Die bedevaart is alle jaren zo rond deze periode en als die mensen hier zijn, zijn ze hoop en al één kilometer van huis weg. Die zijn dan hier zo enkele minuten na zes. Er is denkelijk niemand die daar iets tegen kan hebben, tegen die bedevaart dan …

Dan is de vraag waarom ze uitgerekend langs hier moeten doorkomen. Van aan hun dorp naar de doorsteek over de grote baan kunnen ze gewoon rechtdoor, maar neen, ze maken een omweg. Daar is nog altijd niks tegen te hebben. Het zijn hun voeten.

Die voorlezers die bidden dan zo luid dat het eigenlijk roepen is. En het zijn er minstens drie. Nog altijd niks tegen te hebben, de andere bedevaarders moeten kunnen inpikken.

Wat bedoelen we nu eigenlijk? Wel, dat we eens zouden willen weten waar die nu zijn, om eens gaan te luisteren of die voorlezers nog altijd zo geestdriftig zijn, want wij vermoeden dat die tegen dezen avond allemaal hees zijn als ze dat de ganse dag moeten volhouden.

We zullen er maar van uit gaan dat die aflossen onderweg, zeker?

mske en medicijnen … moeilijk. Niet wegens het innemen maar omdat wat goed is voor het één, slecht is voor iets anders. Pillen nemen voor te lage bloeddruk is er niet bij want dan blijft het water zitten, iets nemen tegen het water is er niet bij want dan gaat de bloeddruk omlaag.

Gisteren toen mske klappertandend van een inwendige kou bij Slow onder een deken naar TV zat te kijken, bedacht ze dat dat enkel de reactie was op de grote opluchting van gisterennamiddag en ze bedacht dat ze nu wel zou kunnen slapen.
 
Een Dafalgan neemt ze al lang niet meer. Sedert “het ding” vindt ze dat uit den boze, want alle pijnstillers zijn bloedverdunners. En sedert de kleine zware paniek van vorige maand besloot ze dan maar eens de samenstelling van die Sedinal te bestuderen. Ze pakte haar grote heksenboek en kwam tot de volgende bevindingen:

• Valeriaan: geen probleem;
• Hop: geen probleem;
• Passiebloem: op internet via de latijnse naam op te zoeken;
• Zwarte Andoorn: làp, daar heb je ’t! Menstruatiebevorderend.

mske plooide het papierke dicht, stak het dozeke weg en besloot dan maar geen Sedinal te nemen. Die passiebloem heeft ze dan ook maar niet meer op gezocht.

Ze heeft echter wel als een rozeke geslapen en ware het niet dat die bedevaartgangers van het dorp hier over den berg naar Scherpenheuvel vertrokken, dan was ze zelfs niet wakker geworden om zes uur.

Heel lang geleden, in een tijd dat er nog rijkswachters bestonden reed va met een collega op een donkere late avond met de combi op patrouille.

Plots zagen zij bij een bushalte een klein oud vrouwke staan, voeten bijeen, handtas voor zich, die ze met beide handen vasthield, het hoofd gebogen naar de grond. Gezien het late uur en de onbeweeglijkheid van het menske stopten ze en vroegen aan het vrouwke wat ze daar toch stond te doen, zo laat op de avond aangezien er op dat ogenblik geen bussen meer komen. Het menske antwoordde “dat God gezegd had dat er iemand ging komen om haar naar huis te brengen”.  Ze bekeken mekaar eens en vroegen of ze iemand konden verwittigen, kinderen, familie of … Maar het vrouwke schudde het hoofd en zei nog eens dat het niet nodig was want dat ze gingen komen om haar naar huis te brengen.

Vermits ze het vrouwke daar zo niet konden laten staan, hebben ze haar in de combi gezet en haar thuis gebracht.  En ze hadden binnenpret over dingen die oude mensen in hun hoofd halen.

Maar uiteindelijk …

De situatie wordt onleefbaar. Vanmorgen was mske weer om 4u wakker en dwaalden de gedachten als spoken wild door haar hoofd. Blijkbaar is het gedachtenslot kapot. Logisch … spoken komen ’s nachts. Maar in plaats van, zoals andere dagen, dan maar op te staan ging dat vandaag niet, mske is op, dood- en doodop. Dus bleef ze liggen. Slapen is dat niet, soezelen en wakker schrikken telkens weer zo een spook oppopt.

Dan kan ze zo denken aan mensen die van een vliegenscheet een donderslag maken terwijl ze anderzijds denkt dat er mensen zijn die in een nog ergere situatie zitten.

En zeggen dat één handtekening genoeg is om mske te laten slapen.

« …

Eigenlijk zou mske er een bezinningsdag moeten van maken. Plannen hoe ze de chaos hier ten huize eindelijk eens in een normaal leven kan omzetten moet niet meer, dat weet ze.

Maar wat wel zou moeten is een strategie uitdokteren om die ene zijn poot te laten zetten onder die bestelbon en om die noodoplossing van gisteren -die uiteindelijk slechts een tijdelijke oplossing biedt- te kunnen omzeilen. Het probleem is … strategieën brengen geen brood op de plank.

Er was eens …

een scheve situatie en een tweede scheve situatie die door een waterval aan voorvallen beiden tegelijk escaleerden in een onvermijdelijke chaos.

Zover … Slow en mske die uit die scheve situaties kwamen gooiden het ganse boelke t’hoop en gingen er samen tegen aan. Hoe juist of onjuist dat was, dat zijn zaken waar we niet over discussiëren en dat doet hier trouwens niks terzake.

Hetgeen belang heeft is de chaos die er heerst binnen de administraties. Doe je goed voor de ene, dan loop je in het vangnet van de andere. Ben je voorzichtig, dan porren ze je aan. Wil je iets doen, dan bijten ze je neus af. Administraties zijn een nachtmerrie voor de mensen die buiten hun wil om in een scheve situatie belanden en er dan maar “scheef” moeten uitgeraken en dan nog meestal scheef bekeken worden.

En zo gebeurde het …

dat ze zich ooit ergens bevonden om een probleemke uit de wereld te helpen, dat blijkbaar de wereld niet uit wou en waarop de persoon aan de andere kant ineens een oplossing boven haalde die niet in de boekskes staat. Slow en mske waren verwonderd.

Later stapten ze met hun hele dossier nog maar eens naar een instantie en legden alle bewijzen voor waarop die persoon ook uit de hoek komt met een menselijke oplossing, waar we niet gaan over uitweiden. Slow en mske waren verwonderd.

Verwonderd en dankbaar eigenlijk dat het niet allemaal robots waren en er toch menselijke tussen waren.

Na de vierde zei mske tegen Slow: “als we ooit uit die impasse geraken, dan doe ik iets voor die mensen”. Dat zullen ze doen ook.

mske is licht de tel kwijt en ze denkt dat ze dringend een lijstje moet gaan maken zodat ze niemand zal vergeten.

De oplossing die vandaag uit de bus kwam maakte mske sprakeloos. Het lijkt net of ze het nog niet kan bevattten, of ze droomt.

En misschien is het dat wel, gewoon een droom ontsproten uit haar fantasie.