Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Kringwinkel (Page 1 of 2)

Aan de boorden van de Leie

Het stond al een hele tijd op de agenda. Vanaf vorige week, 27 september zou er een “prestigieuze tentoonstelling” doorgaan in het Mudel1 in Deinze: “Emile Claus. Prins van het luminisme2“. En daar wilden we toch naartoe.

Maar aangezien we toen zo maar pas van onze vakantie terug waren en gezien we die eerste dage een grote toeloop verwachten, hadden we dat maar op gisteren gepland.

Maar het is een beetje gek om alleen voor één tentoonstelling naar Deinze te rijden, dus wou ik ondertussen ook maar eens in het Museum Dhondt-Dhaenens3 binnenstappen. Bovendien was dat museum al om tien uur open en moesten we zo lang niet bij Starbucks zitten koekeloeren, aangezien we, met het oog op de Brusselse Ring al om iets voor negen in Wetteren stonden.

Daar wou ik eigenlijk ook al langer naartoe, al sedert ik ooit in een Kringwinkel een boekje van dat museum vond en ik was benieuwd.

(Lees verder onder de foto)

Het museum was klein maar het had wel wat te bieden, zodat ik me ter plekke inschreef op hun nieuwsbrief.

Daarna, om 11u bezochten we Mudel.

(Lees verder onder de foto)

Dat was veel groter en het viel me op dat Emile Claus toch wel heel wat werken had gemaakt, veelal met de omstreken van de Leie als onderwerp.

En omdat het toch in de buurt was deden we daarna ook het Roger Raveelmuseum4 aan.

(Lees verder onder de foto)

Ik had nog niet zoveel werk van Roger Raveel gezien, wist niet wat ik mocht verwachten, maar zolang we niet gingen kijken, konden we ook geen oordeel vellen.

Tussen al die musumabezoeken in hebben we ook nog de lokale horeca gespijsd en daarna zijn we deze keer toch maar over het Viaduct van Vilvoorde teruggekomen. Dààr ga ik niks over zeggen.

Feit is dat we ver na zessen thuis waren, dan nog gegeten hebben en dat ik pas laat aan het schrijven dezes ben begonnen. Het is er aan te zien.

Wat de foto’s betreft weet ik niet of die het blog gaan halen, hier of elders, of niet. Dat zal ik beslissen als ik er een klare kijk op heb. Want nu vind ik die drie musea, van buiten gezien, erg op elkaar lijken.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Mudel
3 Museum Dhondt-Dhaenens
4 Roger Raveelmuseum

Huisarrest

Omwille van een onszelf opgelegd huisarrest waren we de voorbije week drie volledige dagen ons huis niet uit gekomen.

De reden waarom was niet echt ernstig, maar ook niet niks, alleen maar een erg vervelende oorstoring.

We hebben gisteren ons scha ingehaald. Wij hebben zo goed als alle winkels -volgens mijn overdrijvende trap- van hier tot in Hasselt aangedaan: Colruyt, tanken, Lidl, Action, Ava, Veritas en terwijl we dan toch in Hasselt waren zijn we daar ook nog eens de Kringwinkel binnen gelopen, Action (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden), Ava (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden) en Ikea en terwijl we onderweg waren hebben we, in het naar huis komen, ook nog maar eens de Kringwinkel van Sint-Truiden bezocht.

Hopelijk hebben we nu alle prutsen en frullen, die we nodig hadden, meegebracht -hopelijk stonden die wel allemaal op ons lijstje- zodat we niet te snel terug moeten.

De nieuwe aanwinst

Laat ons nu toch, de dag dat dit log verscheen, naar de Aldi gaan, waardoor we dan voorbij de Kringwinkel kwamen en er naar goede gewoonte efkes binnensprongen.

Laat daar nu toch een mooie orchidee staan -zij het geen echte- en ik ze in een bevlieging in mijn mandje plaatste en me, vanaf dat moment tot het ogenblik dat we thuis waren, afvroeg wat me had bezield.

Eens thuis zette ik ze zo dat ik er vanaf hier -mijn laptop dus- en bij het TV-kijken -vanuit de zetel dus- zicht op heb. En ik vind dat mijn bevlieging zo slecht nog niet was.

Alleen heb ik nu al een paar keer de neiging moeten onderdrukken om ze te gieten. Die grond ziet er nogal droog uit.



Een ferm plezant dagske

Het thuisblijven en slechte weersvoorspellingen beu, besloten we vorige vrijdag ons maar aan de planning te houden en de twee stockverkopen, die op de agenda stonden, te gaan bezoeken.

We vertrokken in een grijze regenbui, maar volgens het KMI zou die niet zo lang duren, in Landen dan toch niet, maar in Limburg, waar we naartoe reden, ging die bui een trage pirouette maken, zodat ze daar tot zeker na de middag zou duren.

