Eigenlijk was het bij Kezze en dat was een cafeetje met een zaalke bij, zoals ze nu niet meer gemaakt worden. Bij Kezze was er praktisch alle zaterdagen iets te doen.

Heel af en toe waren er gastoptredens zoals “Corry en de rekels”, maar dat moest je er dan maar bij nemen. Meestal echter speelden “The Nils”. Vier of vijf plaatselijke muzikanten, die samen een bandje hadden en liedjes speelden à la “a whiter shade of pale”, “Monia” en nog van die eeuwig groene.

Ambras? Eén keer heeft mske er ambras geweten en toen stoof madam Kezze als een kleine dikke furie de zaal in, lapte er enkele een pees tegen hun ster en gooide ze eigenhandig buiten. En iedereen zei van: “jamaja, ze wisten het, dat is een kwaai!

Het volledige zaalke was in hout en de sfeer van al die jaren en jaren en jaren danszaalke zat in dat hout getrokken, zodat het je overviel, alleen al door er binnen te gaan.

Buiten stond het hotdogkraam: “heet en gereed, nie warm, nie willen”.

Het zaalke bestaat niet meer, er werden sociale appartementen gebouwd. Toen jaren geleden Erik Van Neygen een liedje had over een zaalke van zijn jeugd, vond mske dat erg toepasselijk.

Ondertussen zijn The Nils allemaal bezadigde huisvaders, die waarschijnlijk kort bij hun pensioen zitten of al gepensioneerd zijn.

mske zal nooit beroemd worden. Ze kan niet genoeg palaberen. Daarnet op de radio in “Het Beste moet nog komen” vraagt Friedl Lesage aan Guillaume Van der Stighelen aan wat “A wither shade of Pale” hem doet denken en die begint daar een ellenlang verhaal af te steken. Dat zou mske niet kunnen.

Als ze dat aan mske zouden vragen zou ze zeggen: “The Nils en Kezze”. Daarmee vul je natuurlijk geen radioprogramma.

Natuurlijk kan mske wel meer vertellen over Kezze en over The Nils, maar dat was de vraag niet.

Er werd niet getoeterd deze keer. Alleen heeft de vrachtwagen heel lang zijn motor laten draaien en dat maakte dan toch dat mske hem hoorde. En dan maakten de beesten, die ingeladen werden, amok. mske was niet echt wakker waardoor ze de indruk had dat het maar één beest was.

Wettelijk gezien mag het niet meer. Dat weet mske uit de tijd van het Wat was huis, toen de boer aldaar beboet werd. Maar als je puntje bij paaltje neemt en ze zouden gewoon zelf eens nadenken dan zouden er toch minder problemen zijn. Had die vrachtwagen gewoon zijn motor afgezet dan had alles achter de rug geweest vóór mske wakker werd.

Er hoeft niemand gesaboteerd te worden, al zit die boerderij midden in de dorpskern, maar dit is volgens mske meer een uiting van: “jullie kunnen allemaal de bomen in”.

We hebben het al gezegd, ze zijn niet van de slimste.

Bizar dat de mensen zo begaan zijn met Slow’s en mskes welzijn. Zelfs al nemen zij zelf de beslissing, dan nog blijkt de tegenpartij beter te weten wat goed en slecht voor hen is.

“Het spijt me voor U” zei de man, nadat mske hem meedeelde dat ze de opdracht weigerde.
 
En weer “neen, het is niet die van de handtekening”, die zou mske niet weigeren.

Vanmorgen zijn ze nogal vroeg weg gegaan. Ze gingen naar het BK in A. Zo zeggen ze dat nu, het BK in A. mske heeft een afkeer van afkortingen, dus zegt mske dat ze naar het Belgisch Kampioenschap in Antwerpen waren. Maar ja, ik mocht toch ook eens laten horen dat ik “in” was.

Gisteren zei mske nog dat, als het vanmorgen regende ze liever niet zou vertrekken, maar het regende niet.

Ter hoogte van Brussel begon het te regenen.

Voorbij Brussel was weer alles droog.

In Antwerpen parkeerden ze de auto zo dat ze bij eventuele regen toch nog de koereurs konden zien, ze zetten de stoelekes buiten, ze haalden hun frigoboxke voor de pinnen en ze aten hun broodjes op.

En daar kwamen de koereurs. En daar kwam de regen. En de koereurs gingen en kwamen terug. En de regen ging en kwam terug.

mske had haar boek mee om te lezen en tussen twee doorgangen in, las ze. Het is al lang geleden dat ze zo geconcentreerd kunnen lezen heeft, daar buiten op die parking in Antwerpen.

Laatste toer op 4 km van de finish hebben ze nog een straffe stoot gezien. Onder het mom van iets te repareren aan een fiets van een renner, duwde de auto de renner, die het tempo niet aankon en die nog iets geroepen heeft eer hij op het asfalt smakte. Gelukkig kwam de ziekenwagen iets daarna.

mske zou nu haar boek nog willen uitlezen, maar dat zal niet lukken … denk ik, het is nog niet ver over de helft.

Was niet veel te doen. Was niet veel te zien. Was niet veel …
 
En straks komt Zus, die wou ook nog es over de braderie lopen!