Za za, ze & zo – Pagina 7

De tijd van ’t jaar

By ms

On 19 december 2024

Vandaag zouden we naar Oostende, naar Mu.ZEE, Full House gaan zijn. Het stond op de agenda. We gaan niet.

Luc loopt nu al haast een week met een kwalijke hoest rond, die nu eindelijk toch wat betert en de laatste dagen heb ik de indruk dat er bij mij ook iets aan het broeien is … al hoop ik dat ik enkel last heb van de aangekondigde winterdip¹. Daarvan ga ik niet blaffen en krijg geen loopneus.

Oostende, Mu.ZEE en dat Full House kunnen echter niet al te lang meer wachten. Ze sluiten de deuren op 5 januari 2025 en die gaan pas drie jaar later terug open, al is het dan waarschijnlijk op een andere locatie.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

In peignoir op het trottoir

By ms

On 18 december 2024

In Za za, ze & zo

Toen ik kind was zag ik wel eens vrouwen het trottoir vegen in hun peignoir. De commentaar van mijn moeder daarop was ronduit vernietigend. “Dat deed je niet! Nooit!” zei ze -jawél in hoofdletters- als leek het of ik daar in mijn peignoir had staan borstelen.

Ik heb het dus nooit gedaan. En ik heb later ook nooit nog vrouwen in hun peignoir het trottoir zien vegen, waarschijnlijk omdat ondertussen de meeste vrouwen ook uit werken gingen.

De laatste dagen echter ben ik bij drie verschillende voorvallen in contact gekomen met drie verschillende vrouwen die, na tien uur in de voormiddag, nog in hun pyjama liepen mét hun peignoir er over.

Ik dacht aan mijn moeder, vroeg me af wat ze dààr zou van gevonden hebben maar dacht: “En wààrom niet?” Iedereen doet toch wat zij wil?

Ikzelf doe het niet, ik slaap zelfs zonder pyjama, maar ik trek ’s morgens wel een gemakkelijke trainingsbroek aan, met een loszittende sous-pull.

En bij écht koude dagen, durf ik daar zelfs mijn labradorblonde badjas over aantrekken. Maar ik let dan wel uitermate goed op dat ik zo de deur niet ga openen, behalve als …

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Donk’re zware dag

By ms

On 17 december 2024

In Za za, ze & zo

Op donkere dagen, waarop het er voor andere mensen veel erger aan toegaat dan voor ons, kan het gebeuren dat wij door de omstandigheden niet kunnen bloggen tot diep in de namiddag, waarna elke zin om te bloggen ons compleet is vergaan.

Dit -schijnbaar nutteloze- log dient dus enkel als ter herinnering voor mij, wanneer ik wil weten wanneer een bepaalde situatie zich heeft voorgedaan en is dus uiteindelijk zo nutteloos nog niet.

Eveneens ter herinnering kan ik stellen dat het het tweede voorval betreft en hoop ik ten zeerste dat we niet te maken gaan krijgen met “geen twee zonder drie”.

Kort verteld

By ms

On 16 december 2024

In Za za, ze & zo

Het was donker toen we zaterdag in de auto stapten om naar een verkoop van oude boeken te gaan.

Het was donker toen we op de middag ergens iets gingen eten.

Het bleef donker toen we daarna richting Eupen reden.

En het was het échte avonddonker toen we op huis aangingen.

Enkele details?

Toen Luc en ik beslisten dat we toch naar Eupen zouden rijden en dat kond deden aan Kleindochter was ze direct voor het idee gewonnen. Ze ging mee, ook naar de oude boeken.
Toen we in Eupen een Bratwurst wilden eten, waren de braadworsten op. Enkel de “saucisses géantes” waren er nog. Dat was worst aan de lopende meter.
We hadden een sneeuwbuitje op de kerstmarkt, al was het eigenlijk sneeuwregen.
Kleindochter vond en kocht er Lebkuchen. Die hadden we dit jaar niet gevonden in de winkels in de Eifel.

