Zegt de standhouder waar ik de reeks van drie boeken van één van mijn favoriete schrijfsters wil kopen dat die schrijfster maar drie boeken schreef.

Zeg ik dat ik er een hele boel in mijn boekenkast heb staan, dat er op een kraam wat verder nog ene staat en dat er bij mij in het kraam ook nog een ligt die ik dubbel had.

Waarmee ik weerom een dubbele koop want de eerste van de reeks had ik al. Maar dat kan geen kwaad. Die kan dan wel weer in ons boekenkraam.

Vraag ik zo terloops aan Luc of de man die geïnteresseerd is in Art Deco boeken ook geen Art Nouveau boeken zou willen en ik wijs hem op een boek met als titel “Jugendstil”. Zegt Luc dat dat Jugendstil is. Zeg ik dat dat het zelfde is als Art Nouveau.

Zegt de standhouder dat dat niet hetzelfde is en begint het verschil uit te leggen. Vertelt hij dat Jugendstil er eerst was en gevolgd werd door Art Nouveau. Vraag ik of hij niet verwart met Art Deco.

En ik zie zijn spreekwoordelijke nikkel vallen.

Komt een vrouw aan ons boekenkraam, haalt er een boek uit. Man begint hele lijst door te nemen. Zegt dat ze hem nog niet heeft.

Zeg ik dat ze moet oppassen met dat boek. Dat boek is namelijk door twee verschillende uitgevers uitgegeven, elk met een eigen titel. En dat boek, met de andere titel, heeft ze wél.

Ze dankt me voor het verwittigen.

Conclusie? Die houd ik voor mij. Ik mag elk van die personen in deze kleine verhaalkes.