Wizzewasjes

Even op een rijtje zetten wat er nu verder gebeurde met de afgezette midweek Erperheide.

We kregen al snel een mail met nog eens alle uitleg over corona, zoals we die natuurlijk ook al in de media hadden gelezen.

Daarin kregen we ook de melding dat we in de loop van de komende weken een voucher zouden ontvangen waarmee we voor het betaalde bedrag een nieuwe boeking zouden kunnen doen.

Als die boeking duurder werd zouden we moeten bijbetalen, zo die goedkoper zou uitvallen zoden we nog een voucher krijgen om te gebruiken in de parkwinkels en/of -restaurants.

Ondertussen echter bleef ik nieuwsbrieven krijgen die trachtten me te lokken met: “boek nu, kies de datum later” zodat ik uiteindelijk de telefoon greep en belde.

Want we waren nu toch al 3 weken later en waar bleef die voucher? En als iedereen zo maar kon boeken, moesten wij dan tevreden zijn met een datum die ons eigenlijk niet zinde omdat het verder volzet was? Of was er misschien nog die andere mogelijkheid die ik overwoog?

Ik kreeg antwoorden, de goeie. Want die voucher zou sowieso komen en neen, die nieuwsbrieven waren in zekere mate niet zo belangrijk omdat reserveren wel altijd zou kunnen.

Bovendien -en dat was waar ik had op gehoopt- bestond inderdaad de mogelijkheid om onze verplaatste boeking aan onze komende boeking voor november in de Eifel te koppelen zodat we er geen midweek maar acht dagen zouden verblijven. Dat zou ik kunnen regelen als ik de voucher ontving.

Ik zei stante pede die nieuwsbrieven op. Ik had me daar trouwens nooit voor ingeschreven.

De voucher kwam, dag op dag één maand na de voorziene incheckdatum, te boeken binnen het jaar na die voorziene incheckdatum maar het verblijf zelf kon dan wel tot september 2021.

Ik verlengde de midweek Eifel in november. Kan ze dan weer niet doorgaan dan moeten we maar één periode verschuiven en dan hebben we toch maar weer 8 maanden gewonnen om opnieuw te boeken.

Of het in november kan doorgaan of niet, ik ben blij met deze oplossing. Een mens leert blij te zijn met een slag in het water … als die goed uit komt.

Als we bij CenterParks/Sunparks boeken kunnen we inchecken vanaf 15u en moeten we uitchecken voor 10u. Als je dan geen daguitstap voorziet zijn dat eigenlijk twee verloren dagen.

Op zich geen verhaal waard, ware het niet dat je voor het inchecken een waterval wil maar een modderval krijgt en de laatste dag toch ook een plezante anekdote oplevert.

Zo vond Luc een wandeling in Manderscheid. Daar staan twee burchten: de Niederburg en de Oberburg. Grappig en uniek is dat die achter/naast elkaar staan afhankelijk van waar je ze bekijkt natuurlijk.

De dag voor we ginds vertrokken vroeg ik nog of hij zeker was dat hij die wandeling wou doen en ik toonde hem een foto van een smal wandelweggetje op een rand. Ja, we gingen die wandeling doen.

Eens onderweg begon het gekende gemopper: dat ze die foto’s daar niet hadden genomen en dat zoveel bergaf wou zeggen dat de bergop nog moest komen en dat met dat vochtig weer van de voorbije dagen en de afgevallen bladeren en dat als je daar van helling zou vallen, de dieperik in …

Toen we bij een blijkbare onderbreking van het pad kwamen, kwam het: “ik ga terug” zei hij. Het was geen moeilijk stuk, het was enkel een flinke kei die net in een bocht lag. Dat zei ik ook en ging verder. Luc volgde.

Later toen we al een paar keer een -niet zo steile- bergop en een mooi zicht op de burchten hadden gehad en het mopperen stilgevallen was, plaagde ik en vertelde aan wie het horen wilde: “Luc heeft een mooie wandeling gevonden”, waarop hij verderging met: “Luc is een metteko“.

Meer foto’s

Zo een midweek er tussen uit is een welkome rustpauze op zich. Niet dat we ons thuis doodwroeten, niet dat we op vakantie geen eten maken, maar het is een periode van andere rust, meer een inwendige. We zijn dan weg van te dichtbebouwde kommen en de zaken die we nog moeten regelen. We genieten van open ruimtes, prachtige wandelwegen, bossen en laat ons ook het bijhorende zwembad niet vergeten.

Maar zelfs tijdens deze rustpauze lassen we rustpauzes in. Niets moet, alles mag, zodoende kan het zijn dat we gewoonweg een dag zwemmen overslaan omdat de zin ontbreekt.

Waar we ook telkens een rustpauze inlassen is tijdens onze wandelingen. Niet dat we met hele kwartieren op een bank gaan zitten, neen, we stoppen even, laten de omgeving op ons inwerken en eten een versnapering die we meenamen. Meestal -zo goed als altijd- is dat een banaan. Maken we hele lange wandelingen, lassen we zo twee tussenstops in en nemen we natuurlijk twéé bananen mee.