Foto’s van Kleindochter.

Zeker niet aaibaar wel nogal prikkelbaar

By ms

On 15 december 2024

In Za za, ze & zo

Enkele dagen na het ter ziele gaan van mijn Echeveria Purple Pearl liepen we door de Ikea en daar stonden dooskes op een rek waar drie cactuskes in zaten. Voor één of andere reden vond ik die stekelige schattigaards wel passen bij mijn stekelige gedachten wat levende planten betreft en ik -zette ze niet in mijn winkelwagen, want die hadden we niet, we hadden er trouwens geeneens een nodig- pakte ze mee.

Eens in de serre aangekomen stonden daar Echeveria’s naar ons te lonken, geen Purple Pearls maar gewoon groene. En de schoonste ervan nam ik ook mee.

Zodoende moesten we toch langs die kassa passeren waarvoor Luc dan nog een tegoedbon had waardoor ik die vier mini-plantjes -zo goed als- gratis kon meenemen.

Thuis heb ik ze eerst wat voor het raam gezet om te zien hoe ze zouden reageren. En dan heb ik cactusgrond gekocht want ik wou ze verplanten in grotere potjes. Je moet wel een grote zak kopen voor zo vier kleine prutsen, maar soit.

Wat hebben we nog gekocht? In de Kringwinkel vond ik een mooie blauw geverfde terracotta sierpot, met onderaan twee gaten er in mét opvangschotel, waar ze met hun drieën -de cactuskes dan- in pasten en in een andere kringwinkel vond Luc een mooie achthoekige -zelfde- blauw geverfde sierpot met onderaan een gat maar zonder opvangschotel. Dat is maar een klein euvel dat gemakkelijk op te lossen is met een ondertas.

En ik hoop écht dat deze vier het overleven want die mooie blauw geverfde terracotta sierpotten doe ik zeker niet meer weg.

Winterlanden in 2024

By ms

On 14 december 2024

In Za za, ze & zo

“Winterlanden gaat dit jaar door in de EMI” wist Luc te vertellen. Ik ging het programma eens bekijken en dacht: “Misschien kunnen we er dit jaar nog eens naartoe gaan.

De laatste keer dat we er waren, was het ons niet goed bevallen, het was toen op het Stationsplein, er was een ijspiste en er stonden een paar houten chaletjes, de meeste met drank. Ik heb het even terug opgezocht, dat was Winterlanden in 2018.

Nu was er ook een vierdaags programma en we konden misschien een paar keer onze neus laten zien, zo dacht ik.

Dus liepen we donderdag -vol verwachting (ahem)- naar binnen. Er stond een veelvoud van houten chaletjes, een veelvoud aan drank en eten en maar een paar standjes met wat je op een kerstmarkt kan verwachten.

We liepen twee maal rond, bekeken alles vooraleer we besloten dat we toch maar bij de brandweermannen iets gingen drinken. Daarna hebben we bij een ander kraamke een loempia gegeten. Je kan niet àlle standhouders een plezierke doen natuurlijk, al zag dat pak friet er ook niet slecht uit.

Er was nóg een hangaar. Die stond vol met een paar springkastelen, een geïmproviseerde ijspiste en een draaimolen. Daar hebben we eens rond gekeken maar zijn nergens in noch op geweest.

Nu klinkt dat misschien allemaal wat negatief, maar dat is het eigenlijk niet, want er valt wel alle dagen wat te beleven¹, maar jammer genoeg niet voor deze saaie medemens met oorproblemen.

Misschien gaan we zondag nog eens, maar als het van mij afhangt … dan toch enkel om een kleinigheidje te eten.

____________________
¹ Winterlanden

Bobonne moet zwijgen

By ms

On 13 december 2024

In Za za, ze & zo

Ergens in de zomer liep een man de boekenmarkt binnen met rode sneakers aan zijn voeten. En ik vond dat geweldig en dacht: “Dat zou ik ook wel willen”.

