Vele jaren later deed Zoneke ongeveer het zelfde. Het kinderprogramma op TV gaf wekelijks een aflevering van een science fiction waar ook monsters in voorkwamen.
 
Zoneke, die niet bang aangelegd was, vond die monsters grappig.
 
Meer dan eens keer liep hij met gespreide benen, gespreide vingers en zijn gezicht lelijk vertrokken dreigend achter mske en zei: “vieze beeste tommetaf” en dan moest mske bang zijn.
 
Bij één van die afleveringen echter, sprong Zoneke uit de zetel, nam zijn monsterhouding aan en stapte dreigend op het televisietoestel af waar de goeien op dat moment overlegden en Zoneke zei weer: “vieze beeste tommetaf”. Net op het ogenblik dat Zoneke het toestel bereikte, floepte het monster in beeld.
 
Zoneke schrok, draaide zich op zijn hielen, rende naar de keuken en brulde de dappere strijdkreet:
 

mamààààààààààààà!

Zoneke heeft sedertdien al vele monsters verslagen.

Toen mske en Broer klein waren, werden er soms toneelstukken uitgezonden voor kinderen en dat gedurende het woensdagse namiddagprogramma van Nonkel Bob.
 
Eén van die toneelstukken handelde over de Lange Wapper in Antwerpen. Hoe en wat er juist in kwam weet mske niet meer, alleen weet ze nog dat Broer met een grote air buiten op de koer ging lopen in het donker en uitriep, net zoals de Wapper van het toneelstuk:

Ik ben de Wap, de Lange Wap
van hier tot aan de lange trap

waarop Broer naar de straatverlichting van het Segershof keek, die door de schaduw van de bladeren leek te knipperen, een gil slaakte en al brullend naar binnen liep en riep: “de Lange Wapper komt mij pakken”.

Probeer je voor te stellen:

Slow in een Opel Corsa met alle bagage in de koffer, op de achterbank en op de voorbank, met de spiegel vlak voor zijn ogen.

Weekend in supertempo!
 
Gecomprimeerde weergave.
 
Om 19u vertrokken vertrokken en om 21u al terug thuis.
Opgereden tot wisselaar ring rond Brussel.
Daar richting Sloddermans om factuur en dossiers weg te doen.
Op de wisselaar auto de geest gegeven.
Zoneke afgekomen.
Is met mske naar Sloddermans gereden.
Heeft mske naar huis gebracht.
Slowke op takelwagen van Touring gewacht.
Escort bij Touring afgezet.
Vervangwagen gekregen.
Alle bagage overgeladen.
Slowke is nu op komst.
 
Slow en mske kunnen niet naar zee.
Morgen wordt escort naar huis/garagist naar keuze gebracht.
 
mske zal nog eens hard werken om de financiën een oppepper te geven.
Ze heeft zich bekanst dood gewerkt en het is weer voor niks.

Waarom zijn die sportverslaggevers en sportmannen er zo van overtuigd dat wij allemaal potdoof zijn?

Gisteren heeft mske nog eens naar de Tour gekeken. Ze kwamen aan op de Plateau de Beille. Maar in de zomer is het landschap practisch niet herkenbaar.

mske zag hem in de winter. De etappes op Beille waren steeds nachtetappes of waren voor heel vroege vogels, want vóór 9 uur moest de etappe er op zitten. De eerste keer vroeg mske zich af wat er zo brandde en toen zag ze het! Bussen en bussen en bussen vol met kinderen. Ze keek haar ogen uit toen die kleine mannekes van misschien 4jaar op hun latten sprongen en als een kolonie pinguins het ganse gebied in bezit nam.

Dat wiggelde en waggelde en kwakkelde maar rond en af en toe viel er eens eentje om maar dat bleek ook geen probleem.

Blijkbaar hoort dat daar bij het schoolgebeuren. Wekelijkse les langlaufen.

Zeer prettig jobke!
 
± 100km rijden om een belangrijk papier te gaan halen.
± 100km rijden om dat belangrijk papier te bezorgen.
± 50km terug naar huis.
 
Dus zit mske vandaag alleen.
En ze is dat niet meer gewend.

Straks heeft Slow een afspraak met de advocaat waar nogal veel van afhangt en mske heeft de indruk dat ze zenuwachtiger is dan hij.

Bij mske gaat het er vooral om om te zien of er dan toch nog gerechtigheid bestaat of niet. Natuurlijk zal ze dit vandaag nog niet weten, maar ze zal alleszins weten wat de mogelijkheden zijn.

Straks bijt ze haar nagels nog af tot aan haar ellebogen.

Zo, mske weet eindelijk wat er gaande is, met dat moe zijn altijd en die flitsen voor haar ogen. Ze stond vanmorgen op, zo slap als een vod en toen wist ze het! Telkens als ze zoiets voor had in het verleden en naar de dokter stapte was het haar bloeddruk die te laag stond. Sedert jaren gaat ze daarom niet meer naar de dokter maar stapt gewoon de apotheek binnen en koopt de nodige pillekes die dan ook zo goed als onmiddellijk werken.

Sedert Slow heeft ze die eigenlijk practisch niet meer nodig gehad dus had ze de symptomen niet direct juist geplaatst.

Wist ze toch de naam van dat medicijn niet meer! Gelukkig zijn apothekers hulpvaardiger dan dokters.

Want wat hoor je op de radio? De Noodgevallendiensten klagen er over dat mensen naar hen toekomen met iets dat huisdokters kunnen verhelpen en wat lees je in het nieuws? Dat de huisdokters enkel nog dagtaken willen vervullen. Bovendien hebben zowel Slow als mske het kaatsbalspelleke van het kastje naar de muur zélf ondervonden ook.