Het ganse voorval was een misverstand. Meer niet.
Efkes ter verduidelijking, ik steel niet, al zal mske nooit een biefstuk onbewaakt alléén achterlaten, maar ik steel niet.

Nog efkes ter verduidelijking, Slow zit meestal aan de smalle zijde van de tafel, mske altijd aan de brede. Aan de andere smalle zijde is mijn plaats. Daar legt mske soms iets als ze me iets wil toesteken. Als de zon op het venster zit en zo in Slow’s ogen schijnt of als het frisser is, dan kan het zijn dat Slow zich tegenover mske zet, zodat hij de zon in zijn rug heeft of, zoals nu, het stoveke.

Slow lust witloof. Ik lust witloof. mske niet.

En ineens brult Slow: Sloe-oef!

zodat mske in het buro van haar stoel davert van het verschieten. En toen Slow riep dat het eten klaar was, zei hij: “Sloef heeft aan mijn witloof gezeten”. En mske keek boos en beknorde mij, maar ik hoorde haar tegen Slow fluisteren dat hij eigenlijk zijn bord witloof wel op mijn plaats had gezet. Als je dat maar weet. En toen zei Slow dat hij het niet meer moest hebben omdat ik net van de kattenbak was gekomen en hij gaf al het witloof aan mij.

• Ik eet niet met mijn poten maar met mijn toot.
• Ik sta niet op mijn toot in de kattenbak.
• Ik was mijn poten iedere keer nà de kattenbak.
• Het witloof was lekker …

Maar ik denk dat ik in het vervolg beter wacht tot ze zeggen dat ik het mag hebben. Straks krijg ik niks meer.

Er was een tijd dat mske honden had. Elke vrije moment ging op aan die honden. Weg gaan kon niet, er moest iemand bij de honden zijn. Bij feesten wou Ex tijdig naar huis, voor de honden.

Er was een tijd dat mske kippen, ganzen, eenden en parelhoenen had. De vos kwam telkens en telkens weer. Soms had die vos grote hondenpoten en soms liep die op twee benen. Maar de vos had de naam.

Er was een tijd dat mske konijntjes had. De honden beten de konijntjes dood.

Er kwam de tijd dat mske hier konijntjes had. Ritser’s oog is naar de vaantjes en Sloeber heeft iets aan zijn neus.

Er was een tijd dat mske katten had. Nooit ofte nooit ofte nooit heeft mske last gehad van de katten … tot vorig jaar. Tot ze plotseling met “het ding” geconfronteerd werd en met zichzelf geen blijf wist. Toen werd Karboenkel ziek. Stenen in de blaas. Het kostte veel om hem er door te halen maar met een aangepast dieet zou er geen probleem meer zijn. Toen kreeg Slow blindedarmontsteking en vóór mske naar Slow kon, moest ze eerst met Karboenkel naar de dierenarts. Nierontsteking.

Nu is de lucht naar beneden gekomen en Karboenkel herviel mààr mske mag zich troosten, ze waren goed bezig met hun dieetvoeding want het waren geen stenen noch gruis. Er zat enkel maar een ontsteking op maar met de aangepaste operatie zou het kunnen dat het mogelijk zou kunnen zijn dat hij niet meer herviel.

Ik zit hier mijn poten blauw te typen aan verhaalkes want mske zegt: “ik weet nog iets” en als het klaar is zegt ze telkens: “neen, dat mag er niet op”.

Ik zal het dan nog maar eens over Karboenkel en de konijnders hebben zeker … Rare mensen, mijn mensen!

Karboenkel liep terug rond, zij het wat ongemakkelijk, maar hij heeft toch gegeten en mske zei dat hij net was als sommigen die wij kennen, namelijk iets in gang zetten waar een ander de dupe van is en ze keek heel boos naar Karboenkel.

En toen ze de nijnders hun eten ging geven, zag ze drie puttekes in het hooi in het nachthok.

