Slow hoorde “pets” en ging kijken en het pak spek lag uit de frigo, maar het papier was nog intact en onberoerd. Slow had het tijdig gehoord. En Slow begon weer te twijfelen van “heb ik ze nu niet goed dicht gedaan of krijgen zij ze open?”

En hij legde het spek terug weg en deed de deur zorgvuldig dicht. Toen hij terug in de keuken kwam bevroor hij en zei tegen mske: “De zwette onderneemt een poging”. En hij ging de frigodeur eens bestuderen en ging iets halen en kwam terug en hij riep: “Ah zwette!” en hij draaide zich naar mske en zei: “Zie zijne poot zenne!”

Karboenkel krijgt àlles open!

We hebben het al gezegd, het begint met Mouche de spuigaten uit te lopen. Die doet van dag tot dag eigenaardiger. Het is zelfs zo dat ze niet durft eten omdat Karboenkel dat afneemt. Als Slow haar dan wil helpen en tussen haar bakje en dat van Karboenkel gaat staan, dan durft ze niet eten omdat Slow daar staat. Als ze alleen in het buro zit, dan wil ze niet eten omdat dat een ongewone situatie is. Mouche wordt mager. En mske maakt zich zorgen.

Vrijdag avond maakte ze zich geen zorgen maar was ze boos! Wat zeg ik? Boos? Ze maakte Italiaanse gebaren en ging harder tekeer dan een contrabas in een Italiaanse opera.

Het begon nochtans onschuldig. Slow ging de keuken kuisen en had die al gestofzuigd, maar omdat wij altijd in dat water pletsen als mske de keuken kuist, wou Slow ons naar het buro. Mouche dierf niet en mske ging helpen om Mouche naar hier te krijgen omdat ze altijd rondjes rond de tafel liep en Slow maar aan één kant kon staan. Dus wou mske de ene kant van de tafel en hij de andere kant van de tafel en … Mouche liep onder de tafel door en Slow wou haar nog snel met de buis van de stofzuiger tegen houden maar ze was sneller, dus draait Slow zich om om haar te pakken en lap! De buis van de stofzuiger in de ruit!

En mske werd boos, maar tegen Slow! En ze zei: “die kat is al zo bang en jij staat daar als een sjampetter met die stofzuiger te zwaaien!”

En ze kwam naar hier en deed voorzichtig de deur dicht. En toen Slow kwam met een stuk karton en mske zei van: “we zijn hier niet in de Marollen zenne, zolang die ruit niet gemaakt is, ga ik blijven zagen” ben ik maar snel weer de keuken in geritst. Men kan zeggen wat men wil maar mske heeft zelfkennis.

Slow ging dan een nieuwe ruit halen en daarna probeerde mske Mouche en mij naar hier te krijgen, maar die stond daar wel met een beitel en een hamer hé en ik wou niet achter mijn box van de radio uitkomen en mske zei “stomkop!” … Tegen mij! Tegen Mouche zei ze nog erger dingen want ze zei: “Ik heb hier geen zin om miserie te krijgen voor een kat die belachelijk doet zenne, als je door die ruit wil ontsnappen doe maar! En toen zei ze tegen Slow: “ik heb geen zin om die kat zien te verhongeren, als dat niet betert, doe ik ze weg”. Daar gaat nog veel volk naar komen zien! Zonder mske is Mouche sowieso …

Daarna stonden ze dan met twee, Slow en mske, die nieuwe ruit te plaatsen en kwamen tot de conclusie dat ze beter dat tweede stuk er ook uit hadden gesmeten en er een grotere ruit in hadden gezet. En nog daarna kwamen ze tot de conclusie dat die deur zo rot is als iets en dat daar beter een nieuwe deur in komt. 

Mouche moet naar de kattenpsycholoog, volgens mske. Nu ja, we weten ook niet wat er met Mouche gebeurt maar die wordt van dag tot dag gekker en gekker.

mske denkt dat ze een hersenbeschadiging moet opgelopen hebben indertijd toen ze als zwerfkat in die val geraakt is met haar toteke. En mske denkt ook dat het met ouder worden erger wordt.

Mouche was eigenlijk ooit zo mak geworden dat ze op mskes benen ging liggen slapen maar nu doet die echt raar. Die heeft precies in het stopcontact gezeten en als Slow of mske daar moeten zijn waar Mouche is begint die op een meter voor hun voeten over een meter weg en weer te lopen.

Deze morgen kwam mske in het buro en Mouche zat bovenop het buro, de kaart van België lag op de grond, de scanner stond aan en mske uurwerk lag op het glas op de rand, klaar om er af te vallen. En Mouche? Wel die dook ineen zo van: “oei dat mag ik niet” maar ze ging er niet af. En toen zei mske dat van die kattenpsycholoog.

Mouche, Toke en ik eten in de keuken.
Karboenkel in het buro.
Dieetvoeding.
Slow en mske houden zich in stilte bezig.
Het tafereel is vredig.

Slow en mske beslissen de dag te beëindigen.
Eigenlijk is het al een stuk van de volgende dag.
Iets zacht wrijft tegen mskes been.
Ooooh, Karboenkel is nog niet in de keuken.
Slow opent de deur en let op voor ontsnappende Tokes.
Karboenkel komt, kijkt om, loopt met zijn kop tegen de deur.
Hij bekijkt Slow argwanend en beweert dat het Slow’s schuld is.
Hij weigert de keuken in te gaan.
Hij speelt mskes voeten.
Loopt onder het buro door en ze krijgt hem niet vast.
Slow doet wat Slow altijd doet.
Hij vreest Karboenkel’s klauwen en doet alsof.
mske wordt giftig want ze wil in bed.
Ze gooit met de deur.
Wat anders? Dat is een gekend scenario.
Ze bonkt naar boven.

Slow gaat in de keuken.
Karboenkel volgt hem.
Slow gaat naar bed.
mske gooit zich in bed, trekt de dekens tot over haar oren en zegt:
“En morgen krijgt die rotkat geen eten!”
Ze trekt het licht uit, zegt Sloppel, ademt een paar keer.
Ze draait zich om en nestelt zich in Slow’s armen.

Na herhaaldelijk aandringen van mske, zal ik het maar doen … me outen, want dat is “in” zegt mske.

Ik ben van Tremelo!

Niet dat het er iets toe doet, volgens mij en voorheen voor mske ook niet, maar sedert ze over bepaalde informatie beschikt …

mske weet het zo goed niet meer maar het was een doodlopende straat met een ouder huis op het einde. Achter dat huis waren naar goede Vlaamse gewoonte, een achterkeuken, een berging, een bergingske, een kot, een kolenkot, een konijnenkot, een kiekekot en een kotkot!En daar zaten wij!

Mijn pikzwarte zusje en mijn -terug al drachtige- mama en ik.

Mijn vader was een wilde kat, geen verwilderde, maar een wilde, die in dat bos leefde en mske zegt dat je dat kan zien aan mij omdat ik een volledig andere kat ben dan de drie anderen.

Natuurlijk! Niet alle katten komen van Tremelo!

Wij hebben een probleem. Mouche! Zoals reeds gezegd heeft mske Mouche binnen genomen omdat ze zo een mooi katje was en eigenlijk veel te jong met kittens zat. Toen uitkwam dat Mouche met haar kopke en haar pootje in een val had gezeten bleek al snel dat er iets mis was in Mouche’s hoofd. Mouche kwam wel op mskes benen liggen om naar de koers te kijken, maar niemand mocht een beweging maken of ze schoot als een dief in de nacht weg.

En toen kwam Karboenkel en eiste het plaatske op mskes benen op. Eigenlijk eiste hij heel mske op maar dat liet ze natuurlijk niet gebeuren. En Karboenkel sliep in haar armen en Mouche op haar benen.

En toen kwam Slow en Mouche liep nog iets verder verloren.

Pas toen we hier woonden begon het echt. Mouche eet niet! Ze eet wel maar in die mate dat ze zeker geen indringers in haar vel wil. Dus slaat ze eerst een slag in haar eetbakje zodat alle korreltjes door de volledige keuken vliegen en begint dan één voor één die korreltjes dood te meppen. Dat gaat gepaard met een gegrom en gebrul van jewelste. Natuurlijk was Karboenkel er altijd als de kippen bij om die overlevende korreltjes op te eten.

Maar nu mag dat niet meer. En nu geeft mske Karboenkel hier in het buro zijn dieetvoeding – bah, is dat iets vies. En daarna zit ze te wachten want met die keukendeur dicht is het hier veel te warm. Maar eer ze die kan openzetten moeten eerst al die oversjikte korreltjes weg want anders … En geloof me maar, als Mouche daar aan gezabberd heeft, hoef ik die niet meer en Toke trouwens ook niet.

Whiskas uit blik ’s morgens is dan ook compleet de mist in gegaan, want daarmee doet Mouche net hetzelfde en dat is niet zo snel op te kuisen, dus krijgen wij door haar schuld momenteel geen whiskas meer.

Geen zee … Karboenkel moet nog antibiotica krijgen en dat is nu precies iets dat mske liever zelf doet. Alhoewel liever … Nu ja, Karboenkel kan zijn wat hij wil maar hij is nog het makkelijkst om medicijnen te nemen.

