Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 4 of 965)

De pee

Normaal gezien doen wij geen rommelmarkt buiten. Maar het weerbericht gaf mooi weer. Pas maandag zou het aanzienlijk koeler worden, wat ik ook al niet grappig vond.

Maar vandaag komt vóór maandag en zodoende zouden we vandaag een rommelmarkt gaan doen.

Toen ging het weer ons een pee stoven, want donderdag veranderde het KMI stiekem de weersvoorspelling. Het zou regenen. Eén dag! Uitgerekend vandaag.

We beslisten uit veiligheidsoverwegingen die rommelmarkt niet te doen. Een alternatief was echter wel snel gevonden.

Maar als het nu vanavond niet geregend heeft zal ik serieus de pee in hebben.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Niet aan zee

We reden gisteren niet naar zee. Oh nee. Omdat we zelfs met ons ellebogen konden voelen dat het een slecht idee zou zijn om met die zalige warmte in een auto in een file te gaan staan.

Waar mijn ellebogen het niet over hadden was over het feit dat ze het Oostende op zeker ogenblik zelfs zouden afsluiten1 omdat het centrum het verkeer niet meer kon slikken. Later werd dat bericht dan weer aangepast en konden de mensen Oostende weer in.

Veel van die toeriste zullen mogelijk wel tot zondag blijven, maar zelfs dan nog is het zomerse strand me te druk, de stad te overvol en de sfeer claustrofobisch.

Ik zou het, zoals gezegd, jammer vinden van een mooie dag die ik in een auto zou doorbrengen.

Deden wij dan zoveel meer. Neen, we bleven thuis, lazen wat, lummelden wat en genoten van het mooie weer. Want zaterdag zou er alweer kans op regen in zitten. En volgende week zou het gevoelig frisser worden.

Waarschijnlijk en hopelijk zijn we tegen volgende week dan weer wat viever, want hoe lang kan een mens luieren zonder het beu te worden?

____________________
1 Het Nieuwsblad

Eén mei

“Ons Heer is met de sossen” zei mijn vader wel eens meer op een eerste mei. En hij bedoelde dat het, volgens hem, altijd mooi weer was op één mei zodat de 1 mei optocht toch op een aangename manier kon doorgaan.

Wat ik als kind niet begreep was wat die sossen daarmee te maken hadden. De nonnen in de school hadden het over het feest van de arbeid.

Maar toen ik daarnaar vroeg kwam mijn moeder er tussen dat ik geen onnozele vragen moest stellen. Toch heeft mijn vader me toen een beetje uitgelegd over het hoe en waarom. Ik begreep het. Of toch in die mate dat ik vond dat het wel een beetje afdeed aan dat “feest van de arbeid” aangezien arbeid niet enkel door socialisten werd uitgevoerd.

Op een zekere manier had mijn vader gelijk. Ik heb eigenlijk heel weinig geweten dat het op één mei regende of minder mooi weer was.

Maar één mei heb ik altijd meer gelinkt aan het begin van iets, een belofte voor een komende zomer. Dat doet het nog steeds, net alsof ik op die dag eindelijk de winterse beslommeringen van mij af kan gooien.

In de Eifel werd gisteravond de meiboom geplant, dat vind ik ook een mooie traditie.

Maar het gezegde: “Op één mei legt elke vogel een ei” kreeg vorige dinsdag -29 april- een triest randje toen ik op een voetpad in Tienen een doodgereden meikever zag liggen. Een beetje vroeg natuurlijk, maar ik denk dat ook de vogels dit jaar wel vroeger aan de eieren begonnen zijn.

Ook raar maar waar, er zijn geen meiklokjes te zien waar ze andere jaren al het andere overwoekerden.

Een stomme bloempot

Toen ik het had over de “kuren over muren” had ik eigenlijk nog een kleine nevenkwestie meer moeten vertellen want er was namelijk nog de prent met een doodgewone bloempot.

Vanwaar die eigenlijk gekomen is, weet ik niet echt meer, maar het is wel zo dat hij qua formaat en kader wel bij de bloemenkaders paste.

Zoals gezegd was het een schilderij van een doodgewone bloempot met een plant er in. En ik wou eens met google gaan opzoeken wie de schilder daarvan was vooraleer hem ook ergens op te hangen, want ja, ik vond hem wel mooi.

Blijkbaar heb ik toch wel verstand van kunst. Het blijkt namelijk een afbeelding te zijn van de “Bloempot met Chinese bieslook” van Vincent Van Gogh1. Hopelijk gaat er nu niemand het eerste deel van deze paragraaf echt letterlijk nemen.

