“Slow’s zus, kom toch een pooske bij ons” zei mske en Slow’s zus draaide zich om en keek efkes alsof ze “ja” zou zeggen, maar uiteindelijk zei ze: “Mor mijn kat?” En ja, dat is een probleem. Julleke is gewend van buiten te gaan en Julleke had nu al de ganse week alleen gezeten en had haar enorm gemist.

En toch is mske aan het overwegen of er geen oplossing is voor Julleke.

Ik weet het zo niet, ik weet niet of ik met die Julleke overweg zou kunnen. Ik weet niet of ik zou verdragen dat die mijn sanitaire installatie gebruikt.

En dan bekijkt mske mij zo eens en dan kijk ik terug zo van: “ja meiske, dat is een probleem hé!”

Vanmorgen sliepen ze langer. Al waren ze er alletwee rond halfzeven wel efkes uit geweest, maar ze waren terug in bed gekropen.

En toen, begon ik ongerust te worden. Ze gingen toch wel opstaan zeker … In elk geval moest mske zich geen zorgen maken over de hanen, die zijn pas later beginnen kraaien dan normaal. Dat zal zijn omdat het langer donker blijft waarschijnlijk.

Ik dwaal weer af.

Ik begon dus ongerust te worden of beter, ik begon me wat alleen te voelen. En toen stonden ze eindelijk op. Aha! En ik verstopte me op de zoldertrap en toen mske haar voet op de tweede trede zette, stormde ik de zoldertrap af en gaf haar door de balusters door een tik op haar arm.

mske keek raar op, want meestal ben ik niet zo speelgezind. Maar nu moet ik oppassen, want daarnet heeft ze al met haar klompen gekloeft toen ze me zag.

Gisterenavond lagen Slow en mske in bed en ze hoorden iets … geroefel … Slow vroeg wat het was, maar dat kon mske ook niet weten. Even later weer en mske maakte zich lastig want ze dacht aan die boenk van gisterenmorgen.

En toen hoorden ze geritsel en mske dacht dat er katten op zolder geraakt waren.

Maar dat was ik … die op de slaapkamer geraakt was en ik wou daar af. Ik heb een hekel aan gesloten deuren, zie je. mske heeft dan de deur open gedaan en ik ben in mijn vertrouwde gang geschoten.

Over Slow en mske in bed vertel ik niks. Het zijn tenslotte zij die me eten geven.

Gedurende de dag mag ik in de gang ook rondlopen maar omdat ik die ene nacht zo gerommeld heb, sluiten ze de deur van het buro ’s avonds.

Gisteravond ben ik tussen mskes benen door geglipt en vonden ze me niet meer. Ik hoorde wel aan mskes stem dat ze niet goed gezind was, dus heb ik me vannacht uitermate rustig gehouden in de gang.

Vanmorgen ben ik dan snel komen eten en deed Slow de deur dicht, maar toen hij even later buiten moest ben ik ook tussen zijn benen door geglipt en mske bonkte boos de trap op en zei dat ik het niet moest gaan uithangen en dat ik moest maken dat ik in het buro was.

En … ze meende het, ik ben dan maar het buro in gestoven. Want terwijl zij weg zijn wou ze ook niet dat ik in de gang zit; nu bedenkt ze ineens dat dat toch eigenlijk geen kwaad kan en hebben ze de deur open gezet.

Gelukkig, want zoals reeds gezegd, in die gang is het momenteel koeler en minder drukkend.

Ik mag niet op Slow zijn scherm zitten. Dat is een reuzescherm met een mooi ligplaatske. Maar het mag niet.

Iedere keer als Slow binnenkomt lig ik daar nochtans. En dan staat hij van in de deur zo te kijken, met een air van … Soms zeg hij dan wel eens: “Awel?” Dan ga ik maar weg hé, het heeft geen nut om met Slow ruzie te maken.

Gisteren of zo, kwamen ze binnen en ik lag daar en Slow kwam binnen en mske zag zo iets in haar ooghoeken en Slow zei: “wat zit Sloef nu op die schouw te doen?” En mske heeft heel heel heel hard gelachen. Die schouw is namelijk geen 30cm van dat scherm af ziede!

“Verdorie” zegt mske “je kan hier nergens door of er loopt iets voor je voeten”.

Ze kwam net binnen met haar handen vol tassen en had daarbij moeten opletten dat ze niet over de konijnen sjoempelde. Die waren er op uit om te ontsnappen.

Gisteren was Slow snel iets in de auto gaan halen en had éven het poortje open gelaten en die kwibussen zaten al buiten. Gelukkig heeft hij maat 47-48 waarmee hij onmiddellijk de verdere doorgang van die rebellen afsloot.

Toke en Mouche doen dat ook, maar dan binnen.

Ik doe dat niet. Ik moet zeggen dat ik het ook niet goed snap, als ik voor mskes voeten zou lopen riskeer ik een malheur, als ik achter haar loop moet ik alleen maar opletten dat ze niet ineens stopt.

Vanmorgen zes uur, mske wordt wakker met het idee: “verdorie, ik heb die roos op het buro laten staan”. Ze is dan maar op gestaan met het gedacht dat, als die omging het water in haar toetsenbord ging lopen.

En ja, ze lag om. Ze keek niet erg lief toen ze zei: “Sloef, je bent stout”. Kan ik het nu helpen dat die roos gaan liggen is. Ze was niet kapot of niets, enkel “om”. Ze is dan maar beneden gebleven. En ik denk dat ze momenteel nog niet al te goed gezind is, maar dan om andere redenen.

Proper kat als ik ben, maak ik na een bezoekske aan de kattenbak altijd alle puttekes dicht en krab daarin. Slow had toch al een paar keer raar opgekeken, hij vond dat ik daar nogal werk van maakte.

Daarnet weer! Ik begin mijn kattenbak in orde te krabben en nog te krabben … en mske keek al eens op van haar boek en zag Slow mij verwonderd bekijken.

Springt die Slow me daar ineens recht en zegt: “Kom Sloef, ik zal efkes helpen”. Hij pakt die bak en schudt die op. “Ziezo” zei hij, terwijl hij hem terug neerzette. Hij wendde zich naar mske en zei: “hij had die al bijna volledig omgebouwd”.

Ik heb hem maar eens heel raar bekeken.