Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Boeken en schrijvers (Page 4 of 14)

Als het eens geen nonsens zijn

Er is veel gezever op TV. Er zijn veel nonsens op TV. Maar er is ook veel onzin op TV. De keuze is niet gemakkelijk.

Soms kijken we naar nonsens. Gezever en onzin zijn aan ons niet besteed. Nonsens dus, zoals gemakkelijke feuilletonnekes met een herkenbaar terugkomend gegeven, tussendoortjes op regenachtige dagen, dode momenten vullend.

Willen we het wat zwaardere werk kijken we naar “Manifest1” en “Absentia²”. Het eerste is -voor zover ik weet- -nog- niet mogelijk, het tweede zou -helaas- wel kunnen maar niet op de -Amerikaanse- manier waarop het wordt verteld.

Soms zijn er films, meestal te zoete, te kleverige kerstfilms zonder kerst. Soms houden we kuis en soms kijken we er eentje uit, zoals “Just go with it³”. Was het voorspelbaar, we konden toch eens lachen.

Bij het welles/nietes selecteren vielen we op “Child 444“. Ben ik blij dat we hem goed keurden. Achteraf blijven wel -heb ik vaker- enkele vragen, maar ondanks de vele nogal negatieve recensies die ik achteraf las -die lees ik nooit op voorhand, kwestie van beïnvloeding- vond ik het een goeie film.

De grote verrassing vond ik wel dat hij nog maar vijf jaar oud was. Een redelijk recente film die niet werd opgenomen op de zenuwachtige, zenuwslopende manier die nu als normaal geldt … een verademing.

Resultaat? Als ik een boek van Tom Rob Smith tegen kom in de Kringwinkel, zal ik het niet laten staan.

En dan hadden we “Nell5” nog niet gezien.

Nog een paar van dat kaliber en ik kan mijn mening over dat gezever, die nonsens en de onzin gaan herzien.

____________________
1 Manifest
2 Absentia
3 Just go with it
4 Child 44
5 Nell
____________________

De afloop

Dit is één van die logs waarvan ik reeds zei dat ik ze wat in beraad had gehouden. De mensen zouden maar denken dat ik aan het doemdenken was moest ik ze tijdens de volle coronacrisis gepost hebben.

Er was een tijd, vroeger dus, dat alle films en boeken een goede afloop kenden. Je wist dat dat in realiteit niet zo was, maar films en boeken, fantasie dus, waren een middel om aan die hardheid te weerstaan.

Tot iemand vond dat al die goede aflopen een beetje te veel waren van het goede en besloot om er eens ene -boek of film- tussen te gooien die niet zo goed eindigde.

Wat was het resultaat? Dat ze dat gingen navolgen. Dat mag als het maar met mate blijft. Maar dat deed het niet, het werd gewoon schering en inslag. Een goeie afloop wordt nu als zoetsappig aanzien.

Nu lijkt het wel of het kwade altijd overwint en dat is nu toch ook een ietsie of wat té neerslachtig.

Kinderzaken

Al een hele poos geleden kwam ik weer het boekje tegen, daterend uit mijn derde kleuterklas. Ik kan me niet herinneren hoe het ooit terug in mijn bezit kwam, tenzij in een doos die mijn moeder me meegaf toen ik thuis verhuisde.

In elk geval, sedertdien is het me overal gevolgd en zodoende, zoals gezegd, kreeg ik het een poos geleden terug in handen toen ik dozen ging sorteren.

(Lees verder onder de foto)

Derde kleuterklas, 5 jaar oud zoiets en het deed me wat schamper lachen toen ik de hoeveelheid kerkelijkheid er in zag. Ik wou er wat over zeggen, scande een paar pagina’s in en dacht: “ach waarom?” en het kwam nooit in de concepten terecht.

Nu, met die bedenking over die Afrikaanse hut, dacht ik aan het boekje en bij het opnieuw bekijken ervan vond ik zo precies dat ik wat overdreef met de hoeveelheid kerkelijkheid erin. Je kan allerheiligen en Kerstmis en pasen toch niet verwijten dat ze kerkelijke feestdagen zijn. Letterlijk en historisch gezien wel natuurlijk, maar die stelling paste niet in de tijdsgeest van toen.

