Het gras tussen de kasseien schiet weer op en mske begint weer aan konijntjes te denken. Dwergkonijntjes dan toch. Maar ze durft niet. Deze week zag ze de kat wegschieten van uit de varikennel, die dienst doet als schuilhok, de kat die volgens mske vorig jaar de dood van de twee konijntjes op haar geweten had.

Het beest kan er niet aan doen, maar het ergert mske dat ze door de schuld van andermans beesten, op haar eigen goed geen konijntjes kan houden zonder het risico te lopen dat die één of andere rare ziekte krijgen en sterven.

Kat vangen? Het beest is zo schuw als wat!

Er ging iets fout bij de pc. mske zei heel luid een lelijk woord en ik schrok me een aap.

“Kijk nu” zei Slow “Sloef is geschrokken”. mske keek naar de lege pc en Slow zei: “hij heeft het Sloefenpad gekozen “.

Dat is goed om een hartstilstand te krijgen.

Als de deur, die niet goed dicht gaat, niet goed dicht is, dan rits ik de gang in. Als de deur van de slaapkamer dan open staat, dat loop ik op de slaapkamer. Slow heeft dat niet zo graag. Vóór Slow er was mocht ik wel op de slaapkamer. “Vroeger mocht hij wel op de slaapkamer” zegt mske. “Jamaar dat haar …” pruttelt Slow. “Sloef gaat niet op het bed liggen” zegt mske. En dat is juist. Zolang mske niet op mijn bed komt liggen ga ik niet op het hare liggen.

“Hij wil gewoon door het venster kijken” zegt mske nog. “Hier zijn ook vensters” zei Slow.

En daar moesten we dan mee lachen, want Slow gaat ook boven door het venster kijken om te zien of er in de zaal iets te doen is omdat we van hier beneden niet over de legummenhof van de overbuur kunnen zien.

Joepla! Ik ben mijn blauw balleke al terug kwijt. Ze hebben het weggegooid!

Vanmorgen raapte Slow dat balleke op en zei: “dat balleke ziet er niet erg gezond uit” en hij toonde het aan mske die ineens een verschrikt gezicht trok.

Ja zie, had ik geweten dat ze zo erg gehecht waren aan een katsjoezen balleke dan had ik dat zo niet gescamoteerd.

Maar toen zei mske: “gooi dat maar weg, want als hij die stukskes opeet, dat is niet bepaald gezond”. Toen begon ik dus te twijfelen of ze nu met dat balleke of met mij in zat.

Maar daarnet zei ze dat ik een ander kreeg, geen katsjoeze maar een harder, waar ik geen stukken kan uittrekken.

Van morgen toen Slow opstond, stond hij toch op dat balleke zeker, net voor hij het licht aanstak.

“Aha” zei mske “zie je wel dat hij er mee speelt”.

Ondertussen heb ik dat balleke al drie keer voor zijn voeten gerold! Zonder dat hij dat ziet, natuurlijk.

Omdat ik met de hoekskes van de kapot gevallen kader speelde, kreeg ik van mske een balleke. Een blauw balleke.

Ze rolde het balleke naar mij, het tokte het buro af, op de pc, op de grond. Ik volgde het met mijn ogen van het buro, op de pc, op de grond en toen ben ik maar terug gaan liggen slapen.

“Ik had zoeits kunnen verwachten” zei mske. Ik zal met dat balleke wel eens spelen als ze het niet zien. Dat deed ik met die hoekskes van de gevallen kader ten andere ook.

Ik heb mij vandaag een beetje geamuseerd.

Ik heb al verteld over die deur die niet goed sluit. Vandaag waren Slow en mske weg en ik heb daar wat aan gepeuterd en ik ben in de gang geraakt.

Waren ze natuurlijk niet neig blij dat de deur open stond toen ze terug kwamen. Oeioei neen, want zo kon het hier niet warm zijn hé.

Wat wou ik gisteravond nu nog vertellen … awel sé!

Hier weten ze ook niet goed wat ze willen. mske had gisteravond nog doorgewerkt tot ze aan een bepaald punt in dat dossier zat. Dat was zo rond den tienen. En toen zei ze tegen mij dat ik toch ook altijd mijn moment weet te kiezen voor mijn sanitaire noden en het opkrabben van mijn kattenbak. Sedert het apartheidsbeleid hier ten huize, omwille van mijn afwateringssysteem, staat die namelijk in een achterafhoekske van ’t buro.

Dat ik dat doe om haar niet te storen tijdens haar drukke werkzaamheden, om haar concentratie niet in de war te sturen, daar had ze nog niet aan gedacht. Ik heb haar dat dan maar uitgelegd en toen vroeg ze waarom ik dan in ’s hemelsnaam een half uur in die bak moet zitten krabben.

• Eén! Ze overdrijft, dat is maar een dik kwartier.
• Twee! Als ik iets doe, wil ik daar deugd van hebben ook.

En het toppunt is dat ze vroeger, toen ik nog normaal op de kattenbak ging, die in een achterafhoekske van de keuken staat, ze altijd zei dat ik mijn moment zo wist te kiezen, zo net op de middag.

Het was nog vroeg. mske liep hier nog in haar negligé in de zalige overtuiging dat de overgordijnen toch nog dicht waren. Dat doet ze alle dagen tot ze een geïnstalleerde badkamer heeft. Ze leest haar mails, kijkt of er niks bijzonders is, beantwoordt ze en pas daarna gaat ze haar toilet maken.

Ineens merkt ze iets eigenaardigs, ze kijkt om en ziet dat ik tussen de overgordijnen naar buiten zit te kijken. En zodoende stond die overgordijn een 20-tal cm open en toen zei ze: “Merci zenne Sloef” en ze zei er nog een lelijk woord bij ook.

Nog eens over die kasten. Het waren Mei haar kasten. Maar aangezien Mei bij de ex-schoonouders inwoonde en mske die kasten mooi vond, kreeg mske de kasten. Ze heeft daar stuk voor stuk alle lagen verf en wat dan ook, de ex-schoonzus had decefix gekleefd op de kleinste, af gehaald en toen wou ze daar een product tegen de beestjes op. Ex vond mahoniekleur zo mooi. En ja, nu zit daar mahoniekleur op.

In het wat-was huis heb ik nooit één klauw in die kasten gezet maar ook niet in dat krabgeval dat mske eens gekocht had. Kan je denken dat mske schrok toen ze zag dat ik één van de hoeken van die ene kast, dichtst bij de deur onder han …klauwen had genomen.

Maar toen bedacht ze dat ze eigenlijk die kasten eens zou willen afschuren. Dan moeten ze wel eerst een schuurmachine kopen natuurlijk.

Dat krabben is nu ook één van de redenen dat ik niet in de living, met de nieuwe kasten, mag. De hoofdreden is Jim, dat heb ik al gezegd.

Ik krijg hier nu wel serieus onder mijn sikkedeizen, als ik nog maar gewoon naar die kast kijk.