Zoek
Wel, dat vind ik nu niet serieus. mske heeft net de kookpot met het eten voor vanmiddag in de oven verstopt. Gewoon omdat twee jaar geleden met Kerstmis die pot de grond kuste, hebben wij de naam. Nu ja, sedertdien is er een scherf in de vloer en een stuk lak van de kom, maar om nu zo te doen precies of dat is onze schuld …
Maand: december 2005 (Page 6 of 9)
Toen mske daarnet naar Bollie belde, hoorde ze Amke op de achtergrond babbelen en babbelen en ze zei: “ze heeft zo veel leut” en Bollie antwoordde: “ze is aan het telefoneren … met Pippi Langkous!”
En mske deed haar klapke en Bollie deed haar zegske en Amke deed haar babbelke. En ineens riep Bollie: “Amke, gà zitten!” “Ja sorry hoor” zei ze tegen mske “maar ze stond in de zetel te springen”.
Ergens wel normaal, als je met Pippi Langkous belt.
“Dat is toch wel erg hé” vertelde de ex-schoonmoeder “ze hebben die man begraven en zijn kinderen weten niet eens waar die zijn geld belegd is”.
“Dat is toch niet zo abnormaal” zei Ex “ik weet dat van dat van jullie toch ook niet”.
“Zit je op mijn dood te wachten?” gilde zijn ma.
Toen mske gisteren aan de kapper vroeg of de ruitijd nog niet door was, wist die te vertellen dat dat wel zo was en dat mske effectief wel eens een vitaminekuur voor haar haar mocht nemen. En toen viel mskes nikkel. Vroeger nam ze al eens een multivitaminekuur als ze zich nogal flauwkes voelde.
En ze dacht “Waarom heb ik daar nu zelf niet aan gedacht?” Vandaag gaan ze de ganse dag op stap, maar ze zal onderweg toch wel ergens bij een apotheker binnen springen en Omnibionta halen en die HairPush die de kapper vernoemde.
Normaal snijden Slow en mske samen het brood, omdat de broodmachientjes nog niet vast gezet zijn en dus niet blijven staan. Slow had al geprobeerd om ze vast te zetten met twee sergeantjes maar het blad van de keukentafel is te dik.
Vandaag besloot Slow alleen het brood te snijden terwijl mske de kiek kleinde. En hij zette een zware bak vóór de broodsnijder. Maar dat ging niet want dan kon hij met het brood niet ver genoeg. En dan zette hij de pootjes van de broodsnijder tegen de plank waarop mske de kiek sneed en mske grommelde wat, want die kiek huppelde aan haar voorbij. Uiteindelijk klemde hij de twee achterste pootjes met de schuif.
Het probleem is dat het snijderke pootjes heeft met rubberen dopjes en dat je het dus niet kan vastmaken op een plaat. Er zal een hoogst ingenieuze constructie moeten aan te pas komen.
Nadat Slow en mske gisteren van pure frustratie practisch het ganse bakske mandarijntjes hadden leeg gegeten dat de goeie sint hier dinsdag had neergepoot, vertelde mske aan Zoneke dat ze wel een ander zou kopen voor Amke en Ella. “Mama” zei Zoneke “Amke lust geen mandarijntjes”. En hoe zou dat nu toch komen? Wel heel simpel. Zoneke en Bollie hadden bij het zien van mandarijntjes, gezegd: “mmm mandarijntjes” en Amke had daar zo in gebeten”.
Eens zien of ze Amke zondag niet kunnen overtuigen van zo eens een beentje zonder pel te proeven en het ding dan maar een andere naam te geven à la “sientjes” of zoiets. “Willen we anders niknakskes meebrengen?” vroeg Slow “zo van die droge”. “Dat zal wel zijn” zei mske “zo een droge zeker? Dan toch liever echte”. Maar ik weet dat die brave sint nog een zakske iets-andersen meegebracht heeft, iets waar Ella ook iets aan heeft, ze zal alleen heel hard plakken.
Na de middag moesten Slow en mske naar de kapper. Die warmte, die producten, dat gefroesjel aan haar hoofd, … mske wordt er soezelig van en dus heeft ze Slow onder haar arm genomen en hebben ze een siësteke gedaan. Nu moet wel nog een dossier gebundeld worden en voorzien van zijn aanhangsels en een ander dossier herwerkt.
En voor wie denkt dat mske niet werkt efkes melden dat ze vorig weekeinde bezig geweest zijn met zeer dringende zaken en dat de klant van de zeer dringende zaken vandaag de ganse dag op de werf was zodat mske morgen de ganse ramsamsam mag gaan halen en dan krijgen we weer dringende zaken. Maar zondag komt Zoneke zenne meneer.
Vanmorgen was er grote actie in de keuken.
Terwijl mske het brood kneedde ging Slow voor de soepkiek zorgen. Want Slow maakt heel lekker eten, maar vol-au-vent, pannekoeken, gewonnen brood en brood zelf dat laat hij aan mske over. Zodoende ging mske kneden en ondertussen zeggen wat hij moest doen met het kieken.
Maar mske moest voor ze aan het brood begon nog de ballekes rollen. En Slow pikte er daar zo maar een van en mske vroeg: “kon je er geen pakken dat nog niet gerold was?”
Dat kieken dat begon zo lekker te ruiken hé en dat was zo een gezellige drukte, dat ik het jammer vond dat het voorbij was. Vanavond gaat mske de kiek “kleinen”. Dat wordt smikkelen en smullen voor Sloefie de kat -voor Mouche en Toke ook natuurlijk, maar die moeten dat hier maar zelf komen uitleggen- want het vel dat komt in ons bakskes terecht.
Even bijsturen! Niet dat die teller ons interesseert. Zo gingen we vorig jaar ergens in december eens kijken hoe het zat en zagen we die naar de 50.000 neigen. En dat was na bijna anderhalf jaar bloggen.
Toen gingen we, eerlijkheidshalve af en toe nog eens kijken of hij nog altijd vooruitging, maar we vergaten dat uiteindelijk weer, tot de dag dat we roze werden en toen dachten we: “o jee, op minder dan een jaar!” Roze betekent 100.000. Op hoeveel hij nu staat? We zouden het verdorie niet weten. Volgend jaar in november zullen we nog eens gaan kijken. Tja, 150.000 gaan we niet zo maar laten voorbijgaan.
En aan die lammeling daar beneden … blijven draaien verdorie!
En telkens je dan over de rand van de put komt kijken, is er toch altijd een bereidwillige die je er weer in joept.
En dan wordt het tijd om eens alles op een rijtje te zetten. En het rijtje past mooi! Heel mooi. In de toekomst doen wij ons zin, gewoon ons gedacht zonder rekening te houden met een ander. We hebben al een 50-tal jaren van ons leven helemaal aan anderen besteed en rekening gehouden met anderen en als we dat nu nog willen doen, wordt het verkeerd uitgelegd en krijgen we het deksel op de neus.
Levensdoel in de toekomst? Eerst omeke en dan omeke’s kinderen.
Nu dat nog in realiteit kunnen omzetten.