Op ons eerste adres aangekomen, parkeerde Luc de auto zodat ik niet in een plas moest uitstappen en hij ook niet. We waren er een hele poos binnen, vonden minder dan gehoopt maar wat we hadden gevonden was dan weer beter dan verwacht.

De plas was gegroeid en we hadden beiden wel botten kunnen verdragen om erdoor te waden.

Volgens Google Maps kleurde de N71 volledig rood en ik waarschuwde Luc al nog voor we de brandweerwagens zagen en de nadars die verhinderden dat we die zouden oprijden. Ik gaf snel de alternatieve route in. “Aan die plassen op die parking te zien zal er waarschijnlijk wateroverlast zijn op die N71” opperde Luc.

We reden via een omweggetje langs Mol waar we efkes de omleidingen trotseerden om in de Kringwinkel binnen te stappen om er onverrichter zake terug buiten te komen. Die winkels hebben echt niks -of toch zo goed als niks- meer te bieden. Jammer voor de moeite.

Bij de tweede stockverkoop gingen we enkel eens een kijkje nemen, zo gewoon efkes het aanbod bekijken. Gelooft ge dat? Ze hadden echt wel toffe zaken en we kwamen er buiten met een -voor de helft- gevuld plastic zakske en met de intentie om hun website in het oog te houden.

En dan kwam de verleiding. Het was al na de middag en we hadden de meegenomen boterhammen nog niet op, toen Luc zei: “Bij Ikea kan je een driegangenmenu eten voor minder dan 10€ per persoon”.

En al hadden we wel al voorzien wat we die avond zouden eten, we reden de parking van Ikea op, die nogal vol stond en aan de vensters van het restaurant te zien zat daar ook wel wat volk bijeen.

“Als er een wachtrij staat, rijden we door” besloten we. Dat is eigenlijk een besluit dat voor altijd en overal geldt.

Er stond geen wachtrij, niet bij het bestellen, niet aan de kassa. Er zat wel veel volk in het restaurant, maar kijk, daar was een tafel vrij. En we zaten en we aten. Het leek wel een stoelendans, het vele volk leek druppelsgewijs op te stappen terwijl hun plaats werd ingenomen door nieuwkomers.


Eens thuis had Luc het over het avondeten, waartegen ik mijn veto stelde -Baskuul spitste zijn oren al- en hielden we het kcal-arm waarna Luc verkondigde dat hij het toch een prettig dagske had gevonden.

Dat was nog vóór we de Media hadden gezien:

Aanhoudende regen zorgt voor wateroverlast in Limburg1
en
Enorme ravage en twee zwaargewonden na ongeval in Lommel: bestelwagen breekt in tweeën2

Dat eerste wisten we dus al, maar dat bericht over dat zware ongeval kwam toch efkes hevig binnen.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

Rap content

Op zeker ogenblik in het verleden had ik alle boeken van één van mijn meest favoriete schrijvers in mijn bezit, behalve het laatste boek en deel twee en drie van een trilogie.

Ook had ik alle boeken van Bollie’s meest favoriete schrijver gevonden en waren op beide lijsten dus zo goed alle titels afgevinkt.

Toen kwam Covid_19 roet in het eten gooien.

En daarna vond ik ergens een, zo goed als nieuw, exemplaar van het ontbrekende boek. Dat vond ik een geslaagde dag.

Een kleine poos terug vond ik een boek van Bollie’s meest favoriete schrijver. Dat stond niet op de lijst. Ik whatsappte en Amke wist me te vertellen dat er na dat laatste nog zeker twee nieuwe waren bijgekomen.

En ik bedacht dat ik de beide boekenlijsten niet meer had bijgewerkt sedert die ene dag dat ze -vóór de pandemie- volledig waren geweest.

Ik dacht het al meer. Ik zei het zelfs al. In mijn bevinden was er een breuk tussen het leven vóór Corona en dat na Corona. Net of er zich een afgrond tussen beide heeft gegaapt.

Dat controleren van de boekenlijsten heb ik toen maar zo snel mogelijk gedaan en ik vulde ze aan, van alle schrijvers en schrijfsters op ons beider lijst. Zo ook van die ene van mijn meest favoriete schrijvers. Daar ontbraken er gewoon -behalve die twee van de trilogie- ook nog drie nieuwere.

Een pozeke later vond ik er een van bij ons in de kringwinkel. Dat vond ik een geslaagde verrassing, zeker omdat ik die boeken niet terzijde kan leggen, behalve als het écht, maar dan echt écht moet.

Daarna vond Luc een omnibus van de trilogie wat ook wel een beetje een juich-moment was. Om terug goed mee te zijn heb ik ook het eerste deel nog eens herlezen.

Ik vond een boek voor Bollie, van een andere auteur, waar ze zeer verheugd op reageerde.

