij had enkel mijn jeans gegrepen
of anders
Hij zag mijn brood en zag een kans
’t Was hij tegen mij, domme gans
Waarom hij kneep?
Mijn broek beet greep?
Niet goed verstaan! Die gans sprak Frans
[© ms – 9 maart 2024]
Tag: Limerick (Page 1 of 2)
Er was eens een vrouw in peignoir
Zij stond buiten op het trottoir
Nam foto van Luc
Hij had het wat druk
Naarstig veegde hij een couloir
[© ms – 16 januari 2024]
Wabelieft? Limerick?Uitgelichte afbeelding:
Wereldeind? Hààr idee!
Niet goed snik, bennekik
Niet te doen. Stoem!
Plots een tolleke
Wereldeindbolleke!
Donderweer? Orenzeer?
Knalleke! BOEM!
[© ms – 16 mei 2023]
Photo by Pixabay on Pexels.com.
Ollekebolleke
Tijdens afwezigheden plan ik logjes op voorhand. Dat vertelde ik al meer. Zo gaan we elk jaar een paar dagen rond onze verjaardagen op stap. Dan begin ik te denken over wat ik zou schrijven.
Een limerick over het niet kunnen schrijven als we niet thuis zijn past dan precies in het plaatje en roept herinneringen op over hoe het er ooit aan toeging.
Andere dingen die ik vertel zouden het blog niet halen moest ik ze niet op voorhand moeten schrijven hebben. Met dank aan de grote Tsjip en aan de twee ananassen die nog in de fruitmand stonden.
Er stond trouwens nog een ander nonsensverhaal in afwachting. Dat staat er nog en blijft nog wel even in afwachting staan. Je weet maar nooit wanneer we nog eens een reserveverhaalke nodig hebben.
Ik zei dus al meer dat ik al meer heb gezegd dat ik het blog niet logloos wil laten. Je weet nooit welke onverlaten er meekijken.
Maar nu zijn we thuis. Maar … wie weet voor hoe lang?
Als wij niet thuis zijn kan ik niet schrijvenpske van mske:
Geen bezoekersquota binnenrijven
Kort door de bocht
Wij weg op tocht
Wij zouden daarvoor toch thuis niet blijven
[© ms – 3 mei 2023]
Herinneringske aan de tijd toen het op de blogs blijkbaar een sport was om zoveel mogelijk kliks op de teller te krijgen.
Over alles kan je blijkbaar rijmen. Soms helemaal zonder moeite te doen rolt het zomaar naar binnen en slaan je vingers het op je toetsenbord.
En al is een limerick dan bedoeld om geestig te zijn, de invallende muze stoort zich daar niet aan:
Er was eens de voorbije week
Die, als je ze nadien bekeek, Geschrapt mocht zijn
Veel zeer en pijn
Zodat het wel op pesten leek
[© ms – 26 maart 2023]
Wat was er gebeurd? Weten wij dat? Neen, dat weten we niet.
Na een geslaagde zondag in Antwerpen, kwam Luc op maandag uit bed en voelde iets in zijn rug schieten. Na een poosje ging het beter. Volgens de kinesiste had het waarschijnlijk toch iets met zijn spieren te maken. Hij bracht wel een bal met gewicht mee, om te oefenen.
Op woensdag heeft hij de hele dag last gehad en op donderdag heeft hij de hele dag op de zetel gelegen, niet wetend welke houding aannemen van de pijn.
Donderdagavond hebben we, samen, de marathon van de woonplaats geschuifeld. Gewoon stappen lukte niet echt, maar op het laatst kon hij wel al kleine stapjes zetten zonder op mijn schouder te steunen.
Vrijdag? Niks meer. Of jawel, maar die zware crisis was bezworen zodat we konden gaan zwemmen.
Zaterdag deden we het rustig aan en zondag waren we op stap.
Ik kon dit gisteren al posten, maar dan kwam het veel te kort na al die andere krakkemikkige verhalen en bovendien wilde ik eerst wel de mening van de kinesiste weten.