Het boekje is uiteindelijk op de rekken voor de bibliotheekkast terecht gekomen. Dat is toch al een stuk beter dan in de bananendoos waar het nu al jaren in zat.

De tweede ronde …

… en dat voor de tweede keer.

Het begon maar weer met een reeks op TV, die Luc opgenomen had: “Just One Look”, naar Harlan Coben, wist hij me te vertellen, maar dan op zijn Frans.

Ik zette me ervoor, kreeg stress en foeterde wat af. Ze moeten niet woordelijk een boek volgen als ze verfilmen maar als ze in de eerste aflevering al de clou van het boek gebruiken …

Maar wat wist ik nu nog van dat boek? Zo goed als niks.

Ik heb alle boeken van Harlan Coben, behalve de twee laatste nieuwe, net omdat ik op zeker ogenblik gestopt was met hem te lezen omdat ik er wat op uitgekeken was. Vandaar ook dat ik die twee -nog- laatste niet kocht al speelt daar ook de prijs een rol bij, met mijn zelfstandigenpensioen kan ik beter wachten tot ik koopjes kan doen in de Kringwinkel.

Terug naar “Just One Look”, ik zocht het boek en begon het te lezen en vroeg me af of ik het wel gelezen had of diagonaal of terzijde had gelegd, want zie je, bepaalde zaken herinnerde ik me, andere helemaal niet.

Toen het uit was bedacht ik dat ik evengoed al de boeken van Harlan Coben eens kon triëren want er zaten er op zijn minst twee bij, waarvan ik wist, dat ik ze niet had gelezen omdat, wel ja, ik er op uitgekeken was.

Het volgende boek dat ik vastpakte wou ik eens opnieuw lezen, het volgende ook … zodoende heb ik tot nu toe enkele boeken herlezen maar ben ik nog steeds de ongelezen exemplaren niet tegen gekomen.

(Lees verder onder de foto)

Gelukkig doe ik het ditmaal anders. Als ik ze nu lees, leg ik ze op een stapel apart. Dat scheelt voor de volgende trieerbeurt.

Boeken herlezen, ik deed het wel meer: soms hele boeken, soms zocht ik enkel bepaalde passages, Agatha Christie …

Voor sommige van die boeken haar gaat het Chinese spreekwoord* op, dat zegt:

Wie een boek voor de eerste keer leest, leert een vriend kennen; wie het voor de tweede keer leest, ontmoet een oude vriend.

Hoofdzaak was: ik las … met nadruk op “làs”. De zin in lezen was namelijk vorige zondag ineens weer over.

*Behoudens enige twijfel over de oorspronkelijkheid van al die Chinese spreekwoorden.

De boekenlijsten

Het was eens lang geleden … op een avond dat we Amke en Ella naar huis brachten en Bollie aan de slag ging in haar boekenkast omdat ze de boeken die ze had gelezen en niet wilde houden er uit wou om plaats te maken voor nieuwe boeken en zei dat we de uitgesorteerde mochten meenemen voor de boekenmarkt.

Ze vertelde dat ze graag Karin Slaughter las waarop ik haar beloofde dat ik de boeken van Karin Slaughter, die in onze dozen voor de boekenmarkt zaten, er uit zou vissen en dat zij die in ruil mocht hebben. Bollie dicteerde me even welke titels ze al had … die ik thuis netjes in een lijstje in een -met Amke- gedeelde boekenlijst zette.

In de auto echter zei Luc dat hij dacht dat we die al hadden verkocht. Hij had gelijk.

En al is Karin Slaughter niet echt mijn favoriet, velen lijken daar anders over te denken. In Kringwinkels bijvoorbeeld vind je haast niets van haar.