“Toch geen rode schoenen zeker” dacht Bobonne.

Het toeval wil dat ik ergens de voorbije week voorbij het rek met enkellaarsjes wandelde, ineens ging remmen zoals we de roadrunner vaker zagen doen, twee stappen terugzette en het paar rode er uit haalde.

“’t Is winter” zei Bobonne “dan doe je toch geen rode schoenen aan”.

Ik stak mijn voeten in de bottinnekes, ze pasten. Ik liep een paar heen en weerkes over de mat en ze zaten als gegoten.

“Gaat ge nu écht naar rode schoenen kijken?” vitte Bobonne.

Ze hadden wel een verhoog van de hiel, maar die zat aan de binnenkant.

“Ge gaat uw voeten omslaan” wist Bobonne.

En toen ik ze in mijn winkelmandje zette, ging ze zich uitputten met het aanhalen van allerlei argumenten om me te overtuigen dat ik zeker geen rode schoenen mocht kopen.

Toen ik ze afgerekend had zei ze dat ze niet meer voor mijn leeftijd was. Toen heb ik haar de mond gesnoerd met de gedachte dat ik dan misschien niet piep meer was maar daarom nog geen Bobonne.

Ik besloot ze te dragen op de boekenmarkt.

En toen zei Luc dat ik toch best zou overwegen om een paar platte als reserve mee te nemen. Dat was ik sowieso van zin geweest, maar dat wou ik hem niet zeggen. Bobonne zou nogal gelachen hebben.

pske van mske:

Voor wie het niet zo goed begrepen heeft, Bobonne is geen bestaand personage … nu toch nog niet.

Verstervingskes

By ms

On 12 december 2024

In Za za, ze & zo

Toen de dokter me daar in september 2023 vertelde over het licht verhoogd suikergehalte in mijn bloed, stopte ik met alles dat veel met suiker te maken had: geen Magnums meer, geen chocolade, geen krentenkoeken, … en taart enkel als we ergens op bezoek waren.

Toen hij me deze voorbije september vertelde dat het slechtste jaar eigenlijk 2022 was geweest, vond ik mijn “verstervingskes” van het voorbije jaar dan wel erg sunne.

Nu was ik eigenlijk gewend aan deze manier van eten dat ik het niet nodig vind om het roer opnieuw om te gooien maar op vakantie zal ik na het wandelen wél eens een Magnum gaan halen. En ik ga het ook zo strikt meer nemen met eens een junkfood maaltijd tussendoor.

En wat lees ik nu in de media? Er zou een link zijn die aantoont dat donkere chocolade de kans op diabetes type 2 zou verminderen¹.

Awel, ik heb direct in de Colruyt twee dooskes gekocht. Niet om zomaar op te snoepen maar om eens na de middag in de koffie te soppen.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/12/05/kan-donkere-chocolade-het-risico-op-diabetes-type-2-verminderen/

Gedoe rond de kerstboom

By ms

On 11 december 2024

In Za za, ze & zo

Op zes december was het Sinterklaas. Maar aangezien we op 7 december een boekenmarkt hadden zou ik die kerstboom dan maar op Sinterklaasdag zetten … maar ik had geen zin.

Zoals gezegd, op 7 december was er een boekenmarkt en op 8 december ook trouwens.

Op 9 december bekijk ik die kerstboom eens een beetje verstoord. Ik had nog steeds geen zin. Maar ik zou wel zin maken … als ik wist hoe ik dàt moest doen.

Ik haalde die kerstboom binnen en Luc hing er de lichtjes in. En toen begon ik met de ballen.

Maar owee, die mooie purperen ballen die wij hadden vielen helemaal niet op in die boom. Volgens mij is die boom donkerder van kleur dan de vorige.

Mijn moed zonk in mijn schoenen. Want een boom optutten als je geen resultaat ziet, daar had ik echt geen zin in.

