Straatverlichting – Wizzewasjes

Tijdens de energiecrisis van een paar jaar geleden doofden de gemeenten hun straatverlichting.

Sedertdien stap ik ’s nachts uit het bed, doe mijn pantoffels en badjas aan op het gevoel en loop op oriëntatie naar de deur, knip het licht op de overloop aan, alles in het donker om Luc niet wakker te maken. Dat gaat vlot, heel vlot zelfs.

Behalve die nachten dat mijn oriëntatie het vertikt en zegt: “Zoek het zélf maar uit” en ik in het donker voor die deur kom te staan en moet tasten naar die lichtknop en die deur zich afvraagt of dat nu ongewenste intimiteiten zijn of dat ze gewoon geapprecieerd wordt.

Ondertussen las ik wel dat her en der de verlichting ’s nachts terug aanbleef, maar in Landen bleef het donker.

Een paar dagen geleden -toch al een week en twee dagen- geleden, zie ik dat Luc me een bericht heeft doorgestuurd waarin ik kan lezen dat Landen ook ’s nachts de verlichting gaat aanpassen¹ aangezien ze nu alle straatverlichting van LED-lampen hebben voorzien.

Dee voorbije nachten was er ’s nachts nog niks te zien.

Voorlopig is het dus nog altijd hopen dat mijn oriëntatie mee wakker wordt.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Zondagavond was ik nog druk doende met het sorteren van de laatste foto’s toen het zandmanneke toesloeg en ik besloot dat het tijd werd om er een eind aan te breien, want anders bak je er toch niks deftig van.

Een eind breien betekent alle programma’s sluiten, de laptop afsluiten, maar bovendien ook de elektriciteitsknop afzetten.

Gemakkelijkheidshalve wou ik nu toch de laptop op laten staan, met de foto’s er op, zodat ik de volgende dag gewoon verder kon gaan waar ik gebleven was.

Maar ik bedacht dat mijn laptop toch echt niet zonder elektriciteit kan, die batterij is ook al stuk, en dat ik dan mogelijk -nog niet goed wakker- dat ding zou opzetten zonder de voeding op te zetten.

En, al liet ik hem al meer ’s nachts eens opstaan, ik had er geen goed gevoel bij. Dus heb ik de afsluitprocedure maar naar behoren afgewerkt.

Die nacht waren de straatlichten om 2u nog aan, wat normaal is voor een nacht van zondag op maandag. Maar later waren ze uit. En dat was bizar. Ik keek niet hoe laat het was want dan zou ik de slaap niet meer kunnen vatten.

Tegen opstaan aan, wist Luc te vertellen dat de elektriciteit die nacht gedurende drie uur uit had gelegen. Dat zag hij aan zijn wekkerradio, die hij later terug moest instellen en zo ook de timers voor een paar apparaten.

Je zou maar eens te tam zijn om die laptop af te zetten. Een hoop miserie uitgespaard door een voorgevoel.