Dat met die bal gewicht? Daar is hij na twee keer mee gestopt. Het ging niet.
Wat ik niet begrijp is dat men wel zegt dat je door je knieën moet gaat om iets op te heffen maar dat hij die bal gewicht wél met gebogen rug moest omhoog halen en laten zakken.
Als je hoofd niet naar bloggen staat
Want het werd een beetje te laat
Kan je ’t anders flikken
Met wat limericken
Is ’t in orde, al is ’t prietpraat
[© ms – 2 mei, na bedtijd]
Ooit heb ik gezegd dat ik betwijfelde of ik ooit nog wel aan een rondeel wou beginnen.
Toch deed ik het weer voor Nieuwjaar. Villanelle was te lang en Ollekebolleke niet serieus genoeg, Limerick te gewoontjes en gewoon rijmelarij, ach ja … dat is gewoon rijmelarij.
Toen las ik dat een Rondeel ook wel langer kan, zo een 12-13 lijntjes en wordt het ook Rondeau1 genoemd.
Dat was er iets te veel aan. Dat moest ik toch ook proberen. Als het met acht lukt, waarom dan niet met dertien?
Komaan hersens ga rondelen
En schraap je spinsels bij elkaar
Bij rijmen is er geen gevaar
Zit je je wat te vervelen
Ga maar wat met woorden spelen
Zijn gedachten een beetje raar
Komaan hersens ga rondelen
En schraap je spinsels bij elkaar
Komt de muze ten tonelen
Fluistert ze dingen, heel bizaar
Krijgt ze het uiteindelijk klaar
Dient het blog om het te delen
Komaan hersens ga rondelen
[© ms – 14 januari 2022]
Blijft nog enkel dat specialleke over waarvan “In Flanders Fields” een veel geciteerd voorbeeld zou zijn.
Maar dat is nu echt niet voor direct. We zullen wel zien wanneer de goesting nog eens toeslaat … al kloppen de acht lettergrepen bij bovenstaande toch al.
____________________1 Rondeel
| Ik zeg het maar, recht voor de raap | |
| Zeg niet van niet, je staat voor aap | |
| Eens goed opletten | |
| Lees de gazetten | |
| We niezen wél in onze slaap1 | |
| [© ms – 4 januari 2021] | Gezondheid! ’t Is beniesd! |
| ____________________ Limerick |
Niezen ’s nachts, dat is raar |
| Schrikt je rot, voelt je zot | |
| Een hoop misbaar | |
| Half paniek, zakdoek zoek | |
| Kussenconfrontatie | |
| Kan het niet? Denk je dat? | |
| Geloof het maar | |
| [© ms – 6 januari 2021] | |
| ____________________ Ollekebolleke |
____________________
1 Het Nieuwsblad
Het overviel me ineens tijdens een autorit. Ik begon op mijn smartphone te tikken. Het resultaat waren twee limericks en twee halfkes die ik thuis verder heb aangevuld.
Op algemeen verzoek van een blogger:
Er was eens een dame uit Weelde
Die zich verschrikkelijk verveelde
Ze startte een blog
En nu blogt zij nog
Nu weet eenieder wat haar scheelde[© ms – 8 februari 2019]
Er was eens de vrouw van hier neven
Die had haar ruiten blinkend gewreven
De regen begon
Ze deed wat ze kon
Ze werd in het wrijven bedreven[© ms – 8 februari 2019]
Er was eens een griet uit Sint-Truiden
Ze kon wat ze hoorde niet duiden
Tot ze de kerk binnen ging
En zag waar de klepel hing
Het waren de klokken die luidden[© ms – 8 (en 10) februari 2019]
Er was eens onze auto die reed
Waarbij ik het wachten verdeed
En al mijn getik
Werd een limerick
Bij aankomst was deze niet compleet[© ms – 8 (en 12) februari 2019]
