“Neem een nummer” stond er op het bordje. Slow en mske deden dat. De lichtkrant zei dat het nr. 258 naar balie 5 moest gaan. Slow en mske deden dat.

Er zat niemand. Bij balie 4 stond er geen klant, dus vroegen Slow en mske …

“Die komt direct terug” zei de bediende en wees hen terug naar nr. 5.

Intussen liepen de nummers door en werd iedereen geholpen tot mske het op haar heupen kreeg en tegen nr. 4 ze dat het zo geen nut had om nummerkes te geven.

“Ze komt er net aan” zei nr. 4.

Nr. 5 zette zich en mske zei nog maar eens dat dat geen manier van werken was, dat alle andere later gekomenen zo voorgingen.

Nr. 5 zei dat ze efkes had weggemoeten waarop mske zei dat ze dat begreep, dat iedereen af en toe eens de coulissen in moest maar dat zij daar toch maar voor idioot stonden.

“Ik had beter efkes de balie afgesloten” zei nr. 5. En dat vond mske er ook van.

Het is heel lang geleden dat Broer in het eerste of tweede leerjaar een stukske zou opvoeren waarin om één of andere rede een ezelsvel nodig was.

Nu is het al eigenaardig dat één of andere een ezelsvel in zijn kast zou hebben maar blijkbaar hadden de nonnekes dat. En Broer vroeg aan mske om dat mee te brengen.

Een volwassen mske zou al twee keer napeizen maar een klein mske … en het was Broer die het vroeg. mske toog naar de non van dienst en vroeg het ezelsvel. Ze kreeg een uitbrander. Niet omdat het een grap was maar omdat ze zulke serieuze dingen als ezelsvellen wel zelf regelden met de jongensschool.

Later is het nog enkele keren gebeurd dat men mskes hulp inriep en toen ze effectief haar handen uit de mouwen stak het verwijt kreeg dat dat haar zaken niet waren.

mske past dus goed op voor ezels die haar bij iets wil betrekken. Soms is het moeilijk te onderscheiden en ja, dan kan het nog eens gebeuren dat ze met een ezelsvel blijft zitten.

Achteraan in een heel erg grote hal voel je de eerste aandrang. Je zet je in beweging want je weet dat je naar helemaal vooraan in die heel erg grote hal moet.

Ergens onderweg denk je: “ik moet! Ik moet!”

Halfweg denk je al niets meer. Je stapt. En als je al iets zou denken, zou het zijn: “ik haal het niet”.

Vooraan in de grote hal besef je dat het nog meevalt zolang je maar blijft stappen, maar dan moet je de twee trappen nog op.

Tijdens het trappen lopen breekt het zweet je uit, want je hebt een dilemma, ah ja, want om niet te moeten blijven staan zou je al stappende al de knopen van je broek moeten los maken.

Je opent de deur en trapt wat ter plaatse en je denkt: “oef zeg!”

En terwijl je echt opgelucht op je gemakske op het gemak zit vraag je je af waarom ze in die grote hallen die wc’s altijd ergens in een hoekje moeten verbergen. Hebben die architecten daar een patent op?

En voor wie nu denkt: “wat is dat nu voor een titel?” wel, dat wil zeggen wat dat wil zeggen.

Dat wil zeggen dat de fietsen thuis zijn, want dat waren die niet.

Slow en mske waren vertrokken met hun koffer op hun fiets en hadden de bedoeling om met hun koffer op hun fiets terug te komen.

Maar zaterdag bedacht mske dat ze met die snotvalling toch liever niet met die koffer op haar fiets, om één uur ’s nachts, over de veldweg met de grote plas wou rijden. Ze belden de taxi.

Dus stonden die fietsen nog aan het station. Gisteren op de middag namen ze de belbus en haalden de fietsen op.

En die zijn dus terug thuis. Als dat geen geweldig nieuws is. Alles en iedereen weer onder één dak!

