Het begon met een Ford Escort die erg in de smaak viel van Slow en mske. Bleek dat hij nog een grotere broer had, een Ford Mondeo, beiden op gas en beiden erg goed van prijs.

Twee dagen voor O.L.H. Hemelvaart, maar … waar zat Meneer Sloddermans weer met die betaling? mske werd er ambetantig van en zei: “je zal zien, tegen dat die betaalt, zijn die Forden weg”. mske had gelijk en ze zag het niet echt zitten want als je zo wat speurde vond je niks maar dan ook niks dat ook maar enigzins te vergelijken was. Of het was een ouwe aftandse bak of er mankeerde dit aan of de technische controle was nog voor ons peer.

“Maar” zei mske “als je van hier via een andere weg naar huis rijdt, daar zijn er ook nog een paar”. En toen … toen zagen ze die paar auto’s buiten staan bij een mini garageke. Ze stopten en de brave garagehouder krabte in zijn haar en zei dat het enige wat hij had die Citroën XM was, die was pas binnen gekomen, maar die was niet controlevrij.

Toen mske zei dat dat dan jammer was en zich omdraaide zei hij: “ik moet daar maar een paar kleinigheidjes aan doen en dan wil ik wel naar de technische controle gaan”. mske remde direct af en de zaak werd beklonken. Eén dag had de man nodig om hem in orde te zetten en de controle te passeren. Natuurlijk was die één dag niet de volgende dag, maar de vrijdag. En Murphy hakte!

Vrijdagmorgen rijden Slow en mske weg met de escort, op enkele kilometers van hier krijgen ze platte band. Ze steken het reservewiel maar dat was nu niet het meest betrouwenwekkendste wiel dat je kon denken. Slow en mske reden om cola, om brood, om het levensnoodzakelijke proviand en vergeten de toespijs. Ze rijden naar huis en beslissen dat er met de Escort niet meer gereden zal worden, enkel nog om de andere te halen. De tickets voor de Proclaimers zullen ze dan ook later afhalen.

Vrijdagavond telefoon, de roetuitstoot was niet goed. Het moest dus dinsdag worden.

Ganse planning van het sinksenweekend gesaboteerd. Geen nieuwe dossiers, geen toespijs, geen tickets voor de Proclaimers op zaterdag, geen waterski op zondag, geen bloemenmarkt op maandag, geen fuchsiakes voor in de hangpotten.

Vandaag hebben ze hier met hun twee hun kas opgefret. Maar het kwam in orde. Snel papieren halen, snel verzekering halen, snel auto halen, snel kebab halen. En nu daalt de rust neer.

Een verhaal. Van wat? Van wat meeval in vier jaren vol tegenspoed. Ode aan een ding dat niet leeft.
 
9 augustus 2002 “steelt” SS de auto die aan Slow toegezegd was en hij kan die niet terugkrijgen als bij het beroep dat, zoals ingewijden weten, nooit doorging.

In september koopt Slow een grijze Ford Escort om een jaar voort te kunnen. Het zijn bijna vier jaren geworden. De oude Ford heeft het tot nu toe getrokken, zonder veel kosten, zonder veel gezever. Een meevaller van een auto.

De laatste tijd begrepen Slow en mske wel dat het nu het definitieve einde was, alhoewel … Hadden ze er geld tegenaan gegooid hadden ze de Ford Escort nog kunnen laten oplappen, maar dat ging waarschijnlijk duurder komen dan de aanschaf van een andere.

Slow en mske keken stilaan uit maar Murphy saboteerde waar hij maar kon. En hij kon het.

Maar sedert daarnet staat hier nu een spiksplinternieuwe oude Citroën XM.

Vermits mske een BE rijbewijs heeft vraagt Zoneke of zij voor hem vanavond een zware aanhangwagen wil gaan halen die hij gehuurd heeft. Geen probleem.
 
Woensdag zegt hij: “oh, vergeten! Zou je aan Nonkel Broer willen vragen of ik zijn spanbanden mag gebruiken?” Maar Broer weet wel zijn twee zware spanbanden zijn, maar na de verhuis van mske heeft hij zijn halfzware ergens gelegd en weet niet meer waar.
 
Gelukkig moesten Slow en mske gisteren nog naar Mr. Sloddermans en zijn dan langs Broer gepasseerd zo: “Dag Broer, het is om te zeggen dat we weg zijn!”
 
Zoneke besluit de rest van het vrachtje vast te leggen met zijn eigen lichte spanbanden, maar bedenkt nu dat die misschien wat zwakjes zijn en zouden kunnen knappen.
 
Dus nu had hij graag dat mske er twee ging bijkopen voor hem. mske gaat eens uitkijken of er van hier onderweg naar Zoneke een autocenter is. Slow denkt van wel.
 
Als ze er maar in stock hebben, want dat is ook de wet van Murphy!

Natuurlijk heeft Murphy bestaan. Hij heette voluit Capt. Edward A. Murphy en over de oorzaak en het ontstaan van Murpy’s law kan je hier lezen.

mske is dringend aan vakantie toe en ziet in de nabije toekomst geen mogelijkheid. Murphy zwaait hier de plak zowel wat betreft badkamer, als wat betreft werk, als wat betreft televisie, als wat betreft de pc’s, als wat betreft die aerobic cassettes, als wat betreft klanten die niet betalen, als wat betreft slechte service van de bank.

Het weekendje van twee weken geleden had de batterijen wat opgeladen. Gisteravond was ze echter méér dan moe toen ze ging slapen en uiteindelijk kon ze niet slapen door alles wat in haar hoofd spookte.
 
Toen ze eindelijk sliep werd ze gewekt door Slow die haar koosnaampje zei, ze vroeg wat er was en hij antwoordde: “niets” waarop ze dacht dat hij gedroomd had. Naderhand droomde ze een bizar mengsel van Zus, Boeke, suikerbonen en een lange vakantie.