(Lees verder onder de foto)

De pot met bieslook hangt nu wel bij de bloemenkaders maar toch niet echt.

____________________
1 Van Gogh Museum

Iets vergeten?

Eén van de voorbije dagen las ik volgende titel in de media:

Ruzie om plaats in wachtrij aan kassa van Lidl loopt fataal af voor Gilbert (85)1

Nu had ik wel mijn bedenkingen na het lezen van dat artikel want blijkbaar was er getrokken en geduwd met een val met dodelijke afloop als gevolg. Maar een oordeel kan ik niet vellen, ik was er niet bij.

En ik dacht aan een artikel dat ik ook kortgeleden had gelezen over ergernissen aan de kassa. Daar had men het gehad over mensen die hun kar aan de kassa zetten en dan nog één en ander moeten bij halen.

Dat artikel vond ik jammer genoeg niet terug, maar wel een podcast die ik niet had beluisterd, voor de gekende redenen, maar mogelijk was dat wel ergens in de media beland.

Eigenlijk erger ik me niet aan dat soort situaties omdat het nog nooit een probleem opleverde. De kassaspookrijder2 komt meestal tijdig terug.

Maar ik dacht nog meer. Sedert een paar maanden gebeurt het dat wij aan de kassa komen en Luc zich omdraait om terug de winkel in te lopen, mij en kar aan ons lot overlatend. Dat kan geen kwaad, ik volg de rij wel.

Meestal komt hij dan aangestesseld met een potje van dit of een blikje van dat, dat dus niet op het lijstje staat. Dat moet niet veel zijn, een blik erwten is al genoeg, maar hij doet het wel.

Laatst echter bedacht hij aan de kassa dat hij het bestelde vlees vergeten had. Voor diegenen die zich afvragen waarom hij dat vlees vergeten had en niet ik, de uitleg is simpel. Als wij in de Colruyt komen, haalt Luc het vlees bij de beenhouwerij en ik haal het brood. We spreken af aan de broodsnijmachine en vervolgen daarna onze weg samen … behalve in de koeling. Daar haal ik het fruit en hij de zuivel.

Dus, ik sta aan de kassa en hij komt niet onmiddellijk terug en het is aan mijn beurt en ik denk …

Net als de medewerker mijn kaart gescand heeft komt Luc er aan met het vlees en ik zeg wat ik net dacht, namelijk dat hij het vlees afzonderlijk had kunnen afrekenen mocht hij niet intijds gekomen zijn.

Want ik heb geen zin in discussie achter een winkelkar en ik snap ook niet hoe je daar zo een punt kan van maken dat het tot trekken en duwen, sleuren en malheuren komt.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Wouter Deprez – Nieuwe opgave ontbreekwoord

In de weg lopers

Als kind was ik bij de jeugdbeweging en ik hield toen al van wandelen. Dat werd toen wel “trektocht” genoemd en velen waren er niet blij mee als er tijdens het kamp weer zo ene ingepland stond. Ik wel.

Dus moet je rekenen dat ik zo ongeveer van mijn tiende wéét dat je als je tocht gaat, links moet lopen. De uitleg aangaande werd me toen niet gegeven of ik ben hem vergeten.

Jaren later bij een uurtje Verkeersveiligheid, gegeven door een verkeersexpert -zoals men dat nu zou noemen- stelde die de vraag. En ik zei “links” en kreeg de hele klas over mij. Maar ik had gelijk, zo bleek.

Als je links loopt, zie je het je tegemoetkomende verkeer aankomen en rechts komen ze achter je aan.

Sedert wij gaan wandelen heb ik dat ook aan Luc gezegd. Maar owee, er zijn geen wandelpaden meer, want overal crossen ze met hun alle terreinfietsen en brommers door. En sommige wandelpaden lopen over een fietspad en daar krijg je een hoop verwijten over uwe kop dat ge “verdomme” op een fietspad loopt.

Nu lees ik dat wandelaars protesteren tegen onveiligheid tijdens “Vlaanderen wandelt” en daar hebben ze het over beide problemen: dat gedoe met fietsers die de paden opeisen maar ook over wandelaars die de regels niet kennen.

Wat volgens mij ook al zou helpen is dat ze misschien de paden die voor beide bestemd zijn dan niet “Fietsen door het water” gaan noemen, want het is precies dààr dat wij er mee te maken kregen. Ze reden over de volledige breedte en ze vond nog dat ik in de weg stond. Tja … wij mijden die plek nu.