Eergisteren vond ik mijn tweede ontbrekende, ook bij ons in de kringwinkel. Dat was ook net op tijd, ik had niks te lezen meer, behalve natuurlijk de stapel waar ik al in begon maar die me niet aanspraken.

Maar dat laatst gekochte boek moest ik wel terzijde leggen, we waren gisteren de ganse dag, de avond uitgezonderd, op stap.

Hopelijk komt nu snel nóg een geslaagd kringwinkelbezoek. En daarna wordt het -denkelijk- tijd om de lijsten nog maar eens op mogelijke nieuwe onvolledigheden te controleren.

Wereldboekendag en Vlaanderenleestdag → 1+2

Ergens de voorbije week waren we, na toch wel een hele poos, nog eens in de Kringwinkel van Sint-Truiden binnen gestapt en ik vond er een boekje over Ensor, genummerd.

En Luc vond er een affiche:

(Lees verder onder de foto)

En waar denk je dat wij gisterenmorgen zo iets na tienen binnen stapten?

Ik vond er een paar boeken naar mijn gading. Ik vond er een paar boeken naar Lucs gading. Luc vond er een paar boeken naar zijn gading.

Daardoor gemotiveerd vroeg Luc of we niet ineens naar de kringwinkel van Hasselt -ook Okazi- zouden doorrijden, we moesten toch nog maar enkel naar de Colruyt en anders zaten we toch weer thuis.

Als we dan toch naar Hasselt gaan” vroeg ik “gaan we dan ineens naar de kringwinkel van Diepenbeek ook?” Die hoort ook bij Okazi.

In Hasselt was het al heel wat minder al waren er heel wat meer boeken. Enkel Luc vond er één boek naar zijn gading maar ik vond er een joepie-ding voor een halve euro waar ze elders *hier staat gecensureerde inhoud, ik moet niemand slimmer maken dan ze zijn*.

In Diepenbeek vond ik één boek dat Luc interesseerde, maar dat is eigenlijk een kleinere winkel met een beperkter aanbod, maar de twee keren dat we er nu waren, waren toch wel lonend.

Gezien het ondertussen noen was geworden stelde Luc voor om bij Ikea binnen te springen om daar iets te eten. En ik zei dat de McDonald’s in Sint-Truiden er ook nog was. Ik liet Luc de keuze.

Uiteindelijk waren we pas tegen drieën thuis, nadat we -zoals gezegd- ook nog de Colruyt maar ook nog de kringwinkel van hier met een bezoek vereerden. Maar hier viel geen korting te rapen. Er stond wel een vermelding en koffie met koekskes.

Luc vond er nog een ander snuisterding naar zijn goesting en ik tikte nog vier boekensteunen -om bij de boeken te blijven- op de kop. Die kon ik nog gebruiken in mijn zelfgemaakte kistenkast.

____________________
1 Wereldboekendag
2 Vlaanderenleestdag

Kringeling en -ding

Dat we niet meer zo vaak in de Kringwinkel binnen lopen, vertelde ik al. De reden is erg simpel: een ver doorgedreven vernieuwing, sterk verhoogde prijzen en gebrek aan snuisterhoeken. In sommige regio’s vind je ze nog wel, de Kringwinkels waar je zaakjes kan doen, maar niet hier in de buurt.

Soms gaan we nog wel eens binnen, gaan een kijkje nemen bij de twee categorieën die mijn interesse hebben en als ze er nog een rommelhoek is, rommelen we wat.

Ook dingen binnenbrengen gaan we denkelijk niet meer doen. Daar hadden we in het verleden al wat mee voorgehad. Maar dat was dan ook al een hele poos geleden.

En nu laatst hadden we een oude vleesmolen in goede staat. We gaven hem af en de man kieperde die gewoon bij het grof vuil. Voor oude brol van elektronica hebben we geen plaats, zo zei hij. Het was geen elektronica en er kwam niks van aandrijving aan te pas, enkel met de hand. Laatst stond er zo een vleesmolen op Kringding1 en kon je er op bieden.

Kringding? Er was een tijd dat ik ook daar zaken van mijn gading vond bij mijn twee favoriete categorieën. Nu wordt er altijd overboden. Altijd? Neen, niet altijd, maar meestal wel. Als ik goed uitkijk en ze bieden niet te hoog, kan het nog wel en als het meevalt, juich ik in alle anonimiteit.

____________________
1 Kringding

Over een oud log
over een nog ouder voorval

Vorige vrijdag vraagt Luc of we even naar de doe-het-zelfzaak van zijn keuze kunnen rijden. Hij had een of ander interessant gezien in de folder en daar wou hij wel eens om.

Eens daar buiten stel ik voor om even in de Kringwinkel binnen te lopen, waarmee Luc akkoord gaat want dat was toch al wel een hele poos geleden dat we er nog waren.

Eens daarbinnen zie ik dit:


En meestal, bij het zien van zulk een set, kijk ik of ze volledig is, of er niks ontbreekt. Want bij de meeste ontbreekt wel degelijk wat óók hier niet bijstaat: de nachtspiegel … die ik natuurlijk niet nachtspiegel noem maar wel met de benaming die we altijd gebruik(t)en.

“Weet je waarom die nachtspiegel ontbreekt?” vraag ik Luc, die natuurlijk ontkennend antwoordt.

“Omdat ik daar door gezakt ben” grijns ik, stilletjes terugdenkend aan dat moment.

Ik ga dat hier niet meer vertellen, want dat heb ik –lang geleden– al gedaan.

pske van mske:

    Ondanks dat het krak dezelfde is, is deze set toch niet die van ons moeder. Die staat namelijk bij Broer.

    De foto staat nu ook -een beetje bewerkt- als uitgelichte afbeelding bij dat vroegere log.



Praten met …

Ben je diegene voor wie niemand tijd heeft? Ben je diegene die nergens je ei of je vraag kwijt kan? Krijg je vaak nul op het request? Net of je niks te doen hebt en hen stoort? Antwoordjes zoals …

  • Ik heb geen tijd.
  • Druk druk druk.
  • Ik heb nog veel te doen.

Ook als het hen aanbelangt:

  • Ich habe jetzt keine Zeit.
  • Mijn dakdekker gaat komen1.

Er is hoop voor de toekomst. Al zal je ervoor naar het MSK in Gent moeten. Je kan er namelijk met een schilderij praten.

____________________
1 Verhaal gekend bij de redactie maar niet voor publicatie bestemd.
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/01/praten-met-een-schilderij-dat-kan-vanaf-vandaag-in-msk-in-gent/

Iets van alle tijden

In de moderne ging ik naar de schoolbibliotheek tot de dag dat ik er geen boeken meer kreeg want de non had van mijn moeder gehoord dat ik te veel las, niets deed in het huishouden en ook niet studeerde.

Waarom ik, eens getrouwd, niet naar de gemeentelijke bibliotheek ging, ik weet het niet. Maar mijn ex bracht wel boeken mee uit de bibliotheek van zijn werk.

Soms viel dat mee, soms viel dat tegen. Ik heb tijdens mijn bevallingsverlof meerdere boeken van Jef Geeraerts1 gelezen, die me niet echt bevielen maar daarmee kon ik er toch over meespreken.

Er waren er wel meer maar het zijn de bijblijvende die ik me herinner, natuurlijk. Zo was er dat ene boekje dat in die tijd wel af en toe actueel was.

Toen kwam de dag dat de instantie waar mijn ex werkte de deuren sloot, de boeken verkocht aan een bibliotheek en ik me afvroeg of ik daar dan dat ene boekje kon herlezen. Neen. Die bibliotheek had dat boekje niet. Ze hadden enkel de academische werken en antieke boeken in de bibliotheek opgenomen, alle andere waren weg, verkocht of vernietigd.

Dat ene boekje bleef me op de maag liggen. En zo af en toe, als het weer eens actueel werd, had ik het graag herlezen.

Internet kwam, de situatie deed zich voor en ik googelde … op de titel, want de schrijfsters naam herinnerde ik me niet.

Tot vorige maandag, het in mijn oog viel -want dat deed het dus wel, als je voor een enorme Kringwinkelbibliotheek staat en dat ene boekje de aandacht trekt- en ik het met een “aha” gevoel in mijn winkelmandje legde.

Thuis vond ik dan de twee blaadjes van “De Druivelaar” van 1981. De periode zou best wel overeen kunnen komen.

Maar nu heb ik dat boekje en nu kan ik het wel opzoeken. Ik kon het vroeger niet vinden ondanks dat het al minstens twee verschillende Engelstalige titelversies heeft en verfilmd werd.

En ik wist dat allemaal niet omdat ik enkel op een Nederlandstalige titel zonder naam van schrijfster had kunnen googelen.

Waarover het gaat? Over een -een beetje romantisch beschreven- tienerzwangerschap. Eigenlijk ben ik blij dat ik het kon herlezen en ik ga het houden. Anderzijds is het maar gewoon een mooi verhaaltje.

Maar tienerzwangerschappen gaan ze nu ook halvelings afdoen als een hedendaags probleem en er op inspelen. Er is er dan ook veel over te doen en er wordt veel over gepalaberd.

Vroeger werden de meisjes, die daarna niet trouwden, weggefoefeld tussen het behangpapier en de muur en werden de borelingen benoemd met een erg lelijke naam.

Daarom is dna wél een nuttig iets. De mededader van slechte wil komt er niet zomaar meer mee weg.


____________________
1 Jef Geeraerts

Page 1 of 2

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén