Wizzewasjes

Ik voelde me bespioneerd en keek met een ruk naar buiten. Daar zat hij, gewoon mysterieus te wezen. Het was nog niet volledig dag en mijn eerste zjat koffie stond nog gloeiend heet te zijn.

Waarom hij me intrigeerde weet ik eigenlijk niet, ik vond hem wel iets hebben van een kraai maar daar was hij eigenlijk te groot voor.

Dus vond ik het de moeite waard om een foto te nemen en ik dacht dat Obsidentify hem zo niet zou herkennen, zo enkel een schaduw in een schaduwspel.

Dat deed die app wel. Op voldoende overtuigende wijze -voor zo’n 75% zekerheid- beweerde hij dat het een roek was.

En daar kan ik mee leven. Al had ik die liever in kleur -zelfs al is hij zwart- gezien.

Om te verhinderen dat je telkens opnieuw je CST en eventuele andere bewijzen moest tonen kregen we bij Center Parcs een festivalbandje – op vrijwillige basis te dragen.

Ik deed het om. Het eerste moest ik al gaan omruilen omdat het te strak zat.

Maar dat doe ik nooit meer. Ik vond het niet prettig, ik vond het niet grappig, eerder irritant, al was dat dan tussen mijn oren, waardoor ik ook fantoomjeuk ging krijgen.

Het was goed bedoeld. Zij kunnen er ook niet aan doen dat ik zo een ambetantigaard ben.

Wat een weekend was het, het voorbije weekend van 11, 12 en 13 maart. Twee boekenverkopen bezoeken op zaterdag, een boekenmarkt doen op zondag en op maandag vertrekken naar Gunderath. Dat vergde heel wat pakken en klaarzetten en regelen op voorhand. Al bij al een plezierige bedoening.

Naar Gunderath dus waar er tijd en mogelijkheden genoeg zijn om tot rust te komen. Jammer genoeg zit het er weer haast op. Straks duiken we -mogelijk- nog een laatste keer het zwembad in alvorens -met mogelijk nog een tussenstop- terug naar België af te reizen.

We zouden er kunnen aan wennen.

We hebben zelf de knoop doorgehakt, de Center Parcs knoop die hier al een paar dagen, dan wel niet de dagen vergalde, maar die toch voor zekere onrust zorgde.

We hadden al geprobeerd om die vakantie van de Eifel naar Peer te verzetten, om in eigen land te blijven, maar dat ging niet zo vlot als gewenst en liep met een sisser af omdat we de telefoon aflegden en beslisten om het maar op zijn beloop te laten en te zien wat er gebeurde.

Wat gebeurde er? Ik las over Center Parcs die de grote groepen ging spreiden over meerdere huisjes. Luc las over negatieve coronatesten die vereist zijn voor Duitsland, die maar maximaal twee dagen oud mogen zijn en over België waar dat nooit op twee dagen tijd geregeld raakt.

We zetten de voet in de pla.

Het verschil tussen het opzeggen van het in België geboekte gedeelte en het opzeggen van het in Duitsland geboekte gedeelte?

Voor de Belgische boeking heeft Luc een uur aan de telefoon gehangen: wachttijden, misverstanden, foute informatie en niet begrijpen van de situatie tijdens meerdere telefoontjes. De laatste persoon die we aan de telefoon hadden begreep het eerst ook niet zo goed, maar na wat meer uitleg kwam het in orde. De boeking werd geannuleerd en binnen 4 à 6 weken mogen we de voucher per e-mail verwachten.

Voor de Duitse boeking kon ik een whatsapp zenden. Ik stuurde: “Volgens Belgische reservatie moet ik deze boeking via Duitsland annuleren. Kan ik deze boeking opzeggen en een voucher krijgen?” Antwoord: “Deze boeking is nu geannuleerd met voucher, duurt ca. 4 weken”.

Dat was maandag. En wat lezen we gisteren in de gazetten? Vakantieparken zitten bomvol¹ en wat als je toch gaat².

Zijn wij weer blij dat we doorgebeten hebben …

¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad

Even op een rijtje zetten wat er nu verder gebeurde met de afgezette midweek Erperheide.

We kregen al snel een mail met nog eens alle uitleg over corona, zoals we die natuurlijk ook al in de media hadden gelezen.

Daarin kregen we ook de melding dat we in de loop van de komende weken een voucher zouden ontvangen waarmee we voor het betaalde bedrag een nieuwe boeking zouden kunnen doen.

Als die boeking duurder werd zouden we moeten bijbetalen, zo die goedkoper zou uitvallen zoden we nog een voucher krijgen om te gebruiken in de parkwinkels en/of -restaurants.

Ondertussen echter bleef ik nieuwsbrieven krijgen die trachtten me te lokken met: “boek nu, kies de datum later” zodat ik uiteindelijk de telefoon greep en belde.

Want we waren nu toch al 3 weken later en waar bleef die voucher? En als iedereen zo maar kon boeken, moesten wij dan tevreden zijn met een datum die ons eigenlijk niet zinde omdat het verder volzet was? Of was er misschien nog die andere mogelijkheid die ik overwoog?

Ik kreeg antwoorden, de goeie. Want die voucher zou sowieso komen en neen, die nieuwsbrieven waren in zekere mate niet zo belangrijk omdat reserveren wel altijd zou kunnen.

Bovendien -en dat was waar ik had op gehoopt- bestond inderdaad de mogelijkheid om onze verplaatste boeking aan onze komende boeking voor november in de Eifel te koppelen zodat we er geen midweek maar acht dagen zouden verblijven. Dat zou ik kunnen regelen als ik de voucher ontving.

Ik zei stante pede die nieuwsbrieven op. Ik had me daar trouwens nooit voor ingeschreven.

De voucher kwam, dag op dag één maand na de voorziene incheckdatum, te boeken binnen het jaar na die voorziene incheckdatum maar het verblijf zelf kon dan wel tot september 2021.

Ik verlengde de midweek Eifel in november. Kan ze dan weer niet doorgaan dan moeten we maar één periode verschuiven en dan hebben we toch maar weer 8 maanden gewonnen om opnieuw te boeken.

Of het in november kan doorgaan of niet, ik ben blij met deze oplossing. Een mens leert blij te zijn met een slag in het water … als die goed uit komt.