We waren nog maar goed een paar dagen terug van Le Lac d’Ailette toen Luc me vertelde dat hij bij Sunparks in Mol een erg verleidelijke last minute had gezien, drie dagen, twee nachten en ik keek bedenkelijk.

Niet omdat we iets tegen Sunparks in Mol hebben, integendeel, we zijn er haast elk jaar in september te vinden, ook met een last minute, maar de laatste jaren altijd in het hotel.

Maar nu, nu waren we pas thuis, in mei staat de midweek voor Lucs verjaardag gepland en we hadden toch al eens geopperd dat we even goed van hier naar Mol kunnen rijden als we er willen wandelen.

Maar toch, het kriebelde. We besloten uiteindelijk het toch maar niet te doen.

Tot Luc de volgende ochtend bij het ontbijt zei: “Ik ga mijne voet in de pla zetten, ik wil naar Mol”.

En we gingen … van vorige woensdag tot vorige vrijdag. We gingen er een echte wandeldriedaagse van maken want met alle strubbelingen sedert het begin van het jaar was de fysiek nogal aan verbetering toe. Na ons verblijf bij “Het Meerdal” was er van wandelen niet echt veel meer in huis gekomen.

Het was niet in het hotel, maar in een huisje. En toen ik er binnenging liep ik door die deur elf jaar terug de geschiedenis in. Dat huisje is nog precies zoals we het bij onze eerste keren De Haan en Vielsalm -toen nog Sunparks- hadden aangetroffen.

En we hebben gewandeld. Kortere wandelingen maar dan meer dan één per dag. Het is eens iets anders, want bij die kleine wandelingetjes vind je ook wondermooie stukken.

En bovendien, heb je gezien welk weer we hadden?