____________________
1 VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.43jLBXRRo

Lepe Luc

“Vrijdag is er een junior wielerwedstrijd in Hakendover” zei Luc “als je wil kan je daar wat oefenen“.

Hm … een beetje bedenkelijk natuurlijk als je weet hoe lang ik dat fototoestel al heb en hoe vaak we al bij wielerwedstrijden waren.

Ik weet dat hij graag alle sporten life meemaakt, het maakt hem niet uit of het de grote namen zijn of de kuikens die net boven het maaiveld komen kijken. En eigenlijk zie ik dat ook wel zitten, zo’n lokaal koerske.

En omdat we toch niets op de planning hadden zouden we gaan.

Even leek het of de ochtendnevel roet in het eten zou gooien. Maar die heeft toch op tijd plaats gemaakt voor een stralend zonneke.

Maar met zijn argumentatie had de uitstap toch niks te maken.

De vondsten

Na de schets van Ensor, die in januari tussen de spullen in de Kringwinkel werd gevonden, was het nu in de Kringwinkel van Antwerpen weer prijs. Op zoek naar interessante voorwerpen om op “Kringding” te zetten vonden ze nu een schaal van Picasso.

Die hebben ze niet weggeschonken maar per opbod verkocht en het bracht hen 12.600€ op.

En zeggen dat ik de voorbije week in het voorbijlopen van de schilderijen bleef staan omdat ik meende dat er een werk van Fred Bervoets tussen hing. Meestal loop ik de bak met kaders en de schilderijen gewoon voorbij, maar nu had ik het schilderijtje bestudeerd. Er stond een andere signatuur onder.

Wat zou ik een échte Ensor of een échte Picasso gaan vinden, als zelfs een klein schilderijke van Fred Bervoets al te veel gevraagd is …

____________________
VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/04/25/kringwinkel-antwerpen-picasso-na-ensor/

Ergens ligt hij

Een groep wandelaars liep over een prachtig aangelegd wandelpad. Dat volgden ze op aan de hand van een -voor hen- uitgestippelde wandelroute.

Tot plots één van hen opmerkte dat ze niet écht juist zaten. Ze zaten te westelijk. Ze besloten dat ze best de eerstvolgende afslag richting oosten zouden nemen om dan onderweg terug de juiste weg in te slaan.

Dat deden ze en ze hielden goed de afslaande wegen in het oog, maar ze zagen enkel een onooglijk smal hobbelig en niet plat gelopen paadje. Ze overlegden. Dat kon het nooit zijn, zo kramakkelig kon de juiste weg niet zijn.

Bij de volgende afslag, een mooi geplaveid wandelpad, vervolgden ze hun weg.

Tot die ene weer opmerkte dat ze hier ook niet écht juist zaten. Ze zaten te ver naar het oosten.

Zou het toch dat onooglijk wegeltje geweest zijn? Neen, dat kon niet.

De groep hield zich aan de voorgeschreven route. Maar de opmerkzame besloot de groep te verlaten en terug te keren naar het hobbelige paadje.

Want de juiste weg is daarom niet altijd geplaveid of aangelegd.

De gulden middenweg1 is niet van goud, hij is niet gemakkelijk te bewandelen noch gemakkelijk te vinden.

Maar iedereen in zijn/haar waarde -of gewoon gerust- laten is al een handige wandelhulp.

____________________
VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.nwbaZ78Jp

Meertalig

Toen we vorige zondag op het sportevenement waren viel me iets op. De namen van de Litouwse deelnemers eindigen, zowel voor- als achternaam, op “as”.

(Lees verder onder de foto)

En ik ging maar even opzoeken of Ramūnas Navardauskas ook een Litouwer is. Dat is hij.

En dan, heel oneerbiedig, dat wel, las ik over de “kandelaarskast2” waar de paus begraven wou worden en las dat kardinaal … “Ook een Litouwer” dacht ik. En dat was hij ook.

Toen wij kinderen waren speelden we soms dat we Spaans spraken, mogelijk kwam het idee uit de strips van Jommeke, maar dat ging dan zo: “Broeros, Ivanhos isos vanos ’t paardos gedonderost”.

Simpel, maar plezant.

Hadden we het geweten, Broer en ik, we hadden het al even goed in het Litouws kunnen zeggen hebben.

pske van mske:

    Als je efkes gaat googelen is te merken dat er ook uitzonderingen zijn.


____________________
1 Ramūnas Navardauskas
2 Het Nieuwsblad

Page 4 of 965

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén