mske heeft zo een raar bedenkingske.

Een aangetekend schrijven, dat betekent toch dat de zending bij ontvangst ingeschreven wordt en zodoende gedurende zijn transport onder controle blijft, waarbij de geadresseerde bij ontvangst daarvoor moet tekenen?

Nu had men mske al 2x gevraagd of ze een aangetekend schrijven met een prior wou verzenden, maar mske had neen gezegd. Vorige week hebben ze er ene, zonder vragen, met prior verstuurd. Wat is het nut? Of laten ze die zonder prior voor express een dag of twee rusten?

Onlangs hoorde mske ergens op een radiozender iets over Alias Smith en Jones, een feuilleton over twee schattige cowboys die moesten trachten amnestie te verkrijgen. Erg veel weet mske er dus niet meer van, buiten dat van dat “schattig”.

En toen ze ze opzocht, vond ze een ander feuilleton uit die tijd, waar ze ook niet veel meer over weet, maar waar ze toen wel naar keek, namelijk Blake’s 7. Waarom die Blake’s 7 heetten en er altijd maar zes op de foto stonden, dat wist mske niet meer, maar ze heeft het ook opgezocht.

Waarom dan wel? De zevende is de computer.

Raar dat in het Frans de Fiësta vrouwelijk was
terwijl de Escort mannelijk blijkt te zijn.

Wat zo een beetje meeval al niet kan doen – die auto was trouwens niet de enige meevaller gisteren, de andere is niet voor publicatie vatbaar. mske heeft geslapen als een blok en toen ze wakker voelde ze zich zelfs terug een beetje de mske van vroeger.

Als die paar andere zaken nu ook nog wilden ronddraaien …

En nu we toch over dieverij bezig zijn, denkt mske weer aan de vrouw die ooit bij haar in de firma werkte en die beweerde dat haar huis altijd proper moest zijn, alles aan de kant, zelfs de tafel afgeruimd want je kon nooit weten dat er geen inbreker kwam.

En ze zei dat bloedserieus.

Och ja, die vrouw had een beetje een andere ingesteldheid dan mske, want ze vond ook dat je als jong meisje niet met getrouwde venten mocht aanhouden. Dat mocht enkel een getrouwde vrouw. Dat was haar mening toen een man die op scheiden stond, een paar keer uitging met een interim die er op de firma was.

Ja en die dame vond ook dat mske stom was toen ze het uitmaakte met haar vriendje. Dat was namelijk de zoon van een begrafenisondernemer en volgens de vrouw zat daar geld. En toen mske haar antwoordde dat ze wel andere dingen van het leven verwachtte, kreeg ze het antwoord dat je, als je met geld trouwde, die andere dingen wel op een ander kon halen.

Maar ja, dan mochten er net geen jonge interims op kantoor zitten zeker?

Het zou eigenlijk niet zo verwonderlijk zijn. In het Wat-was dorp was er namelijk een golf van diefstallen geweest, allemaal zo tussen 5u en 6u ’s morgens.

Ook in de Wat-was straat waren ze al enkele keren genoteerd. Eens bij de dokter, daar hadden ze de auto niet gestart gekregen en hadden hem gewoon te voet meegenomen. Waren ze gestoord of was die auto te zwaar? Feit is dat ze hem achter de bocht hadden laten staan.

Op een morgen blafte Huuruu. En dàt was abnormaal. En mske en Ex schoten in hun kleren en naar beneden. Nét toen ze de achterdeur open trokken hoorden ze de rennende voeten en de auto die vertrok. “Toeval” zei Ex en hij heeft altijd beweerd dat het koevoetenspoor op de inkomdeur van het buro al van bij de plaatsing op die deur zat.

In haar slaaponderbewustzijn hoorde mske een boenk gevolgd door iets dat zij “geroefel” noemt. Beter gezegd “kattengeroefel”. Dus wordt mske daar niet echt wakker van, want dat is nogal normaal. Maar het eigenaardige was dat ze zich begon te realiseren dat dat geroefel aanhield om plots te stoppen kort voor er een auto vertrok.

En in mskes onderbewustzijn begon een onrustig gedacht vorm aan te nemen, zo erg dat ze echt ontwaakte en zich afvroeg of ze geen andere roefelaars had gehoord. Ze sprong uit bed, trok haar flanellen hemd aan en zo kwam het dat mske hier vanmorgen om kwart voor zes ineens bij mij stond. Maar alles was normaal. Toke en Mouche lagen zelfs te slapen in de keuken.

Nu vraagt mske zich af of er niet één of ander beest op zolder geraakt is.