Het tweede logske in de rij van twee.

Dat was nogal een affaire, toen ze hier aan die grote kast bezig waren, want ziede, daar hingen lampekes in en die draden waren overgeknipt en Luc ging dat eens repareren.

En hij repareerde en dat ging niet. En hij kwam die lampekes testen in een andere socquet en die brandden wel. En hij stak die op hun plaats en dat werkte niet.

En foeteren dattem deed! Foeteren. Hij weet dat aan zeker een kapotte draad en hij mopperde dat het weer wou lukken en over … mja vanalles zeker.

Ons mske was ondertussen al die kast aan het vullen, toen hij ineens zei: “Ik heb het gevonden!” mske fronste vragend.

Luc zei: “Als ik die schakelaar ín de kast aanzet werkt het wel” en hij sloeg zich voor het hoofd!

Er viel mske iets op als ze haar gmail opende. Daar stond toch: “zon”, maar neen daar stond niet “zon”. mske schudde haar hoofd om zoveel inbeelding.

Maar toen kreeg ze dat “zon” een tweede keer te zien … en een derde keer, altijd maar heel kort, want als ze goed keek, dan was gmail weer gewoon. En als ze onmiddellijk opnieuw opende was alles ook normaal.

Het begon toch wel wat … mske besloot dat ze het moest weten: werd ze gek of was gmail gek? De volgende keer dat ze opstartte zat ze klaar met haar vinger op de prt sc toets en lap! Daar had ze de zon gevangen.

En het heeft niets met zondag te maken, want ze heeft het hier op een donderdag uitgetest.

Hebben we de laatste stunt van de belbus al verteld? Neen zeker?

De laatste keer dat Luc en mske van een evenement kwamen, belde Luc in Brussel de belbus. Ah ja, hij moet een uur op voorhand bellen maar ze moeten dan ook zeker zijn dat zijzelf daar ook gaan zijn.

Ze stonden op tijd aan Landen station en ze wachtten. Als die belbus een kwartier te laat is, belt Luc terug.

Ah ja, dat staat ingepland. Jaja, en is die er nog niet? Neenee!

De belbuscentrale belde de belbus maar krijgt geen verbinding. Ze beloven terug te bellen. Iets later gaat Lucs telefoon. Het stond dan wel ingepland voor die dag maar ze hadden de volgende dag doorgegeven aan de chauffeur.

Die stond net de belbus te wassen toen ze hem bereikten en die is in de belbus gesprongen en heeft Luc en mske direct komen halen.

mske vreesde al dat ze terug een uur zouden moeten wachten hebben. Dat durven ze ook.

Het volgende speelde zich af in de bar van een hotel.

Ze bestelden een rondje. Ze bestelden pinda’s. Ze bestelden nog een rondje. Ze bestelden nog pinda’s.

De pinda’s waren op. Jan bestelde nog pinda’s.

“Dat is goed” zei de ober, draaide zich om, keerde zich terug om en vroeg: “Mag ik ze op de kamer zetten?”

“Ik heb liever dat je ze hier zet” zei Jan.

Natuurlijk kochten we die Adobe Première niet voor Luc zijn verjaardag! Dat is zo klaar als een klontje. Dat was een rookgordijn.

Wat hij dan wél krijgt? Nah … vandaag dus enkel de kennisgeving. Gewoon omdat het ding een ding is waar hij zelf moet bij zijn als we het kopen omdat hij moet kijken wat hij het gebruiksvriendelijkst vindt. Zo simpel is dat.

Wat het is? Ik denk niet dat ik dat mag schrijven zolang hij het ding niet heeft.

Ziezo Luc, nu weet je het, je krijgt een *censuur*.

Je moet niet alles geloven wat in de gazetten staat, maar soms zijn de gazetten dan toch goed als inspiratiebron.

Want wat las mske nu onlangs in de gazetten? Wel dingen die gelukkige mensen nooit zouden doen.

Dat van dat bemoeien met andermans leven? Dat heeft mske toch al dikwijls gedacht, mogelijk hebben we dat zelf al geschreven.

Maar als ze het zo bepeist, kan dat bekanst niet, want dan zouden er maar weinig gelukkige mensen zijn …

Waarom we ooit Statcounter op ons blog gezet hebben, dat weten we zelfs niet meer. Er staat ons nog wel wat voor van ongewenste reacties en een poging om te weten vanwaar dat kwam, maar was dat nu de reden? Wie zal het zeggen.

Feit is dat dat ding er nog op staat en het is niet dat je op die manier ongeveer weet met wie je te maken hebt, maar dat je wel bepaalde informatie krijgt. Zo weten wij dat er bepaalde lezers dagelijks terugkeren maar niet reageren. En tot voor kort wisten we ook welke zoekfuncties andere mensen gebruikten waardoor ze op ons blog terecht kwamen.

Google heeft daar een stokske voor gestoken. Ja! Ter bescherming van de privacy van de google-gemeenschap mogen wij niet meer weten welke zoekfunctie google-members gebruiken. En dan krijgen we “keywords unavailable”.

De populairste zoektermen kennen we wel. Daar zorgt WordPress wel voor. Maar voor de googlebarricade wisten we dat je ons blog hoofdzakelijk kon bereiken met brave zoektermen en dat zien we nu nog enkel voor zoektermen buiten google om.

Toen ik een prentje begon te zoeken kwam ik toch een site tegen zeker en ik zei: “kijk eens mske, ge kunt dat blijkbaar omzeilen”. “Ik bennekik niet zot zé” zei mske. En dat snap ik nu ook wel. Google zet er een beperking om maar ze zorgen er wel voor dat je dat kan vermijden.