(Lees verder onder de foto)

 Die dag dat ik er ene vond griste ik hem mee, whatsappte Amke om dat te melden -stel je voor dat Bollie die ondertussen nog eens koopt- om twee Kringwinkels verder er nog ene te vinden. Die veranderde ook prompt van eigenaar.

Nog even en ik moet een lijst aanleggen om te weten welke boekenlijsten ik moet nakijken. Ik heb er namelijk meerdere, allemaal op Dropbox, gedeeld met Luc of Amke of niet gedeeld.

Lezen lukt me niet

Nu ik tijd op overschot heb lukt lezen niet.

De boeken liggen op stapels: een stapeltje op het bijzettafeltje voor de boekenkast, een stapeltje op het kastje achter mij.

Ik probeer en probeer, maar de letters kunnen mijn gedachten niet vangen. Die dwalen als een eensgezinde klad duiven andere richtingen uit.

Ik wou dat ze het niet deden, ik roep ze tot de orde en neem een volgend boek, vergeefs …

Zes Verdachten

Nieuwe schrijvers! “Nieuwe schrijvers vinden” dat was de opdracht … aan mezelf.

Dus kwam ik naar huis met een paar boeken, waaronder “Zes Verdachten” van Vikas Swarup”, schrijver van “Slumdog Millionaire”.

(Lees verder onder de foto)

Het boek is onderverdeeld in hoofdstukken, zoals de meesten maar die gaan eerst over de zes verdachten, daarna over de zes motieven …

En daar liep het fout, bij die motieven.

De personages hebben Indische namen, dat kan nu geen kwaad, maar het vormt toch een probleem als je denkt: “Wie was dat nu ook alweer?” Dan moet je terug.

Eigenlijk was er niets aan het handje, maar toen één van die zes verdachten iets meemaakte, wat je dikwijls in Amerikaanse reeksen/films ziet, dacht ik: “Oh nee. Niet weer” en ik legde het boek terzijde.

Misschien neem ik het binnenkort weer op, de bladwijzer zit er nog steeds in.

Mogelijk is mijn opgave te wijten aan het feit dat ik die verkoudheid, die Luc opdeed bij een familiebezoek, opgescheird heb en gisteren een kop had als een zeikvat, zoals men dat in sommige contreien placht te noemen.

Nief in de kring

Ge kunt niet geloven hoeveel nieuwe en ongelezen boeken in De Kringwinkel te vinden zijn. Sunne van de nutteloos omgekapte bomen.

En terwijl we het daar dan toch over hebben, denk ik dat de papieren boeken uit De Kringwinkel milieuvriendelijker zijn dan een e-reader, als ik de gevolgtrekking uit het artikel1 doortrek.

(Lees verder onder de foto)
____________________
1 Het Nieuwsblad

Allemaal stapeltjes

Na een dagje Kringwinkels dweilen krijg je thuis te maken met een dom en geestdodend werkje: stickers afhalen.

Gelukkig kan je daarna met volle plezier van je vondsten genieten.

En dat genieten bestaat dan uit: ene voor Amke, ene voor mij, ene voor Amke, ene voor mij, …

Ella leest niet zo veel en bracht vorige week een boek mee. Deze keer waren ze er niet bij maar toch heb ik mijn wagen vol geladen …

Luc leest zo goed als niet maar gaat terug een poging doen om er mee te beginnen. Hij heeft zich twee boeken gekocht.

Ik ben benieuwd.

Bij de gratis boeken

Toen ik met de e-reader app op de telefoon begon, las ik het eerste (gratis) boek volledig uit. Ik begon aan het tweede: “Ik tel tot tien” van Linda Green en stond paf toen het na één hoofdstuk uit was met de pret.

Wou ik voort lezen had ik de keuze. Of ik kocht de negen volgende delen aan 1,49€ per deel of ik kocht het volledige boek aan 5,99€.

Ik heb het overwogen. Echt. Omdat het eerste veelbelovend was. Ik deed het uiteindelijk niet.

Ik kocht het boek gisteren. Voor 2€. In de Kringwinkel.


Page 4 of 14

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén