Bohinj – Wizzewasjes

Eigenlijk had ik het nog moeten hebben over de laatste dag van de vakantie en over de terugreis. Maar voor die laatste dag ter plaatse, vergeef me, maar daarvoor heb ik een beetje zeer aan mijn goesting.

Want ziede, ik heb daar foto’s genomen op sportstand. Dat betekent dat dat actiefoto’s zijn en dat ik uit zo een 500-tal foto’s de betere moet selecteren.

Iets anders dus maar. Iets over Luc en de vakantie. Toen we in het voorjaar met de eerste luten van de Brexiteers te maken kregen en de daaropvolgende strubbelingen ons dwars zaten weken we uit naar de Eifel.

Als resultaat daarvan gaf Luc aan dat hij volgend voorjaar weer naar de Eifel wil en dat terwijl wij toch elk jaar in november een midweek Center Parcs in de Eifel boeken.

Ik had Bled geboekt, hij had wat raar gekeken, ik had ook al Bulgarije geopperd, hij had nog raarder gekeken, want 2.000km van huis is toch wel erg ver.

Dus Luc is meer voor de terugkeer naar een geslaagde locatie, terwijl ik er meer op uit ben om nieuwe te ontdekken. Volgens hem is het toch gemakkelijk als je er de weg een beetje weet.

Wat gebeurde er nu ergens de voorbije twee weken? Luc vond een tocht die hij wel zag zitten … in Slovenië. Dus ja, bij leven en welzijn gaan we in mei 2021 terug naar Bled en/of Bohinj. Waarom niet eerder? De vakantie in de Eifel voor 2020 is al geboekt.

Toch Bulgarije nog eens op tafel gooien?

… too beautiful for murder.

Agatha Christie¹ had het daarbij over de Sloveense Alpenvallei, inclusief Bohinj dus.

En omwille van de regen van de vorige dag, stelden we ons bezoek aan de Pokljuka kloof maar weer eens uit, want regengladheid in een kloof … is dat droog na een nacht tussen rotsen?

Het werd Bohinjsko Jezero, volgens de sites beschreven als mooier dan het meer van Bled, met een wandelpad dat volledig rond dat meer liep en dat 12km lang was én plat – Luc was er blij om. Niet te versmaden dus.

Dat viel tegen. Niet onze uitstap, niet dat meer. Maar wel dat je de auto moest parkeren en betalen voor de tijd dat je dacht weg te zijn. Wij? Treuzelaars en bewonderaars voor wie een wandeling van 12km een dagvulling zou kunnen zijn. We waagden het niet. We betaalden voor vijf uur parking en volgden de boorden van het meer, soms op de oever, soms op het wandelpad als de oever te steil was, want dat wandelpad -wie haalt het in zijn hoofd- lag aan de andere zijde van de rijbaan.

Het was een schitterende wandeling, dat wel. Bohinj ís te mooi voor een moord.

Maar is het meer mooier dan dat van Bled? Ik vind van niet. Het is groter en het is een prachtig meer, maar mooier …

Simpel gezegd, we wandelden al kijkend en al treuzelend en bewonderend zo een drie kilometer heen, aten een boterham en wandelden over het wandelpad terug. In totaal hebben we zo een 4 uur en 40 minuten over die zes kilometer en die boterham gedaan.

Qua inschatting kan dat tellen.