Wie begon er over? Wie vroeg het het eerst? Dat zou ik niet meer kunnen zeggen maar het is wel zo dat een kerstmarkten en/of kerstmarkten weer op tafel kwamen te liggen. Want Kleindochter vindt die prettig om doen en wij zijn er ook niet echt vies van, al zijn we wel meerdere jaren niet meer geweest. Dat kwam dan ook meer door het gevoel dat ze toch allemaal hetzelfde zijn.

Dat werd anders, vorig jaar, toen wij eindelijk onze belofte van vóór corona konden nakomen en met Kleindochter naar de kerstmarkt van Eupen reden.

Toen was al halvelings afgesproken dat we dat dit jaar opnieuw zouden doen. En weer waren er de obstakels die dat verhinderden. We zochten een andere. De kerstmarktkalender gaf er meerdere aan, waaronder die van Eupen, die wel de oudste van België werd genoemd maar waar ze het ook hadden over die van Maredsous.

En die gaat over een langere periode door zodat het toch mogelijk moest zijn om toch één dag te vinden waarop het voor iedereen paste. Het werd 1 december.

“Er is een grote parking” wist Luc te vertellen toen ik me afvroeg of we de auto daar wel kwijt zouden geraken … “Een héle grote” benadrukte hij.

En wij waren vroeg op weg en kwamen op anderhalve kilometer vóór onze bestemming in een file te staan, jawel, voor die héle grote parking.

Eerlijk is eerlijk, het ging vlot en er liepen heel wat stewards rond die iedereen wel degelijk een plaatsje konden aanwijzen, al was het dan uiteindelijk niet op die parking maar in een doodlopend straatje. Wij zouden het niet op eigen houtje gevonden hebben.

En wat denk je dan dat je éérst ziet van de kerstmarkt? Onder die lichtjes? Zwart! Zwart van het volk en ik dacht: “Owee”. We zijn dan maar éérst en vooral aan dat eerste eetkraam -waar de dichte drommen gewoon voorbij waggelden- blijven staan, kochten ons iets te eten en ondertussen was die grote stop uit de flessenhals en konden we, mits wat wringen, toch over de kerstmarkt lopen.

Ze was anders dan die van Eupen. Ze was kleiner maar ze had meer eet- en drankstanden. Overal werd er gedrumd.

En wij? Wij drumden mee.

“Volgend jaar terug naar Eupen?” vroeg ik. Kleindochter twijfelde: “Deze heeft toch ook iets” zei ze.

Al weet ik niet of we óók dit jaar niet terug naar Eupen trekken. Als we na onze bezigheid van de voormiddag in de auto stappen kunnen we evengoed onmiddellijk die richting uit. Ook Kleindochter overweegt of ze het zou kunnen halen.

Volgend jaar weer naar Maredsous? Het zou me niks kunnen schelen.