Toen ik vroeger aangaf dat ik me nergens thuis voelde omdat ik al zo vaak was verhuisd kon iedereen wel straffer. Toen ik vroeger vertelde dat ik al meerdere scholen had gehad, hadden anderen er veel meer. Ik hield ermee op, met dat te zeggen.

En nu lees ik dat verhuizen voor je vijftiende later meer kans op depressies geeft¹. Heb ik een depressie? Ik denk het niet. Maar ik kan me nooit ergens echt thuis voelen, nooit en nergens. Ik kan gewoon nergens aarden.

Weet je, op onze zolder, staat een muur van bananendozen … voor het geval van een volgende verhuis.

En mijn reiskoffer? Die is nooit leeg. Het meeste gaat wel weer in de kast, maar dingen die ik op volgende mini-vakantie nodig heb, blijven er gewoon in. Heb ik ze nodig, kan ik ze evengoed uit de koffer halen dan uit de kast.

Te gek voor woorden? Ik weet het. Maar het is de aard van het beestje.