Er zijn zo van die specifieke problemen als je op reis gaat. Zo kan je geen mails verzenden via je skynetmail. Maar er zijn natuurlijk oplossingen ook. Het is niet zo moeilijk. Je zoekt het IP op de locatie van waar je internet, je zoekt de smtp en zet hem in je uitgaande mailserver. Klaar is kees!

En dan ineens lukt het niet. En je kan proberen wat je wil, het lukt niet. En je kan sakkeren wat je wil, het lukt niet.

En dan vind je een artikel, zeggende dat Ibis hotels uitgaande mails tegenwerken. Mogelijk kan je daar een oplossing voor vinden, maar daar heb je dan precies geen goesting voor, omdat je toch niet op hotel gaat om uit te vissen hoe je mails kan verzenden.

Je kan natuurlijk nog de gmail gebruiken, maar daar heb je dan precies ook geen goesting in.

Het zij zo. Al diegenen die van ons geen mail ontvingen, zijn bij deze volledig geïnformeerd.

“mske” vroeg ik net “als je in de toekomst nog naar evenementen gaat, wil je me dan op voorhand de berichtjes laten schrijven?”

Dat doet ze wel gewoonlijk maar nu had ik toch niets weten schrijven voor vandaag zeker, al heb ik intussen al inspiratie genoeg. Maar ik kon natuurlijk niets klaar zetten, want zij had de laptop mee.

Vanmorgen, ja lap! mske kon niet uit bed. Ze had tijdens het evenement een snotvalling opgedaan en is gewoon blijven liggen.

Ik heb mijn nagels opgevreten, maar ze stond niet op.

Hij las in een boek. Met zijn voet wiegde hij de kinderwagen terwijl hij zong: “ik zag twee beren”.

Begreep hij wat hij las? We weten het niet.

Het zal de nieuwe norm zijn onder de spammers. Je weet wel, jezelf zo lichtjes dommer voordoen dan je denkt te zijn, in de hoop dat de gespamde nog dommer is en er in trapt.

We wilden het er eigenlijk niet meer over hebben, maar ze lokken het echt wel zelf uit.

Want zeg nu zelf? Als je het volgende:

You really make it seem so easy with your presentation but I find this matter to be actually something that I think I would never understand. It seems too complex and extremely broad for me. I am looking forward for your next post, I will try to get the hang of it!

leest bij dat zelfde postje over een worm …

De ellende is, dat we daar nu nog een prentje moeten voor zoeken ook!

Het is van alle tijden. Stoefers zijn er altijd geweest.

Dat begint al van als de kinderen klein zijn. Ze stoefen over schoolprestaties, intelligentie en weet ik veel meer.

Dat mske daar niet tegen kan, komt ook uit haar jeugd, waar haar eigenste nicht werd geprezen om haar straffe schoolprestaties terwijl mskes moeder niets deed dan klagen over mske. Eén keer zijn er punten aan te pas gekomen, één keer zijn er rapporten op de proppen gekomen? En wat bleek? De nicht haalde 10% minder dan mske en daar had ze haar tenen nog moeten voor uitkuisen. mske? Zonder moeite? Moe was er effenaf niet goed van.

mske dacht dat haar generatie slimmer zou zijn en dat niet doen. Wat denkt een mens allemaal als ze jong zijn newaar.

Niets was minder waar. Zelfs haar generatie deed aan die dommigheid mee. Eén voordeel, mske wou er niet van horen. Zo heeft ze nooit vergelijkingen willen horen waar Zus of Zoneke in vernoemd werden.

En nu? Wel nu doen ze het nog. Dat ze het doen, tot daar toe, maar dat ze dan stoppen met doen of de kleinkinderen van anderen allemaal achterlijke wezens zijn, want daar kan mske wel degelijk de kouw seskes van krijgen.

En eigenlijk bewijzen zulke mensen alleen dat ze te stom zijn om in het gat van een koei boe te roepen!