Twee Belgen, wie kent hen nog?, gaan nog maar eens naar Nederland en door de vorige ervaring nemen ze een voorraad muntstukken mee om op die kaart te kunnen zetten.

Tot hun grote schrik bemerken ze aan dat station, of beter bemerken ze helemaal niets aan dat station. Er staan gewoon geen automaten voor munten want in plaats van met RET, zoals de vorige keer, Rot En Traag zoals een lokale bewoner het noemde, krijgen ze nu met Connexxion te maken. En als ze willen opladen moet dat aan het loket en ze hoeven daar niets voor bij te betalen.

Ze geven 24€ af aan dat loket en vragen om op elke kaart 12€ te zetten. Die namiddag bij de halte bemerken ze dat er op één kaart 3€ meer staat dan op de andere. Wat was er fout gegaan? Volgens de rekeningskes heeft de bediende op één kaart 15€ en op de andere 12€ gezet. En dat met twee Belgen die op beide kaarten hetzelfde bedrag wilden houden om niet constant twee kaarten in het oog te moeten houden. Ach, het is toch gemakkelijk op te lossen? Als ze naar huis gaan, zullen ze op die ene kaart wel 3€ bij storten.

Wat ook anders is, ze moeten op het perron in- en uitchecken. Niet op de bus of tram zelf. Na elke halte zegt de computerstem: “aandacht, reist u met de OV-chipkaart, vergeet dan niet op het perron uit te checken”. Om kierewiet van te worden.

Bovendien staan ze op een schone morgen op die tram te wachten. Maar die heeft ergens stroompanne en ze staan 45 minuten in de vrieskou af te tellen met dat bord van 15 minuten naar 0 om het dan terug op 15 te zien springen. “Maar dat is niet zo erg” meende een medepassagier “voor die ene keer in het jaar dat dat gebeurt”. Kan die ene keer in het jaar dan efkes rekening houden met twee Belgen en die prestatie houden voor als die er niet zijn?

Goed, na drie dagen is dat saldo op die ene kaart dus ferm gezakt. De bankkaart komt weer op de proppen bij de automaat bij AH. “Foute pincode” zegt de automaat. Ook bij de tweede poging. Eén Belg denkt maar aan stadjes filmen terwijl de andere maar efkes gaat opbellen om te horen wat er fout loopt. Niets loopt fout, volgens de maatschappij. Dat zou moeten werken, volgens de maatschappij.

Dus trekken de twee Belgen de volgende dag naar de krantenwinkel waar ook een automaat staat en de tweede Belg probeert met zijn kaart, een andere kaart dus en het werkt wel. Dus is één van hun bankkaarten naar de Filistijnen. Wat die daar mee moeten doen, dat is een ander paar mouwen.

Als de twee Belgen met hun vers opgeladen kaart inchecken gaat het bij die ene OV-chipkaart fout. Er wordt 0,83€ aangerekend terwijl het 1,45€ moest zijn. En bij het uitchecken komt de melding dat de overstap geslaagd is. Welke overstap? Lorejassen! Daar staan die twee Belgen met hun gedacht van de bedragen op beide kaarten hetzelfde te houden. De kleine Belg zweert dat, als ze naar huis gaan, ze in dat station aan dat loket met geld dat saldo gelijk gaan zetten al is het een getal à la 3€ en 33 cent. Goed geweten.

Het dateert van jaren geleden dat Broer het zonder auto wou doen, maar indertijd lukte dat niet. Met de kinderen des huizes die muziek speelden, sportten en wat dan ook, was hij al meer dan duizendpoot genoeg als hij wel een auto ter zijner beschikking had.

Toen dacht mske ook wel dat het moest kunnen zo zonder auto.  Leuven was niet te ver af, de Colruyt lag toen wel moeilijker maar ze hadden de hobby en dus twee auto’s nodig. Zeker toen mske zelfstandige werd en het werk moest ophalen bij de klanten.

Maar nu met het digitale tijdperk, het werk dat zachtjes via de mailbox binnenschuift, de kinderen uit den huize en Belgacom TV ook “My Club” aanbiedt zodat ze hier beslisten die jaarlijkse abonnementen maar stop te zetten, begon het idee te rijpen dat het allemaal goed en wel was om dagelijks met de fiets te gaan rijden omdat ze anders achter die pc zitten te verzanden, zoals Slow het diepzinnig noemt, maar dat ze dan even goed het nuttige aan het aangename kunnen paren.

Toen kwam de technische controle in november en ze hadden voor 750€ kosten zodat ze er nog wel een jaartje mee voortkonden en dan konden ze stillekesaan uitkijken naar een andere, dixit de garagist.

Op 25 april na een bezoek aan Slow’s zus ging het fout. De auto ging aan het over verhitten. De radiator was stuk en die reparatie kostte weer 227€.

Nu hadden ze voor Sinksen weekend toch van alles gepland, maar zaterdag voormiddag ging het al verkeerd. De auto liep weer heter dan heet te worden. En kijk, wat bleek? Mogelijk kwam dat doordat de vorige eigenaar wat in de koelstof had gegoten om lekken van de radiator en radiatorleidingen tegen te gaan en zat daardoor de thermostaat geblokkerd of mogelijk was de koppakking -in het schoon Vlaams de joint de culasse- naar de filistijnen. De garagist wou dat wel eens bekijken.

Dat hebben Slow en mske ook eens bekeken. Qua financiële uitsparing is het al de moeite, taks, verzekering en de brandstof.  Dus moesten ze de praktische kant nog eens uittesten en overpeinzen. Sedertdien hebben ze hier al alles met de fiets gedaan. Zoneke is per bus bereikbaar en als het winter wordt is er keuze tussen drie bushaltes, voor een belbus weliswaar, maar alle drie op minder dan honderd meter afstand. Als ze “boe” roepen, springt St. Jozef zelfs uit het kapelleke van de halte “kapelleke” gewoon van ’t schrikken. En de trein is er ook nog.

En al hoort mske niet zo direct bij de groene jongens met de geitenwollen sokken, ze begint toch stilaan genoeg te krijgen van de roofbouw op zaken die onherstelbaar zijn. En zoals ze daar nu in de Golf van Mexico bezig zijn … Okee, het is niet alleen in naft en diesel dat petrol zit, het zit zowat overal in alles en nog wat, maar alles in een keer weg werken gaat nu ook niet.

Deze week hebben ze beslist dat er geen auto meer komt en hebben ze de nummerplaat ingeleverd. Nu zijn ze in afwachting van twee gratis busabonnementen.

Er zullen nog wel obstakels opduiken, één ervan is er al, namelijk het containerpark, maar daar zullen ze ten gepaste tijde wel een mouw aan weten te passen en als het echt niet anders kan, kopen ze toch gewoon terug een auto, maar dan liefst een op elektriciteit.