Maar ik weet wat die konijnen bezielt, mske niet. Die konijnen die wilden gewoon bij ons in de keuken komen zitten.

Op een avond in de week, hadden Slow en mske salami op de boterham. En bij het afruimen van de tafel was Karboenkel er in geslaagd de plastic vellekes te pikken en mske zei: “straks heeft hij weer last” en Slow zei: “dan is het toch hij die er last van heeft”.

En het is dus van dattem hé! Hij kan niet!

En mske heeft er zo schoon genoeg van, eerlijk gezegd. Een ander, of het nu een mens of een kat is, doet iets stom met een nefast gevolg. En de dupe? Diegene die de keuken kan kuisen.

Had Karboenkel daar nu zo zielig niet gezeten had mske hem met zwart vel en al dooreen geschud.

We hebben het hier al dikwijls gezegd, Slow en Karboenkel hebben een liefde/haat verhouding. Karboenkel probeert altijd te stelen. Deze middag weer. Karboenkel trachtte één van de kippebotjes te pikken en Slow brulde.

“Noises from the jungle” dacht mske terwijl ze probeerde haar tikkitikkeur in bedwang te krijgen.

En vanavond stapte ze naar de keuken en zag Karboenkel die net zijn zwarte poot uitstak om toch maar … en mske zei niks maar gaf hem een tik met de colafles tegen zijn zwarte achterste. Karboenkel keek giftig om, terwijl hij probeerde zijn tikkitikkeur in bedwang te krijgen.

Slow dat is toch ne sympathieke zenne! Ik mocht daarnet het kommeke uitlikken en Mouche kwam aangeslopen en ging mij een pets op mijn toot verkopen.

Efkes tussen haakskes zeggen dat het niks uithaalt om dat kommeke aan Mouche te geven om uit likken, wat iets om uit te likken kan ze niet meer doodslagen.

Ze kwam dus aangeslopen en toen ze mij dus die pets verkocht schoot Slow uit zijn sloefen! Alleen spijtig dat ik ook geschrokken was.

Slow kan er dus niet tegen dat zowel Toke als Mouche zo doen, hij zou willen dat we allemaal samen uit zo een kommeke kunnen likken.

Tof! Lig ik hier te dutten en dan roept mske ineens: “nééééééén!” Slow schrok ook op.

Karboenkel zat verstijfd met zijn poot in de lucht, klaar om te meppen en mske duwde hem snel weg en zette heel voorzichtig haar vinger voor een (lieveheers)beestje. Het beestje kroop er op en mske heeft het buiten in een bloembak gaan zetten.

En jà, we hebben prijs. Karboenkel heeft het weer zitten, ondanks dieetvoeding en al.

mske kan straks de dierenarts bellen en hopen dat ze er terecht kan, want nu kan ze helemaal niet wachten, het is zaterdag en ze zal vanavond niet zo vroeg thuis zijn.

En dat nadat ze al haar voorzorgen genomen had dat ze vandaag niets speciaal hoefde te doen behalve de lotto binnenbrengen in het oprijden naar de kliniek.

mske ís een vechter, maar ze gaat er denkelijk de brui aan geven. Ik denk dat ik weet wat ze denkt. Ik denk dat ze denkt dat alle katten eruit moeten behalve ik en dat ze nog gaat zien wat te doen met de konijnen, want ze is die eeuwige problemen beu. Daar waar een ander slechts één keer per jaar moet gaan voor een jaarlijks spuitje … en zo heeft ze er ook geen plezier meer aan. En dat één groot probleem is al meer dan genoeg.

Er was geen katteneten in de winkel en omdat mske ijskreem mee had, moesten ze naar huis komen. Heeft ze maar broodpap gemaakt. Maar ze gaan straks naar de GB zegt ze!

Dat is nu altijd als Slow en mske kommiskes gaan doen, dat ze dat niet in één keer kunnen afwerken.