Toen we, bijna drie jaar geleden, in deze streek, afgeladen vol met fruit, kwamen wonen, kenden we helemaal niets van het ganse gebeuren rond al dat fruit. Ondertussen kennen we er nog niks van, maar dan iets minder niks.

De meeste fruitgaarden zijn open en bloot. Maar er wordt gespoten. De fruitteler die het spul er op spuit weet wat het is en hoe lang de werking is. Afblijven dus.

Het aardbeienveld aan het einde van de straat ligt even goed onbeschermd en toen Slow en mske er vorig jaar op hun dagelijkse wandelingen voorbij liepen, lagen de aardbeien te rotten. Slow en mske hun hart bloedde. Hoeveel pottekes gelei, jam of confituur lagen daar niet gewoon te vergaan?

Toen ze op één van hun wandelingen langs een, wel afgespannen, boomgaard vol kersen liepen, van die zwarte kersen waar je zwarte handen en een zwart smoeleke van krijgt, zagen ze de eigenaar op zijn stuk staan die hen vertelde dat al die kersen verloren waren, wegens te laat. De plukperiode is daar en dan moet er zoveel mogelijk gedurende die periode geplukt worden om een gans jaar goed te maken. Eens de periode voorbij … jammer voor de kersen, gelukkig voor de pietevogelkes. De man gaf Slow en mske een handvol kersen en plukte nog een mand voor eigen gebruik. Maar hij vertelde wél dat hij zijn boomgaard bewaakte met een geweer als het nodig was. En hoeveel pottekes gelei, jam of confituur of opgelegde kersen daar nog hingen …

Als je niet van hier afkomstig bent, doet het raar aan, al die verspilling. Maar er zit blijkbaar een wettelijke periode achter. Net zoals met de appels en de peren.

Ze zouden wettelijk moeten bepalen dat na de wettelijke plukperiode alle ouderlingen- en weeshuizen de overschot zouden mogen komen ophalen. Maar ja … wie zegt dat die geïnteresseerd zouden zijn in het vele werk, dat het plukken toch is.

De auto stopt voor het venster, maar aangezien de bel het niet doet kijkt mske door het raam en ziet een man die zit te wachten. Aangezien mske goed weet dat die niet op haar zit te wachten, gaat ze er van uit dat er iemand aan de deur aan het bellen is. Maar nog meer, aangezien mske niemand verwacht en elk bezoek dus ofwel boosaardig ofwel sjoemelachtig is, in de stijl van “Madam, wilde geen schoon lakes kopen?” wacht mske af om te zien wie nu eigenlijk bij in die auto gaat stappen.

Een vrouw! Roos topje, beige short. Het elegantste aan het hele ensemble waren de groene katsjoe botten. mske tokt op de ruit en doet teken dat ze komt.

De vrouw vraagt of dat hier is dat ze aardbeien verkopen? mske denkt aan de twee bakskes binnen, die ze net zelf gaan halen waren en zegt van niet. “Aaaaah” vervolgt de vrouw “ze hadden gezegd in deze straat, het eerste of het tweede huis”. Hier is het niet, bij Buurnaast ook niet. Hier schuin recht tegenover? Neen. En daarnaast staat het huis leeg.

“Nochtans, ze hebben gezegd …” houdt de vrouw vol, precies of mske zou zeggen dat ze er geen verkoopt als ze dat wel zou doen.

“Kijk” zegt mske “deze straat heeft twee uiteinden, aan het andere uiteinde ligt een aardbeiveld, het is veel waarschijnlijker dat het één van die vier huizen is”. “Twee” zegt de vrouw “het eerste of het tweede”. mske zegt niks meer want ze denkt dat het geen nut heeft om er een tekeningske bij te maken.

mske is er niet blij mee, helemaal niet. Zoneke heeft besloten een moto te kopen om te gaan werken. Oh ja, zijn argumenten zijn allemaal juist, geen speld tussen te krijgen. Het rijdt goedkoper, ze hebben minder last van de files dus sneller ter plaatse. Maar mske vindt moto’s nu niks bepaald veilig.

Zegt Zoneke net dat hij waarschijnlijk vanavond de CD voor vaderkesdag van Slow komt brengen met de moto.

