Voor de nog geplande tentoonstelling “Panamarenko’s Zoo aan Zee¹” moesten we naar Scharpoord, het cultuurcentrum van Knokke-Heist. Die gingen we echt niet op dezelfde dag als de vijf Antwerpse locaties bekijken. Maar de laatste dag aan de kust was daarvoor wel het ideale moment.

Bovendien vond ik nog een “Schilderijenexpo in HEY Museum²” die zou 140 jaar kunst in Knokke-Heist belichten.

We volgden de kustweg en merkten dat er overal, maar dan overal werken aan de gang waren. En dat had als gevolg dat Luc, eens in Knokke-Heist aangekomen, zei: “We rijden eerst naar Scharpoord, daar weet ik waar de WC’s zijn” en ik daar volledig mee instemde.

Onderweg merkten we dan wel dat we in Knokke-Heist niet zouden kunnen parkeren. Dat het bij het museum niet kon had ik wel al gegoogeld, maar neen, daar waar het wel mocht, stond alles bomvol en we hadden geen zin in gewriemel en we besloten dat we het museum niet zouden aandoen.

Wat had ik nu gedacht? Dat de vorige tentoonstellingen van Panamarenko genoeg waren geweest? Panamarenko blijft verbazen. Het werd een beetje puzzelen om een paar groepen met gids te omzeilen, maar het was ook méér dan de moeite waard. Het is erg prachtig opgesteld en veel werken komen uit privé-verzamelingen, waar we dan ook nog nooit afbeeldingen van zagen.

Het was de tweede keer dat we een tentoonstelling in Scharpoord zijn gaan bekijken en het is twee keer dat we besluiten dat we hen wel in het oog gaan houden. Want jammer genoeg, sturen ze geen nieuwsbrieven.