Bij het drinkske van dinsdag bleek dat er ook een politieman de cursussen volgde. En Slow vertelde over de treiterachtige verkeerslichten van de baan naar Hasselt. “Och” zei de man “maak je daar geen zorgen over, je wordt pas geflitst op dàt moment”. Dat was wel degelijk een opluchting want …
 
en hier werden we gestoord door de telefoon en

De verloren gewaande bestanden zitten terug in de pc, zij het dan op een CD. Ze zijn er nog niet allemaal maar toch zo goed als. Blijven er nog enkele achter, maar er waren nog een paar programma’s die ze wilden proberen. In elk geval zitten alle klantenbestanden waar ze moeten zijn.

mske is de keuken uit gevlucht. We hebben het al gezegd, ze zet haar stekels op als er zo iemand die aan zogenaamde journalistiek doet en dan iemand interviewt, niet interviewt maar zaagt. Daarmee bedoelt ze dat de interviewer steeds het vorige antwoord in vraag moet stellen en begint met: “Ja maar”.

Nu ging het over 10 vluchtelingen aan boord van een schip. Die spraken bijna geen Engels en de interviewer vroeg de pieren uit de geïnterviewde zijn neus over zaken die ze enkel aan de weet kunnen komen nà een deftig verhoor.

Er waren blijkbaar twee mensen overboord gevallen maar niemand wist waar. En toen die interviewer vroeg of dat in de Belgische wateren was zei Slow: “precies of die mensen nà al die dagen op dat schip weten of ze in Belgische wateren zitten”.

Ondanks dat het er met de schijf niet zo slecht blijkt uit te zien als ze gisterenmiddag dachten, hebben ze toch nog niet verwittigd dat ze op CD’s is overgezet en zodoende moest mske toch wel haar berekeningsnota en haar factuur opnieuw maken.

Gelukkig had ze die nog van indertijd op een diskette. Die stond alleen nog in Belze frankskes en toen mske dat omzette was dat een fiasco want die wou zelfs niet na de komma rekenen.

Slow’s laatste schooldag vandaag. Nu nog enkel de examens ergens in januari en dan is die ellende eindelijk achter de rug.

Vandaag gingen ze waarschijnlijk iets gaan drinken en Slow drong aan dat mske zou meegaan. Maar mske heeft vroeger al meerdere malen de commentaren gehoord van anderen als er één van de partners dierf meegaan en dus is ze maar thuis gebleven.

Maar het duurt verschrikkelijk lang vandaag. Enerzijds omdat ze vannacht zo slecht geslapen hebben? Slow heeft anderhalf uur liggen hoesten, maar dan zo lelijk dat mske bang werd.

mske is bijna nooit bang maar Slow mag niets mankeren. En Zoneke mag ook niks mankeren en daar maakt mske zich ook ongerust in.

En ondertussen heb ik hier een verward samenraapsel gemaakt van verschillende zaken, maar zolang het ene niet opgelost is, het andere niet van de baan, nog wat anders niet in orde komt, er geen positieve reactie komt op nog wat anders, zijn wij in een echte bazelstoestand.

Weer geen Idriðason in de bibliotheekrekken. En mske maakte er maar ineens korte metten mee en vroeg om het boek voor haar te reserveren. Het vierde boek. “Goh” zei de bibliothecaresse “die boeken zijn praktisch nooit hier en je bent al de zoveelste die er naar vraagt. Is die zo goed?” “Nog beter” antwoordde mske en ze zei dat ze alle boeken in een ruk had uitgelezen”. De bibliothecaresse vertelde dat ze niet zo voor thrillers was, want ze had één Aspe uitgelezen en dat was ruim voldoende. Nu ja, we zegden het al, Aspe is goed, maar Aspe is niet Arnaldur Idriðason. Het genre, alhoewel beide thrillers schrijven, is totaal maar dan ook totaal anders.

De bibliothecaresse nam het boek voor de derde keer op en voor de evenzeer derde keer draaide ze het om en om, om het dan ineens gedecideerd opzij te leggen en ze zei: “ik denk dat ik het maar meeneem”.

Vier boeken in een bibliotheek en nooit één op de planken, dat moet wel iets betekenen.

Toen mske deze morgen naar de apotheker belde om alvast een fles hoestsiroop te bestellen had ze de moeder van de apotheker aan de lijn, die haar vertelde dat ze die bepaalde hoestsiroop eigenlijk niet in voorraad hadden om dat “de mensen van hier” wisten dat ze zelf hoestsiroop maakten die beter was. En dat mske dan maar eens met haar zoon moest spreken en zien wat ze deed.

Nu gaat mske die hoestsiroop halen en de apotheker legt uit en zegt dat het waar is en dat de meeste mensen van hier wel degelijk dat huisrecept gebruikten, waarop de andere aanwezige in de apotheek, een oudere vrouw, zich naar mske omdraait en zegt: “ja en het is goei zenne en om zo te drinken ook”.

mske heeft het huisrecept mee, we zullen nu zien wat het wordt zeker.

Het kan dus niet dat leerlingen deze week al thuis zitten. Daarover zijn de Confederatie van Ouderverenigingen het eens. En dan denkt mske terug aan vroeger toen ze telkens zo blij was als Zus en Zoneke thuis waren. En dan vraagt ze zich af waarom mensen toch absoluut kinderen willen als ze ze absoluut niet thuis willen hebben.

En als ze dan al geen tijd hebben om bij hun kinderen thuis te zijn, waar halen ze dan de tijd om te zetelen in een ouderraad.

Het lijkt wel of die mensen een geschil uitvechten met hun kinderen.

Die verdomde pc wil die verdomde D-schijf niet meer kennen. En op die verdomde D-schijf staan alle gegevens op voor facturatie en alle adressen en alle dossiers vanaf 2000.

“Steek een losse harde schijf” zegden ze! “Steek een losse harde schijf en dan kan je pc crashen zoveel hij wil”.

Jaaaaaah? En nu?

Blijkbaar is er weer feest. En mske overweegt om toch maar het venster te sluiten. Want morgen staat er weer veel op het programma. Nadeel is dat ze dan het lawaai niet hoort en dat er zoveel mogelijk moet gereageerd worden vóór de definitieve toekenning van de vergunning.

Moesten die verdommelingen gewoon hun kop dichthouden en niet claxonneren was er hier helemaal geen probleem maar geef je een vinger, dan nemen ze een arm.