Het is gemakkelijk om te zeggen dat het de schuld is van diegene die zonder mondmasker ergens naar toe gaat als hij hoest of snottert.

Het is ook gemakkelijk om boos te zijn op iemand die je de schuld kan geven van een gemiste uitstap omdat jij hoest en snottert.

Want vandaag zit ik thuis terwijl ik me had verheugd op de uitstap en er zelfs naar uit had gekeken.

Efkes googelen en relativeren en ik wijs geen schuldige meer aan en ik ben ook niet boos op die onbekende. Want wat blijkt? Een mens is al besmettelijk de dag vóór de symptomen tot 5à7 dagen¹ na de uitbraak. De incubatietijd voor een verkoudheid: 2à3 dagen.

Dat brengt ons inderdaad terug naar het kasteel van Laarne, maar wie kan zeggen wie der aanwezigen op dat ogenblik besmettelijk rondliep en wie er die periode al gepasseerd was.

Ik zou kunnen gaan naar de uitstap, ik heb zin om te gaan, misschien zou ik wel kùnnen gaan, maar mijn gezond verstand -de spelbreker- zegt dat het beter is om thuis te blijven.

Maar mag ik toch een heel klein beetje boos zijn op of een heel klein beetje met de vinger wijzen naar al diegenen die een verkoudheid mààr een verkoudheid vinden? Ik vind mezelf namelijk een heel klein beetje zielig.

Zouden we nog een kerstfilm op overschot hebben?