“We gaan naar de carwash” stelde Luc voor “en daarna springen we in de Kringwinkel binnen”. Die hadden namelijk een poos geleden een kerstactie gehad en héél, maar dan héél veel van die kerst~~rommel~~decoratie lag nog altijd in die winkels.

Zo gezegd, zo gedaan. En ja er waren nog héél veel pakken met mooie witte en zilverkleurige ballen. En ik was wat kieskeurig en haalde er één pak uit.

Dus togen we nog naar de kringwinkel bij ons en daar vond ik er ook nog een paar die mijn goedkeuring kregen.

Terug thuis bekeek ik die boom, haalde mijn goesting vanonder al mijn gezucht en begon. Ik had te veel ballen gekocht. “In kerstfilms hangen die ook afgeladen vol” dacht ik opstandig en ging maar door met ballen hangen.

Gelukkig kwam Luc op het gepaste moment binnen en zei: “Amai, die is mooi geworden”. Dat was net op het ogenblik dat ik overwoog om boom en ballen door het raam te gooien.

En dan had ik, een poos terug, net tijdens die kerstactie ook nog een paar zakskes engelenhaar meegebracht omdat ik me daardoor herinnerde dat ons moeder dat ook altijd gebruikte. Maar ik wist toch niet hoe dàt in zijn werk ging zeker.

“Stomkop!” verweet ik me zelf en toog aan het draperen. “Zou ik dat engelenhaar daar niet terug uithalen?” vroeg ik nadenkend. “Néén!” riepen Luc en kerstboom samen.

’s Avonds zo met mijn boek in mijn handen keek ik naar de kerstboom en zei: “Toch gezellig in huis hé, zo’n kerstboom”.

Vier boeken

By ms

On 8 december 2024

In Za za, ze & zo

Er ontbrak me nog één roman van een reeks -feelgoodgenre, specifieker moet het niet zijn- om die reeks volledig te hebben. En ondanks speuren en zoeken kwam ik die toch maar niet tegen.

Ik keek op 2^dehands en daar stond het, bij Boekenbalie, maar normaal gezien kan ik in de Kringwinkels goedkoper terecht.

Ik zou afwachten tot na de boekenmarkt, de tweede zondag van november. En toen zat de de midweek Eifel er aan te komen en ik stelde nog maar eens uit. Zo desperaat zoekend ben ik nu ook weer niet.

De zaterdag na onze thuiskomst ging ik nog maar eens een kijkje nemen, bestellen zou ik niet want de boekenmarkt, de tweede zondag van december -vandaag dus- zat in het verschiet, maar zo gewoon om zeker te zijn dat het er nog was …

Het was er nog en wat meer was, er stond ook een melding dat ik, als ik vier boeken kocht, het goedkoopste gratis kreeg. En dat allemaal omwille van een Black Friday actie.

Ja kijk, ik heb er mijn boekenlijst bijgehaald en gekeken welke romans van andere reeksen ik nog niet had. En alle geluk en alle chance bij elkaar kon ik vier romans bestellen voor een prijs die, gedeeld door vier, zowat in de buurt van die van de kringwinkels kwam. Allee … in sommige kringwinkels vragen ze die prijs al.

En wat ook mooi was, ik moest geen verzendkosten betalen omdat ze met hun vieren waren. Ik bestelde en dacht dat de levering wel een poosje op zich zou laten wachten in deze periode.

Maar neen, ik kreeg ’s avonds al een bericht van Bpost dat ze mijn bestelling zouden verwerken, op maandag kreeg ik bericht van Bpost dat ze mijn bestelling ontvangen hadden en op dinsdag zaten mijn boeken in de pakjesautomaat.

En ik heb weer voor een poosje wat avondlectuur, zo relax voor het slapen gaan, dat de nachtmerries er van op hol slaan en anderen gaan lastigvallen.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).