Klein Emmeke werd zo genoemd omdat ze klein was. Logisch. Maar ze was ook één van de mooiste meisjes die mske kende. Ze werkte in dezelfde firma maar méér was er ook niet bij. Ze was zich namelijk wel bewust van het feit dat ze een mooi meisje was. En toen mske, dom en naïef als ze toen nog was, haar eens vroeg welke crème ze gebruikte omdat ze zo een mooie egale teint had, antwoordde klein Emmeke: “niks, ik ben zó”. “Dom wicht van een ms” verstond mske “hoe kan je nu denken dat mijn perfectie ook maar één hulpmiddelke nodig zou hebben”.

Klein Emmeke trouwde dan ook nog met een knappe gast, die bovendien ook nog geld van thuis meekreeg. Jawel, alles zat klein Emmeke mee tot … die jongen kanker kreeg.

En toen vond mske klein Emmeke zo mooi niet meer, want ze gooide haar zieke man buiten. Hij kon terug naar zijn ouders. Ze verkondigde aan ieder die het horen wilde dat ze nog te jong was om zich met ziekte en verval bezig te houden. En nog tijdens zijn ziekte begon ze al te verkeren met één van de tekenaars van het tweede verdiep. Die was natuurlijk nog vrijgezel want meiskes zoals zij zouden nooit op de tweede plaats komen.

Deze week dacht mske daaraan. Indertijd was mske geschokt door het verhaal en nu bedacht ze dat hetzelfde verhaal haar nu niet meer zou verbazen. Er loopt vanalles rond op deze wereld.

Toen mske gisteren in De Morgen las dat de nationale screeningprogramma’s falen in het opsporen van bijna de helft van de beginnende tumoren in de borst, was ze eerst nogal verwonderd. Dat wordt dan zo algemeen aangeraden en dan dat!

Ze las verder dat The Lancet, een Brits medisch tijdschrift dat gezegd had en dat die verder stelden dat een hoogtechnologische MRI-scan effectiever zou zijn.
 
De Vlaamse Liga tegen Kanker geeft dat toe maar zegt wel dat dat voor de ganse bevolking niet haalbaar is en dat het dus belangrijker is een grotere interesse voor de gratis screenings te promoten.

“Ah zo” denkt mske “je moet dan maar bij die helft behoren bij wie ze het niet zien” en toen ze las dat die MRI-scan te duur zou uitvallen, dacht ze dat de gratis screenings misschien niks te maken hebben met voorkoming, enkel maar met het toestoppen van een flinke pree aan de mammologen.

En zeggen dat mske een afspraak dacht te maken voor één van dees! Daar zal ze eerst toch nog eens goed moeten over nadenken, want dat is een valse veiligheid.

Tot welke conclusie zijn we nu weer gekomen na het lezen van Goedkope vluchten naar zon zorgen voor meer huidkanker in Het Laatste Nieuws?
 
Wel, dat rijke mensen dus wel kanker mogen krijgen of dat duurdere vakantiereizen garanderen dat je geen kanker krijgt. Of zou het niet eerder een foefke zijn om de zonnige vakantieoorden te vrijwaren van het gepeupel?

Het artikel stelt namelijk dat door goedkope vliegtuigreizen meer mensen naar de zon kunnen trekken, waardoor meer mensen in de zon kunnen gaan liggen, waardoor meer kwaadaardige melanomen een kans maken.

Er was ooit een tijd dat mske besloot dat ze geen geldelijke bijdragen meer wou geven, uitgezonderd voor kankeronderzoek en het rood kruis.

En toen kwam er iemand aan de deur voor kanker. Aangezien mske niemand wil beschuldigen en het zaakske al enkele jaren geleden gebeurd is, gaan we hier enkel het voorval vertellen zonder er namen bij vermelden.

Het ging over een actie waarbij mske kleurpotloodjes, boeken, CD’s e.d. kon kopen als steun voor kankerpatiënten. En mske nam de CD’s. Was het nu om het fiscaal attest of was het nu voor iets anders, in ieder geval mske belde op en kwam bij de andere instantie terecht waar een vrouw haar afsnauwde: “dan hebdu laten rollen hé madam, wij zijn de enige echte en wij doen niet aan van die tjoektjoekpraktijken”. mske schrok, want al bij al was de reeks CD’s nu ook niet zo klein en niet zo goedkoop geweest. “In het vervolg kunde beter uitkijken aan wie daguw geld geeft” sneerde de vrouw nog.

mske was geweldig verbouwereerd en geschrokken. Uiteindelijk kwam alles in orde, de CD’s zijn toegekomen, het fiscaal attest ook, maar de CD’s waren haar door dit voorval, zulk een doorn in het oog dat ze ze maar aan Zus gegeven heeft.

Onlangs dacht mske daar nog eens terug en zocht het op. Ze bestaan dus beide. Ondertussen heeft geen van beide nog één frank van mske losgekregen en in de toekomst zullen ze de eurokes ook op een ander moeten gaan halen. Want steun aan kankerpatiënten? Laat me niet lachen! Want nadat iemand haar vertelde dat zij geen recht bleken te hebben op die steun, vraagt mske zich wel degelijk af, wie dan wél.

Ooit vertelde een collega van mske dat zijn vrouw een miskraam had gehad en dat de gynecoloog dat aan Tsjernobyl weet. Wat weet mske daarvan? Het kon net zo goed waar geweest zijn als niet.

Jaren later vertelde men mske dat er in die periode meerdere gehandicapte kindjes zijn geboren. En weer noemen ze Tsjernobyl als oorzaak.

Nu zegt men dat er 86 mensen per dag vernemen dat ze kanker hebben. Een professor wijst naar Tsjernobyl.

Is het dan onlogisch om verder te veronderstellen dat de mensen daardoor ook zo moe zijn en dat al die eigenaardige symptomen van nu ook een gevolg zijn van die ramp?

Nog efkes de serieuze toer op? We kunnen toch niet altijd de clown uithangen hé? En het is weer de hoogste tijd om er nog eens wat in te roeren, want het wroet weer.

mske is groot geworden met kanker. Niet dat ze het had, niet dat het echt in de familie zat maar door één of ander toeval is Dodebroer gestorven aan kanker. Hij was 20 maand.

mske heeft maar enkele minieme herinneringen aan Dodebroer en toch slaagde moe er in om ook dat in mskes schoenen te schuiven. Al wie nu absoluut de schuld van gelijk wat in mskes schoenen wil schuiven, kan gerust contact op nemen met moe. Die vindt wel waarom dit of dat mskes fout is! Je zal enkel het adres zelf moeten opzoeken want dat geven wij niet.

Kanker dus. Op een bepaalde manier weet mske heel veel over kanker. Op een bepaalde manier heeft die ziekte haar leven beïnvloed.

Als iemand zich mocht afvragen waarom mske niet reageert op blogs waar er over gesproken wordt …

Bitter, bitter, bitter! Ergens … waar mske was, vroeg men applaus voor een kindje van 6 dat sukkelde met de gezondheid en dat aan de hand van een lokale bekendheid zijn intrede deed.

Gisteren leest Slow een artikeltje voor over datzelfde kindje. Het heeft leverkanker, het is geopereerd maar er zijn uitzaaiingen.

Ben je dan waard om aandacht te krijgen van de grote mannen, enkel dan?

Een troost, dat kindje zal zich dat niet realiseren en er gelukkig mee zijn.