Zweedse Puzzel – Wizzewasjes

In een onuitgesproken overeenkomst met Baskuul, besloot ik ooit dat ik met het binnenhuisveloke ging rijden. En dat ging goed, Baskuul was een vriendelijk medewerker.

Dus rijd ik alle dagen, zo ergens in de voormiddag, een verloren halfuur met de fiets en rijd ik, zo ergens in de namiddag, een verloren halfuur met de fiets.

Gisteren, we hadden boodschappen gedaan, het voormiddag-halfuur was er bij ingeschoten en Luc opperde van dan maar iets later te eten. Maar de zeer aan mijn goesting vond dat geen goed idee. Dus aten we op ons gewone uur.

Maar in de namiddag sloeg mijn geweten toe en besloot ik van het halfuur maar een uur te maken. En dat ging goed: ik maakte de Zweedse puzzel, het kruiswoordraadsel, de blokpuzzel en Tentje Boompje mini en de zeeslag mini en begon alvast aan de Sudoku, alvorens een blik te werpen op mijn chrono.

Na die Sudoku besloot ik dan nog maar een Sudoku te maken die ik op internet ga zoeken en het uur was om vóór die klaar was.

En ik was blij want ik voelde me nog steeds zo fit als een hoentje al gaf de meter, tot mijn spijt, aan dat ik echt niet de zelfde afstand had gefietst dan met twee keer een half uur. Daar was ik niet zo blij om. Er zit dus verval op. Het verschil is niet zo enorm groot, maar het is er.

Zodoende heb ik besloten dat ik in de toekomst steeds een heel uur met die fiets ga rijden. Hopelijk krijg ik geen tegengoesting van al die puzzels. Want wat ik dan op die fiets moet zitten doen, ik zou het niet weten.

Er was een tijd dat je in elk dag-, week en/of maandblad een kruiswoordraadsel kon vinden. Ik vulde die met plezier in. De andere raadsels en puzzels interesseerden me niet, ik vond ze nogal kinderachtig.

Soms was er dan wel eens een paar vakjes of een rij vakjes, die niet ingevuld geraakten. Dan kon je bij de volgende uitgave wel de volledige oplossing gaan bekijken … als je dat al zou willen.

Later kwamen er meer puzzels, ook minder kinderachtige, zoals een Zweedse puzzel, de sudoku en ik ging aan de slag. Die zijn wel handig om, met de telefoon, te doen tijdens het fietsen met het binnenhuisveloke.

Maar toen merkte ik dat je bij die sudoku van HLN een hint-knop kon gebruiken. En die toonde je dan het vakje dat je moest uitzoeken. Zo was het gemakkelijk natuurlijk, want in dàt vakje paste maar één cijfer. Als je wou kon je zo die hele sudoku oplossen en je dan opgeven als supersnelle oplosser.

Dat was niks voor mij dus. Ik speelde nog niet vals bij het kaarten, wat zou ik hint-knoppen gaan gebruiken.

Bij die van Het Nieuwsblad heb je ook knoppen, maar die tonen je dan wel of je op de juiste weg bent of markeren de eventuele fouten.

Maar Zweedse puzzels en kruiswoordraadsels, daar moet je eigenlijk ook niks meer voor weten. Ken je het woord niet? Lijkt de verwijzing wel voor marsmannetjes geschreven? Dat kan geen kwaad.

Eén of andere bolleboos heeft namelijk alle opgaves mét oplossing op internet gezet, een echte kruiswoordraadseldictionaire gemaakt, om zo te zeggen.

Negeren en de oplossing lezen in de volgende editie kan niet meer, die geven ze niet meer.

Dus los ik ze op zonder spieken, vaak lukt het volledig, vaak komt ook hetzelfde terug, diegene die niet weet dat een familielid met drie letters een opa, een oma of een oom kan zijn kan ook gaan gluren.

Wat doe ik dus? Als er écht een woord in zit waar ik niet kan opkomen, sta ik mezelf met grote uitzondering toe om te googelen.

En weet je welk woord ik dan niet weet? Het allerlaatste. Niet verwonderlijk natuurlijk, aangezien je de andere eerst invult.

Is dat nu een gedacht van mij, maar hebben ze zo de spanning van het puzzelen niet bedorven?