Terwijl mske zou gaan zwemmen, wou Slow naar het containerpark. De oude TV weg, de oude toetsenborden weg, en nog zo ’t één en ’t ander oud weg.

Maar als mske naar buiten kijkt vergaat haar de zin om gaan te zwemmen. Ze zegt dat ze al water genoeg gezien heeft. Zeker dat ze er nog aan het drinken is ook!

Alleen heeft Slow al dat oud weg al in de auto gestoken.

Momenteel is het over. Hopelijk blijft het zo en klaart het wat op. Misschien dat ze sebiet dan wel weer goesting heeft.

“52€ en twee weken niet zwemmen” zei de dokter. “Wablief” dacht mske “dan is mijn kaart verlopen”.

Nu ja, ze is eigenlijk wel content dat ze er vanaf is, al was het niet echt storend. Maar de wetenschap dat het daar was, was al genoeg.

“Wil je naar het ijssalon?” vroeg Slow. “Ja, waarom niet” zei mske, maar het ijssalon was dicht. “Aan het station is er nog een” wist Slow. En weet je wat? Dat aan het station viel beter in de smaak en die hebben bovendien geen tingeltangelkarrekes die je op je goesting laten zitten.

“Dat is omdat je zo flink geweest bent bij de dokter” zei Slow.

Maar Slow weet daar niks van zé, hij is niet mee geweest binnen.

De dag is mooi begonnen. “mske sta op” sjilpten de vogelkes door het raam “het zonneke schijnt”. “Het is geen weer om lang te slapen” roekoeden de duiven in de dakgoot.

mske sprong uit bed, zag het zonneke, roefelde naar beneden en pakte Slow eens goed vast. Slow zei: “het brood is op, ik wou er gaan halen in het buurtwinkeltje” Maar aangezien mske straks gaat zwemmen, heeft hij dat niet gedaan, hij zal wel brood halen terwijl mske in ’t water zit. Hij vervolgde: ” Ik ga voor nu keizersbroodjes uithalen”.

Kan het nog zaliger?

Moe deed altijd nogal geheimzinnig over de meest natuurlijke zaken. Zo zag klein mske die rare dingen aan de wasdraad en vroeg wat het was. Het antwoord was typisch moe: mske zou dat later wel snappen.

En ja later snapte mske dat. Maar toen hingen ze niet meer aan de wasdraad maar het werden wegwerpproducten. En moe deed nog steeds geheimzinnig, want ja Broerke en de boosaardige waren heel wat jonger. Net of die zich geen vragen gingen stellen als ze het boodschappenlijstje zagen liggen waar op stond: “matrassen voor zieke muizen”. Waarschijnlijk had het gebruikelijke maandverband minder vragen opgeroepen.

Zo was het ook dat mske van moe met die dagen niet mocht gaan zwemmen. En elke zaterdag gingen ze zwemmen met het ganse gezin behalve moe. En als mske niet mee kon, zei moe: “ons ms gaat vandaag niet zwemmen want die heeft een dikke valling.

Of het een meevaller is of niet … ze moeten in elk geval enkele dagen niet naar de dikke klant. Zodoende komt er nu wat tijd vrij om met de auto naar de control te gaan, verschillende telefoontjes te plegen over hangende zaken, de dossiers weer volledig bij te werken, de zijkolommen van het blog nog eens na te zien zoals de linkenlijst en sommige weggevallen url’s.

Bovendien zal mske weer enkele keren kunnen gaan zwemmen, ze zou willen dat dat lukte nadat ze van bij de dikke klant komen, maar meestal heeft ze dan geen of weinig zin.

En dan tussendoor misschien nog een boekske of twee lezen.

Twee mei 1997. Zoneke en mske zijn gaan zwemmen. Ze moeten op tijd thuis zijn want A. gaat langskomen. Op de wisselaar naar Brussel gaat het goed fout. Ze staan in de file. Een ongeval ter hoogte van Bertem, net aan de afrit. Ze moeten rond het ongeval om toch de afrit te nemen.

A. is er al. En als hij weg is gaan ze de honden verzorgen. Zelfde volgorde van altijd, maar blijkbaar werkt het jonge manneke zich omhoog en valt het oudere manneke aan, alleen stak mskes been daar tussen.

Als mske daarna terug naar binnen gaat, merkt ze dat het bloed in haar schoen staat. Ze gaat naar de dokter.

Dat was, eigenaardig genoeg, het begin van het genezingsproces van de breuk met moe. Soms zijn de slechte dingen zo slecht nog niet en vice versa.

Bizarre gedachten heeft mske soms. Gisteren, op de autostrade, moesten ze er even af. Slow zat met een hoogdringendheid.

En daar stond een trucker in zijnen bloten, of toch zo goed als. Hij had gewoon een verschoten groen, uit model getrokken, miniatuur shortje aan. Het zicht daarvan deed mske aan haar vader denken. Niet dat mskes vader verschoten groen, uit model getrokken, miniatuur shortjes droeg, maar over de shorten van mskes vader zullen we het op een andere keer wel nog eens hebben. Eén griezelverhaal is genoeg voor een dag.

Neen, mske bedacht ineens dat haar vader altijd erg neerbuigend deed over vrouwen in een zwembad. Hij had een paar keer smalend gezegd dat, als je achter een vrouw in een zwembad zwom, je moest oppassen dat je niet meegezogen werd. Waarbij mske zich dan altijd verkneukelde in het zicht van uitgezakte zwemmende mannen in een ballenpitserke.

En neen, we weten niet waarom mskes geest gisteren ineens de link legde tussen ballenpitserkes en verschoten groen, uit model getrokken, miniatuur shortjes, de link is wel ver gezocht, misschien omdat de man zich voordeed als een macho, maar er eigenlijk eerder als een sociaal geval uit zag. Maar daar is het nu eenmaal mskes bizarre geest voor.

Op het ogenblik dat we dit typen zijn we dus ultra slecht gezind. Maar omdat we toen nog niet wisten hoe we nu gezind zouden zijn, geeft dat geen pas om daar een berichtje aan te wijden.

We hopen alleen dat we nu dus beter gezind zijn en dat mske weg zwemmen is, want dat is ook al de ganse week in het water gevallen.