Niet altijd vinden we een bank die tot pauzeren noodt, maar als het toeval een beetje helpt kunnen we zelfs de ballast even afgooien. Dat doen we niet op modderige of vuile ondergrond wel te verstaan.

Rustpauzes die ook adempauzes zijn.

Vorig jaar, Sunparks Mol in de herfst. Het beviel ons zozeer dat we besloten dat een herfstvakantie geen slecht idee was en we boekten, jawel terwijl we nog in Mol waren, een midweek bij CenterParcs Eifel. Want zeg nu zelf, in de Eifel heeft de herfst toch nog dat ietsje meer.

De intrede in ons huisje was eerder in mineur. Zo klein hadden we het nog nooit gehad. Ze vermeldden wel een woonplaats en een slaapkamer maar er stond niet bij dat die zich in één ruimte bevonden.

Het bed was ruim. Te ruim. Want ons hoeslaken, dat we steeds meenemen om van twee eenpersoonsbedden een tweepersoonsbed te maken, was te klein. Luc keek beteuterd, maar bedacht dat, gezien de periode van het jaar toch ergens hier of daar een hoeslaken in de aanbieding moest staan. Gelukkig had ik, Luc kennende, het adres van de dichtstbijzijnde Lidl genoteerd. Voor wie het nog niet weet: Luc wil altijd weten waar hij de dichtstbijzijnde supermarkt kan vinden, voor geval van nood. In dit geval had hij goed gedacht. In de Lidl vonden we -gelukkig maar- een fleece exemplaar van de juiste maat.

Nog meer gelukkig was dat we ons groot dekbed mee hadden, niet dat van de set die we gewoonlijk meenemen, maar het warme met de fleece dekbedovertrek. Het andere was ook te klein geweest.

Ja kijk, als wij naar Sunparks of CenterParcs gaan is dat altijd al een halve verhuis. Zo nemen we behalve het eigen beddengoed, ook onze eigen mokken mee. Die kopjes van hen zijn maar een vingerhoed groot en men kent mijn voorkeur voor hele kuipen al wel, denk ik.

(Lees verder onder de foto)

Ik kan beter een vergelijkende foto van die zjatten zetten, die zijn kleiner -en vertellen meer- dan dat hoeslaken.

De volgende ochtend kregen we te maken met het volgende probleem. Ik had mijn wandelshort niet bij -wel twee wandelbroeken- maar bovendien ook geen wandelshirt met korte mouwen. En het weer was effenaf schitterend. Ook dat raakte opgelost. Ik heb een shirt van Luc aangetrokken.

Soms staat dat wel erg los en vlot, zo een shirt dat niet echt past. Dat was hier niet het geval. Het ding was gewoon veel te groot. Maar ach, veel wandelaars hebben we toch niet ontmoet en die die we wel ontmoetten kenden ons toch niet.

Of de eekhoorn die ons eerst een hele poos bespiedde uiteindelijk het hazeneekhoornpad koos dat deed om zijn vestimentair ongenoegen uit te drukken, daar hebben we het raden naar.

(Lees verder onder de foto)

Meer foto’s

We boekten ook alweer voor volgend jaar, jaja, ondanks dat kleine huisje … dat ons uiteindelijk toch beviel. Deze keer heb ik wel gewacht om te boeken tot we thuis waren.

Het lijkt wel of ze het er om doen. Tijdens onze vakanties roert Proximus zich. Ze lossen het wel altijd netjes op, daar niet van, daar kunnen we echt niet over klagen.

Vorige maandag, wij staan zo goed als vertrekkensklaar, rolt de Proximusfactuur in de mailbox. Het bedrag is te hoog. Dat zie ik zo.

Ik kijk de factuur na en vind een maandelijkse kost van 20€ aangerekend voor Travel Surf TOP. En dat hoort daar niet te staan, want dat zit niet bij in ons pakket.

Luc moet even bellen, want mij lukt dat niet meer met het toestel van de vaste lijn.

Onmiddellijk vragen ze of wij in het buitenland waren. Dat waren we maar roamen in het buitenland is toch verplicht inbegrepen in de prijs van je pakket. En wij willen die Travel Surf TOP helemaal niet. We hebben die ook niet aangevraagd.

Ze doen helemaal niet moeilijk. Ze gaan de dienst onmiddellijk deactiveren en inderdaad, de volgende morgen vind ik de creditnota voor 24,20€ in de mailbox.

Wat ik me nu afvraag is het volgende: op het ogenblik dat Luc de telefoon aflegde kreeg ik al een mail met als onderwerp: “Bevestiging van uw wijziging” omdat wij de dienst opzegden. Waarom kregen/krijgen we geen mail met als onderwerp: “Bevestiging van uw wijziging” als iets of iemand een wijziging doorvoert waardoor iets wordt geactiveerd?

Dat zouden die van Proximus me nog eens moeten uitleggen. Maar ja, zoals gezegd, zo een “Bevestiging van uw wijziging” komt pas binnen als de verbinding verbroken is. En dan ga je niet terugbellen om het te vragen. Dan sta je te popelen om te vertrekken.