Iedere morgen geeft mske hem dat pilleke en iedere morgen gaat het beter en beter. Ze heeft wel enkele verluchtingsgaatjes in haar vel, maar dat is niet omdat hij tegenvecht, maar enkel omdat hij zijn poten tegen haar arm en been zet maar wel met zijn klauwen uit.

Maar ze doet zijn toot open en steekt dat pilleke er in en ze aait hem even en dan slikt hij dat door.

En dan kijkt ze soms naar mij en ik weet dat ze weet dat het bij mij niet zou lukken. Alhoewel … ze kan nogal inventief zijn als ze iets echt wil.

Dat dieet is zo goed als onmogelijk! En dat heeft mske daarnet ook aan de dierenarts uitgelegd.

Zet je een bloemekee bij mske op het buro, graast hij die kaal. Idem welke bloempot dan ook. In duurzame herinnering aan de twee dierbare afgestorven kerstrozen. Hij weet dat het niet mag, maar mske kan niet telkens overal die bloemen of die potten meezeulen en ondertussen is het gebeurd.

Verzamel je de droge afgevallen blaadjes van een bloempot of van zo een bloemekee en deponeer je die in de bak, eet hij die op.

mske, die volgend jaar zelf viooltjes wil zaaien had de zaadvruchtjes hier bij haar gezet om dat wat te observeren. Karboenkel heeft die opgegeten.

Als Slow witloof kuist, steelt Karboenkel de verwijderde blaadjes. Doe je die onmiddellijk weg, steelt hij je witloof. Oplossing, witloof in de kast terwijl je stante pede naar de GFT bak stapt om het afval weg te doen.

De plastic verpakkingen van etenswaren die Slow, omwille van de selectie van afval steeds omspoelt, moeten onmiddellijk weg of Karboenkel bijt daar stukken uit die hij opeet.

Zit je gezellig met twee aan tafel te eten, met de aardappelkom, de groentenschaal en de vleesplateau mooi in het midden, is er geen kat te bespeuren, maar dan ook geen kat. En dan zie je plots een zwarte poot van minstens één meter lengte die zich als een slang een weg zoekt naar de vleesschaal. Die poot heeft dan heel gevoelige sensoren want die gaat steeds de juiste richting uit.

Karboenkel loopt altijd te kauwen!

Indertijd als kind had mske van die rubberen botsballekes, ze weet ze niet zijn. Karboenkel wel. Slow heeft hem vorige week eentje afgenomen, die volledig in zijn toot stak. Slow heeft dat balleke in de schuif van het buro gelegd. Karboenkel heeft dat gezien en probeerde sedertdien de schuif van het buro te kraken.

Dieet? Karboenkel op dieet?

Eén oplossing! Alle katten én Slow én mske eten wat Karboenkel mag eten.

mske overwoog dus toch die operatie. Toen ze dat aan de dierenarts vertelde zei die dat het inderdaad beter was en zeker met een stofzuigkat.

Dus is afgesproken dat Karboenkel eerst even op dieet gaat want momenteel ziet mske dat niet zitten en ook de dierenarts denkt dat het beter is dat hij eerst terug op kracht komt en dat de antibiotica uitgewerkt is.

Bovendien gaat de dierenarts voor ons Eukanuba bestellen omdat het bij de plaatselijke boerenbond meer niet is dan wél.

Toen de dierenarts kwam en mske het probleem uitlegde, tastte de man aan Karboenkel’s buik en vroeg of hij kon plassen. Wel dat hadden Slow en mske ook niet gezien. Bleek dat Karboenkel’s blaas op springen stond omdat hij kristallen in de blaas had die een dikke bol vormden, vandaar dat hij zo zichtbaar opzwol.

De dierenarts heeft hem onmiddellijk meegenomen want dat moest nog onmiddellijker opgelost worden omdat anders de blaas kon stukgaan.

Hij vertelde ons wel nog snel dat hij eerst met een sonde ging proberen, maar dat de mogelijkheid er in zat dat Karboenkel moest geopereerd worden en dat hij zijn ganse leven een dieet zou moeten volgen. En dus vond mske dat het al niet meer kon meevallen.

En nét zoëven belde hij dan. Het is gelukt met de sonde. Er is wel een foto genomen om te zien of er toch geen steen zat, want dan moet hij wel nog geopereerd worden.

Hij is momenteel nog bij de dierenarts, waar hij nog tot maandag moet blijven vermits hij met een baxter moet blijven liggen. Karboenkel?

De enige zekerheid, die er nu is, is dat hij levenslang een zeer streng dieet zal moeten volgen. Karboenkel? Die alles binnen schrokt, zelfs de niet eetbare dingen?

Het alternatief is toch opereren en het stukje wegnemen waar de kristallen kunnen blijven zitten.

mske gaat zich maandag eens heel goed informeren. Als er al niet sowieso moet geopereerd worden voor een steen.