De konijntjes hebben nog geen namen. Eerst dacht mske de namen van vorig jaar te gebruiken maar dat wist ze zo dat dat niet ging lukken. Die konijntjes zijn nu eenmaal de konijntjes van vorig jaar niet.

En toen dacht ze dat ze het bruintje best eens “Rosti” zou kunnen noemen. Ze vindt het leuk als konijntjes gelijkende namen hebben en dan dacht ze maar Rosti en Frosti, maar Frosti is niet bepaald een koele kikker, dus vindt ze dat niet goed. Prosti? Neeeuuu … dat geeft dan de indruk dat het beestje last van winderigheid zou hebben. Krosti dan maar. Ook niet, daarbij denkt mske eerder aan iets Duits geroosterd.

Vanmorgen zei Slow dat hij eigenlijk Rosti ook niet zo ziet zitten.

Roeffel en Foeffel eens overwegen …
 

Wordt vervolgd …

Vijf uur twintig vanmorgen, Slow staat op. En het heeft geen zin om te zeggen van zus of zo, Slow heeft het excuus voor zulke noodgevallen, hetzelfde excuus dat Broerke gebruikte om niet te moeten afdrogen.

mske valt terug in slaap. Ze hoort Slow naar boven komen en denkt: “tof, die komt zeggen dat we met de lotto gewonnen hebben”. Neen hoor, Slow komt binnen, stopt de stekker in het stopcontact en begint te stofzuigen. mske is verontwaardigd, schiet recht en vliegt uit “of hij gek geworden is? op dit uur?” en ze gooit Slow buiten. Niet buiten buiten natuurlijk maar van de slaapkamer. Ze valt terug in slaap.

Als ze wakker wordt en beneden komt staat Slow achter de deur om haar te verrassen en mske zegt: “weet je dat ik je daarnet buiten gegooid heb omdat je de kamer kwam stofzuigen”. “Amaai” zegt Slow “dat moet nogal een nachtmerrie geweest zijn”.

De ochtendboterham werkt zo goed dat Slow of mske niet buiten kunnen gaan of die konijntjes komen afgestoven.

Waar een ander konijn graag de blaadjes van de paardebloem eet, laten deze dat staan. Wat ze wel opgegeten hebben, zijn alle blaadjes van de kollebloemen en de kollebloemen zelf ook. De stengels hebben ze laten staan, wat natuurlijk een heel maar dan ook een heel eigenaardig uitzicht aan het koerke geeft. Op die manier moeten Slow en mske toch nog zelf de stelen uittrekken.

Nu vraagt mske zich af … die kollebloemen, die noemen ze ook wilde papaver, zouden die konijntjes nu gedrogeerd zijn?

“Wat verkies je” vroeg Slow vanmorgen “kip met curry en rijst of kip met compot en frieten”. Het stond dus vast dat het kip werd, maar met wat? Bleek de keuze heel makkelijk te zijn. Ze hadden deze week nog compot meegebracht maar de ingrediënten voor de currysaus waren niet aanwezig.

Dilemma’s oplossen kan toch zo gemakkelijk zijn als er geen curry in huis is.

Gisteren werd de CD dan met de speciale moto service thuis gebracht en terwijl hij hier was wou Zoneke hem dan toch ook efkes horen en zei al rap: “mama, wil je die overnemen voor mij?”

Bleek dat hij verwachtte dat mske dat onmiddellijk zou doen. Maar mske doet zoiets liever in alle rust en kalmte.

En toen Zoneke zei dat die CD brengen toch wel een goeie reden was om eens met zijn moto weg te zijn, zei mske dat het dan een goeie rede was om de andere te komen halen ook.

Vandaag heeft die CD toch al een paar keer gedraaid en er staan echt wel zalige dingen op.

Er was een tijd dat Ex en mske naar de wedstrijden gingen en na de proef hoopten om op hun gemakske alles te kunnen regelen, te eten en dan in of buiten hun caravan wat te genieten van de rest van de dag. Niks was verkeerder gehoopt. Want publiek brengt geld in het laatje en je kan niet geloven in welke mate publiek, publiek wil zijn. Normaal was het weer bij die wedstrijden niet geschikt om veel buiten te zitten. En meestal zaten ze dan in de caravan of hingen buiten wat rond bij de maten.

Op een mooie voorjaarsdag echter toen het weer echt zacht was en ze dus alles buiten hadden gezet en zelf buiten zaten te eten, in gezelschap van enkele van hun vrienden, werd het mske toch te gortig toen de mensen achter haar rug in haar kastrollen kwamen kijken. Bovendien had je geen oog meer op “hén” en dat vond mske nog het meest gevaarlijke. En ze grommelde wat binnensmonds.

De week daarna, op een nog warmere weekenddag, kwam de maat gereden, haalde iets uit zijn koffer en plantte dat midden in Ex en mskes stek. Bovendien spanden ze flatterband tussen de auto’s.

Bij de verhuis kon mske het plakske niet achterlaten. Ze bracht het mee, al wist ze goed dat ze het nooit meer zouden kunnen gebruiken.

Daarnet ging ze door de achterdeur en zag dat Slow al de ganse voormiddag aan het koerke bezig was geweest. En ineens viel haar oog er op! Voor de vijver, die eigenlijk een pretentieuze waterput is.

Hopelijk kunnen de konijntjes lezen.

mske zegt dat zien gapen, doet gapen.

Toen ik moest gapen, zij ook.

Slow vroeg: “gaan wij slapen?”