En we hebben geen zin om nu te gaan uit zoeken of dat ding nu een brommer, een moto of een motor is. Iedereen zal wel weten waar we het over hebben zeker.

En de plannen voor het weekend zijn ook weeral in het honderd gelopen, nog voor ze vaste vorm hadden aangenomen. Die weekendplannen zijn hier meer spookverhalen dan wat anders.

Eerst was er twee weken geleden de planning om naar de waterski in Viersel te gaan en op sinksenmaandag naar een bloemenmarkt. Toen zaten we juist met die autowissel.

Vorige week was het Boekenfestijn gepland. Sabotage tot in de 7de graad.

Dit weekend stond er een garage sale in de gemeente van Slow’s zus op het programma met daarna een bezoekje aan het tweedehandsboekenwinkeltje en daarna nog iets anders*. Blijkt dat in de wijk van die garage sale praktisch geen huizen staan. Als je daar nu woonde, ja tot daar toe, om daarom zo ver te rijden, dat is wat dom …

Zondag hebben we hier in Gingelom een vlooienmarkt en tot nu toe is die nog niet gesaboteerd.

Weeral een weekend van “ze zullen wel zien”.

* Sommige dingen kunnen we beter “achteraf” vertellen.

Enkele maanden terug had mske ineens een beetje genoeg van lezen. Toen ze vanmorgen over de markt liep kreeg ze ineens zin om naar de bibliotheek te gaan, wat ze dan ook deed.

Gisteren keek ze samen met Slow naar Dalziel and Pascoe. Vanavond was er weer zoiets, was het nu “State of Mind”?

In elk geval heeft ze vanavond niet zo veel gelezen, maar ze is wél zinnens om ’s avonds op een bepaald uur te stoppen met werken, zodat er toch nog tijd voor andere dingen overblijft.

mske heeft nogal ogen getrokken. Gisteravond toen het hier zo zacht begon te druppen vond ze dat toch niet zo erg. Toen het daarna klank- en lichtspel werd, vond ze dat het nog meeviel. Toen ze ging slapen vond ze dat we er goed vanaf gekomen waren.

Vanmorgen hoorde ze over wateroverlast in de provincie Limburg en dacht dat het misschien aan de andere kant was. Hier is het nog Brabant hoor, efkes ter info voor diegenen wiens aardrijkskundige knobbel nu tilt zou slaan.

Net komen ze van uit Gingelom -en dat is wel Limburg- naar huis maar willen eerst naar de markt. Mensenlief, wat was dat? Heel het veld lag op straat!

En van de markt naar hier … op nog geen twee kilometer van hier ook vollen toebak.

Maar ja, daar zit die berg tussen.

Afgezaagd tot en met, maar allee, het is voorgevallen en mag dus op het blog.

mske wordt wakker, het is nog donker, wat niet zo verwonderlijk is want sedert gisteravond is het hier ook betrokken. Ze wordt dus wakker want iets dat lijkt op een krabbend geluid op het laken. Ze luistert. Het is buiten … sluipende voetstappen. Nu niet dat dat iets betekent want buiten is de straat en iedereen loopt over de straat zoals hij of zij zelf wil. Blijkbaar wil de persoon gewoon stil zijn want mske hoort een bons van iets dat in een auto belandt en de auto start en rijdt weg.

mske begeeft zich naar het klein buroke, gaat terug in bed. Het is 04.11u. Dan, net als ze bijna in slaap is, hoort ze weer gestommel buiten en denkt: “mensen ga toch verdorie in bed! Hou jullie rustig en laat de anderen slapen”. Ze slaapt en wordt gewekt door een droom, die ze nu niet meer weet. Het is 05.11. Slow slaapt nog en mske houdt zich rustig. Ineens ziet ze dat Slow naar haar kijkt. Het is 06.00. Slow stapt uit voor een sanitaire tussenstop, komt terug en valt in slaap. mske, die ondertussen het wakker liggen goed beu is, wil eigenlijk opstaan, maar denkt dat hij tegen half zeven wel wakker zal worden, dat doet hij alle dagen.

Niks is minder waar. Half zeven, Slow slaapt door. Wat heeft het lang geduurd eer het zeven uur was.